Ποιος και για ποιους λόγους αποφάσισε την υποψηφιότητα Ιωαννίδη αντί Τζιτζικώστα στην Κεντρική Μακεδονία; Ποιο γνωστό στέλεχος επιδίωξε να… αντικαταστήσει τον Βασίλη Μιχαλολιάκο ως υποψήφιο δήμαρχο Πειραιά με το επιχείρημα ότι μπορεί να αποκαταστήσει την… ποδοσφαιρική ηρεμία στο Λιμάνι; Ποιος εισηγήθηκε να «μετρηθεί» στις δημοσκοπήσεις ο κ. Σάββας Καλεντερίδης ακόμη και ως υποψήφιος περιφερειάρχης Κεντρ. Μακεδονίας; Πώς και δεν αποτράπηκε η υποψηφιότητα του Νικήτα Κακλαμάνη στην πρωτεύουσα; Και, εντέλει, ποιος θα αναλάβει να σηκώσει το βάρος της Κεντροδεξιάς στην Περιφέρεια Αττικής;
Με αυτά τα ερωτήματα, σχετικά με την πολιτική διαχείριση αλλά και το στίγμα των αυτοδιοικητικών υποψηφιοτήτων που «στηρίζει» το κόμμα, πορεύεται ακόμη και σήμερα η Νέα Δημοκρατία ενόψει των αυτοδιοικητικών εκλογών του Μαΐου. Για πρώτη, ίσως, φορά το παρασκήνιο υπήρξε τόσο έντονο και, μάλιστα, σε περιοχές που -δεδομένων και των υποψηφιοτήτων του ΣΥΡΙΖΑ- θα μπορούσαν να διεκδικηθούν με πολλές πιθανότητες, κερδίζοντας τις πολιτικές εντυπώσεις.
Η διαχείριση των δύο κεντρικών μετώπων κάθε άλλο παρά εύκολη είναι και γι’ αυτό τον λόγο ο κ. Σαμαράς κινητοποιήθηκε προσωπικά με στόχο να επουλωθούν οι πληγές. Οι συναντήσεις, προ ημερών, με τον υποψήφιο δήμαρχο Αθηναίων Αρη Σπηλιωτόπουλο και, στη συνέχεια, με τους βουλευτές της Κεντρικής Μακεδονίας και τον υποψήφιο περιφερειάρχη Γιάννη Ιωαννίδη δεν είχαν τυπικό χαρακτήρα. Το πρωθυπουργικό επιτελείο διαπιστώνει τη… διστακτικότητα βουλευτών και υπουργών να υποστηρίξουν δημοσίως τις δύο επίσημες επιλογές της Ν.Δ. έναντι των ανταρτών Νικ. Κακλαμάνη και Απ. Τζιτζικώστα, δύο στελεχών δηλαδή με ισχυρές αναφορές στη Ν.Δ. Ο πρωθυπουργός διεμήνυσε ότι η εκλογική προσπάθεια είναι κοινή και επέλεξε τον κομματικό κ. Κ. Ζωντανό ως συντονιστή της μάχης στη Μακεδονία και τον στενό του συνεργάτη, διευθυντή του πολιτικού του γραφείου, Κώστα Μπούρα, ως «επιτελάρχη» για τον Δήμο Αθηναίων.
Πέραν του εκλογικού αποτελέσματος, η διαχείριση των «αντάρτικων» υποψηφιοτήτων συνιστά και προοίμιο για τη στάση της Νέας Δημοκρατίας γενικότερα έναντι των, εκτός κομματικών τειχών, δυνάμεων στα δεξιά της. Για του λόγου το αληθές, είναι ενδεικτική η διαφορά στους τόνους έναντι του κ. Νικ. Κακλαμάνη και του κ. Απ. Τζιτζικώστα, κάτι που δεν εξηγείται μόνον από το ότι ο πρώτος περιλαμβάνεται στη μικρή κυβερνητική πλειοψηφία των 153 βουλευτών. Ο κ. Κακλαμάνης, εν προκειμένω, θεωρείται ότι μπορεί να συγκεντρώσει ψήφους διαμαρτυρίας που, ελλείψει της υποψηφιότητάς του, θα κατευθύνονταν εκτός ορίων Ν.Δ. Ετσι, το Μαξίμου χαράσσει μια στρατηγική «δεύτερου γύρου» ώστε να μπορεί να προσδοκά σε στήριξη τη δεύτερη Κυριακή. Πλην όμως, η έννοια του «δεύτερου γύρου» δεν περιορίζεται στις αυτοδιοικητικές. Στο Μαξίμου υπάρχει η ανάλυση ότι είναι εφικτή η επανένωση της παράταξης στην πορεία προς τις εθνικές εκλογές, ειδικά από τη στιγμή που το δίλημμα «μνημόνιο – αντιμνημόνιο» θα έχει, εκ των πραγμάτων, καταστεί ανεπίκαιρο.
