Την κρίσιμη σημασία της σταθεροποίησης της Ιταλίας χωρίς προσφυγή στην τρόικα αναδεικνύει ως κεντρικό στόχο της πρωθυπουργίας του ο Μάριο Μόντι, μιλώντας στην «Κ». Οπως εξηγεί, οι Ιταλοί πολίτες δεν θα ανέχονταν την επιτήρηση ξένων τεχνοκρατών, ενώ, ούτως ή άλλως, δεν υπήρχαν οι πόροι στον μηχανισμό διάσωσης για ένα ιταλικό πρόγραμμα – «θα ήταν καταστροφή για την Ευρωζώνη».
Ο κ. Μόντι επισκέφθηκε την Αθήνα στο πλαίσιο του συνεδρίου «Τολμήστε για τη Δημοκρατία», που διοργάνωσαν η «Καθημερινή» και το γαλλικό περιοδικό Nouvel Observateur στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών την Πέμπτη και την Παρασκευή. Βρισκόμαστε λίγους μήνες πριν από τις κρίσιμες ευρωπαϊκές εκλογές του Μαΐου, με το φάσμα του ευρωσκεπτικισμού να πλανάται όλο και πιο απειλητικό πάνω από τη Γηραιά Ηπειρο και την έξοδο από την κρίση να απέχει ακόμη πολύ από την πραγματικότητα, ιδιαίτερα στον ευρωπαϊκό Νότο.
Με έναυσμα την κρίσιμη αυτή συγκυρία, κορυφαίες φυσιογνωμίες από την πολιτική, τις επιχειρήσεις και τον ακαδημαϊκό χώρο, από την Ελλάδα και την Ευρώπη, συναντήθηκαν στην Αθήνα για να συζητήσουν τις προοπτικές εμβάθυνσης της δημοκρατίας σε ευρωπαϊκό επίπεδο, στρατηγικές για την καταπολέμηση του λαϊκισμού και μέτρα τόνωσης της ανάπτυξης της ευρωπαϊκής οικονομίας.
Στην παρέμβασή του στο συνέδριο, ο Αντώνης Σαμαράς τόνισε ότι «μία ανοιχτή δημοκρατική κοινωνία δεν μπορεί να αναδιανείμει κάτι που δεν υπάρχει» και ότι «αναδιανομή χωρίς ανταγωνιστικότητα σημαίνει ισοπέδωση προς τα κάτω». Ο πρωθυπουργός χαρακτήρισε την Ε.Ε. «υπέρτατο ανθρώπινο πείραμα», η σημασία των κατακτήσεων της οποίας, όπως είπε, γίνεται άμεσα αντιληπτή αν εξετάσει κανείς το χάος που επικρατεί στην ευρύτερη γειτονιά της Μεσογείου, στις χώρες εκτός Ευρώπης.
Ενας ακόμη από τους υψηλούς προσκεκλημένους του συνεδρίου, ο πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας Μάσιμο ντ’ Αλέμα, υπογράμμισε στη δική του συνέντευξη στην «Κ» την ανάγκη η ευρωπαϊκή σοσιαλιστική παράταξη να προσφέρει ένα «ξεκάθαρο εναλλακτικό όραμα» αντί του νεοφιλελευθερισμού στις ευρωπαϊκές εκλογές, για να περιορίσει τον κίνδυνο της ανόδου του ευρωσκεπτικισμού.
Τέλος, ο πάντα ανατρεπτικός Μπερνάρ Κουσνέρ ασκεί κριτική στην ευρωπαϊκή Κεντροαριστερά για τον στρουθοκαμηλισμό της απέναντι στην παγκοσμιοποίηση και εξηγεί γιατί, απέναντι στα προβλήματα φτώχειας και ασθένειας στον αναπτυσσόμενο κόσμο, η φιλανθρωπία δεν αρκεί.