Η σύγκρουση στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ με επίκεντρο τη στήριξη της υποψηφιότητας του Οδυσσέα Βουδούρη για την Περιφέρεια Πελοποννήσου δεν αποτελεί μια συγκυριακή διαφοροποίηση επί του συγκεκριμένου προσώπου. Στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης μαίνεται σφοδρή αντιπαράθεση, η οποία αφορά τον χαρακτήρα και τη μορφή των συμμαχιών που θα επιδιωχθούν στην προσπάθεια του κόμματος να διευρύνει το πολιτικό ακροατήριό του και να προσελκύσει το κρίσιμο τμήμα των ψηφοφόρων που θα του δώσει την πρώτη θέση στις εκλογές. Ο διαχωρισμός είναι σαφής: η «προεδρική» πλειοψηφία τάσσεται υπέρ της αμφίπλευρης διεύρυνσης, με ταυτόχρονη προσέγγιση δυνάμεων προς τα αριστερά, τον χώρο του ΚΚΕ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αλλά και προς το κέντρο, τον χώρο της Σοσιαλδημοκρατίας. Επικαλείται, δε, ως νομιμοποιητική της τακτικής αυτής, τη σχετική αναφορά στην Πολιτική Απόφαση του ιδρυτικού Συνεδρίου του κόμματος.
Η εσωκομματική αντιπολίτευση, με κεντρικό άξονα την «Αριστερή Πλατφόρμα», αμφισβητεί ότι προκύπτει από το κείμενο της Πολιτικής Απόφασης οποιαδήποτε νομιμοποίηση στην κατεύθυνση της αμφίπλευρης διεύρυνσης και θεωρεί ορθή μόνο την προσπάθεια επίτευξης συμμαχιών προς τα αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ, διαβλέποντας κίνδυνο «πασοκοποίησης» του κόμματος. Δεν είναι τυχαίο ότι η αντίδραση της Αριστερής Πλατφόρμας ήταν πολύ μεγαλύτερη για την υποψηφιότητα Βουδούρη, παρά για την υποψηφιότητα του Θεόδωρου Καρυπίδη στη Δυτική Μακεδονία. Στελέχη της εσωκομματικής μειοψηφίας χαρακτήριζαν την υπόθεση Καρυπίδη σχεδόν γραφικότητα, που μπορεί να εξέθεσε το κόμμα προς στιγμήν, αλλά την επιλογή Βουδούρη μια πολύ σοβαρή εξέλιξη, καθώς η στήριξή του θεωρούν ότι αλλοιώνει κεντρικά πολιτικά χαρακτηριστικά του κόμματος.
Και οι δύο πλευρές θεωρούν την εξελισσόμενη αντιπαράθεση κρίσιμη για τη φυσιογνωμία του κόμματος. Μάλιστα, ο κ. Αλέξης Τσίπρας, με αφορμή την υπόθεση Βουδούρη, δέχθηκε εισηγήσεις συνεργατών του να ανεβάσει τους τόνους και να καταστήσει σαφές ότι αποτελεί κεντρική επιλογή η αμφίπλευρη διεύρυνση και η συνεργασία με τον κ. Βουδούρη δεν είναι ούτε ευκαιριακή ούτε θα αποτελέσει μεμονωμένο παράδειγμα. Οι σχετικές τοποθετήσεις, τις προηγούμενες ημέρες, στελεχών που πρόσκεινται στην πλειοψηφία, όπως οι κ. Δημήτρης Παπαδημούλης, Δημήτρης Βίτσας, Νίκος Βούτσης, εντάσσονται σε αυτήν την τακτική.
Το επιχείρημα της πλειοψηφίας είναι ότι το κόμμα θα απευθυνθεί πιο πειστικά στο ευρύ κοινό της σοσιαλδημοκρατικής Κεντροαριστεράς εάν καταφέρει να προσελκύσει στελέχη που έχουν απήχηση σε αυτόν τον χώρο. Μάλιστα, με δεδομένο ότι οι διεργασίες και οι ζυμώσεις στον χώρο της Κεντροαριστεράς βρίσκονται σε εξέλιξη και αναζητούνται νέα σχήματα, εκτιμούν ότι υπάρχει για τον ΣΥΡΙΖΑ σημαντικό περιθώριο, με τις κατάλληλες κινήσεις, να «διεμβολίσει» τον χώρο αυτό και να αντλήσει σημαντικά οφέλη. Η εσωκομματική αντιπολίτευση θεωρεί ότι με βάση αυτήν την προσέγγιση έχουν αρχίσει και γίνονται «εκπτώσεις» στην αρχή της μη συνεργασίας με «μνημονιακούς», τοποθετώντας σε αυτήν την κατηγορία τον κ. Βουδούρη και υπενθυμίζοντας ότι ψήφισε το πρώτο Μνημόνιο. Χαρακτηριστική, δε, ήταν η παρέμβαση του προσκείμενου στην Αριστερή Πλατφόρμα Αντ. Νταβανέλου, ο οποίος μίλησε για κίνδυνο από το άνοιγμα προς το κέντρο που μπορεί να επιφέρει απώλειες για τον ΣΥΡΙΖΑ προς τα αριστερά.
Η πλειοψηφία ανταπαντά ότι θα πρέπει να αξιολογείται η συνολικότερη στάση συγκεκριμένων προσώπων προς τα οποία γίνεται άνοιγμα και κάνει λόγο για διαρκή άρνηση της μειοψηφίας σε οποιαδήποτε κίνηση του ΣΥΡΙΖΑ προς το κέντρο, υπενθυμίζοντας ότι αντέδρασε και στο παρελθόν στην ένταξη στον ΣΥΡΙΖΑ «πασοκογενών» στελεχών, όπως οι κ. Αλέξης Μητρόπουλος και Παναγιώτης Κουρουπλής.