Με την εξαίρεση της Χρυσής Αυγής που οδεύει, όπως όλα δείχνουν, εκτός νόμου από τον Αρειο Πάγο και του κ. Πάνου Καμμένου (όχι όμως και του συνόλου των στελεχών των ΑΝΕΛ) που αντιμετωπίζεται με απαξιωτικά σχόλια, όλες οι υπόλοιπες δυνάμεις της Κεντροδεξιάς θα μπορούσαν, εκτιμούν στο Μαξίμου, να συμμετάσχουν στην προσπάθεια επανίδρυσης της Κεντροδεξιάς, όχι περιοριστικά υπό τη σημαία της Ν.Δ.
Ολα αυτά βεβαίως τελούν υπό την αίρεση των εκλογικών αποτελεσμάτων του Μαΐου και φυσικά των εξελίξεων στο οικονομικό και κοινωνικό πεδίο. Οι κάλπες του Μαΐου είναι κρίσιμες καθώς αν η Ν.Δ. «κρατήσει» δυνάμεις και η χώρα αρχίσει να χαράσσει πορεία εξόδου από το Μνημόνιο, αυξάνεται δραστικά το πεδίο πρωτοβουλιών που μπορεί να αναλάβει ο κ. Σαμαράς.
Υπό μία έννοια, οι σχεδιασμοί του πρωθυπουργού βρίσκονται σε άμεση συνάρτηση με την εκλογική τύχη της Χ.Α. Κι αυτό, διότι στο κυβερνητικό στρατόπεδο είναι πολλοί αυτοί που πιστεύουν πως μια απαγόρευση της Χ.Α. δεν θα ενισχύσει τη Ν.Δ. αλλά αντιθέτως θα κατευθύνει σημαντικό αριθμό τιμωρητικής ψήφου στα άλλα αντιμνημονιακά κόμματα και στον ΣΥΡΙΖΑ, αυξάνοντας έτσι, εξ αντανακλάσεως, και τη διαφορά από τη Ν.Δ.
Οι συναντήσεις του Κ. Καραμανλή
Το γραφείο του κ. Κώστα Καραμανλή αναδεικνύεται, αμέσως μετά το Μαξίμου, σε πόλο προσέλκυσης των υποψηφίων για τις αυτοδιοικητικές εκλογές. Η κινητικότητα δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο στην Παναγή Κυριακού, ωστόσο, εν προκειμένω, οι περισσότεροι εκ των διεκδικητών επιδιώκουν να εμφανιστούν ως έχοντες εξασφαλίσει τουλάχιστον τη συγκατάβαση του πρώην πρωθυπουργού για την υποψηφιότητά τους.
Το αξιοσημείωτο, ωστόσο, είναι ότι ο πρώην πρωθυπουργός ουδέποτε αρνείται να συναντηθεί με πολιτικά στελέχη της Ν.Δ. Συνεπώς, δεν προκαλεί αίσθηση, αλλά ταυτόχρονα δεν οδηγεί και σε συμπέρασμα για τις προσωπικές επιλογές του το γεγονός ότι συναντήθηκε και με τους τέσσερις των «γαλάζιων εμφυλίων» δηλαδή τους κ. Αρη Σπηλιωτόπουλο, Γιάννη Ιωαννίδη, Νικήτα Κακλαμάνη και Απόστολο Τζιτζικώστα. Υπάρχει, βέβαια, μία ειδοποιός διαφορά, ότι οι συναντήσεις με τους κ. Κακλαμάνη και Τζιτζικώστα πραγματοποιήθηκαν πριν οριστικοποιηθεί ότι δεν αποτελούν την «επίσημη» επιλογή της Ν.Δ.
Κι αν η στάση Καραμανλή να αποφύγει «χρίσματα» μοιάζει αυτονόητη, αίσθηση στο γαλάζιο στρατόπεδο και εκνευρισμό στο Μαξίμου προκαλεί η αποστασιοποίηση υπουργών και βουλευτών. Αν κάποιος ακούσει κορυφαία κυβερνητικά στελέχη θα δυσκολευτεί να αντιληφθεί ποιον μεταξύ των κ. Σπηλιωτόπουλου και Κακλαμάνη προτιμούν, κάτι που εντέλει λειτουργεί υπέρ των «ανεπίσημων» υποψηφίων.