Με τραυματισμένη την εικόνα της και συγκυριακά κλονισμένη τη συνοχή της εξήλθε η κυβέρνηση από την τριήμερη κοινοβουλευτική διαδικασία κύρωσης του νέου Μεταναστευτικού Κώδικα: Νομοθετική προσθήκη σε διάταξη του σχεδίου νόμου, που με επιμονή θέλησε η Ν.Δ. να συμπεριληφθεί στο προς ψήφιση κείμενο και η οποία έθετε περιορισμούς στο εύρος της νομικής προστασίας μεταναστών που καταγγέλλουν υποθέσεις ρατσιστικής βίας, συνάντησε τη διαφωνία του μικρότερου κυβερνητικού εταίρου.
Το ενδεχόμενο να καταγραφεί σε ψηφοφορία ρήγμα στην κυβερνώσα πλειοψηφία ήταν περισσότερο από ορατό και ουδείς το επιθυμεί σε Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ, ιδιαίτερα τώρα που κρίσιμα περί τα δημοσιονομικά νομοθετήματα αναμένεται να κατατεθούν προς ψήφιση. Στο παρασκήνιο κατεβλήθησαν πυρετώδεις προσπάθειες συνεννόησης και είναι ενδεικτικό ότι, σύμφωνα με πληροφορίες, κατέστη αναγκαίο να επικοινωνήσουν οι κ. Σαμαράς και Βενιζέλος. Μπροστά στο διαφαινόμενο αδιέξοδο, αποφασίστηκε να αποσυρθεί το άρθρο. Η εξέλιξη αυτή συνέβαλε στην εκτόνωση της έντασης, με τη Ν.Δ. να δηλώνει ικανοποιημένη: Δεν υπάρχει λόγος για προσθήκη σε κάτι που πλέον δεν υπάρχει, έλεγαν στελέχη του μεγαλύτερου εκ των δύο κυβερνητικών εταίρων.
Το εν λόγω άρθρο (υπ’ αριθμόν 19) μεριμνούσε για τον καθορισμό προϋποθέσεων χορήγησης άδειας παραμονής σε μετανάστες «για ανθρωπιστικούς λόγους». Μεταξύ αυτών και η προστασία θυμάτων ή μαρτύρων εγκληματικών ή ρατσιστικών πράξεων. Η Ν.Δ. έκρινε ότι αυτή η πρόβλεψη θα τύχει κατάχρησης, αφού –όπως υποστηρίχθηκε– υπό την καθοδήγηση δουλεμπόρων, όλοι οι παράνομοι μετανάστες θα επιδίωκαν, μέσω μαζικών καταγγελιών για ρατσιστική βία από όργανα του κράτους, να διασφαλίσουν άδεια παραμονής. Προς τούτο, οι γαλάζιοι επιδίωξαν να υπάρξει προσθήκη, σύμφωνα με την οποία αν σχετική προκαταρκτική εξέταση «δείξει» πως η καταγγελία είναι ψευδής, τότε ο καταγγέλλων «απομακρύνεται άμεσα από τη χώρα».
Ο ΣΥΡΙΖΑ, σημειώνοντας ότι υπάρχει καθεστώς ατιμωρησίας για πράξεις ρατσιστικής βίας από πλευράς οργάνων του κράτους, υποστήριξε πως η εν λόγω προσθήκη θα ενισχύσει αυτή την κατάσταση. «Αν το ψηφίσουμε, το μόνο που θα καταφέρουμε θα είναι να γίνουμε χλεύη του Ευρωκοινοβουλίου», είπε ο κ. Π. Κουκουλόπουλος, καθιστώντας σαφή και τη διαφωνία του ΠΑΣΟΚ.
Υπό το βάρος αυτών των πολιτικών συγκρούσεων, καταγράφηκαν και πρωτοφανείς καταστάσεις: η προσθήκη κατατέθηκε αργά την Τρίτη από τον αναπλ. ΥΠΕΣ Λ. Γρηγοράκο. Νωρίς το πρωί της Τετάρτης την απέσυρε. Μεσημέρι Τετάρτης την επανακατέθεσε, για την αποσύρει εκ νέου χθες το πρωί. Αργότερα, ο κ. Γ. Μιχελάκης δήλωσε ότι δεν αποδέχεται την απόσυρση, ανεβάζοντας κατακόρυφα το θερμόμετρο της έντασης.
Στην αμφισβήτηση εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ αν έχει την «εξουσία» να παρέμβει σε νομοθετικό έργο της αποκλειστικής αρμοδιότητας του αναπλ. υπουργού, ο κ. Μιχελάκης και εκ μέρους της Ν.Δ. ο κ. Μ. Βορίδης επικαλέστηκαν νόμο του 2013 σύμφωνα με τον οποίο οποιαδήποτε νομοθετική πρωτοβουλία για να έχει ισχύ θα πρέπει να έχει την υπογραφή του γ.γ. της κυβέρνησης. Ο κ. Γρηγοράκος τέτοια ενυπόγραφη συγκατάθεση από τον κ. Π. Μπαλτάκο δεν είχε όταν προέβαινε σε ανακοινώσεις απόσυρσης της προσθήκης. Κατόπιν αυτών και καθώς οι συζητήσεις ανάμεσα στους κ. Π. Μπαλτάκο και Δημ. Σταμάτη αφενός και Χρ. Πρωτόπαπα και Π. Κουκουλόπουλο αφετέρου δεν κατέληξαν σε συμφωνία, αποφασίστηκε να επανεξεταστεί συνολικά το θέμα και αν βρεθεί κοινός τόπος, να επανακατατεθεί προσεχώς.
Οι βουλευτές θα αξιολογούν τους… υπαλλήλους τους
Πολλές συζητήσεις προκάλεσε χθες στο Περιστύλιο μία ακόμη νομοθετική ρύθμιση που προωθήθηκε από βουλευτές της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ και έγινε αποδεκτή από την κυβέρνηση, με την ανοχή του ΣΥΡΙΖΑ, της ΔΗΜΑΡ και του ΚΚΕ: Πρόκειται για τροπολογία η οποία καλύπτει το κενό νομοθεσίας για την αξιολόγηση δημοσίων υπαλλήλων που είναι αποσπασμένοι σε κυβερνητικά, βουλευτικά και κομματικά πολιτικά γραφεία. Ειδικότερα προβλέπεται στους τωρινούς προϊσταμένους τους, δηλαδή τους πολιτικούς, να συντάσσουν εκείνοι εκθέσεις αξιολόγησης των εν λόγω υπαλλήλων. Οπως σχολιάστηκε, η ρύθμιση κρίθηκε αναγκαία ειδικά για την υπηρεσιακή στήριξη εκείνων εκ των αποσπασμένων οι οποίοι εισέρχονται σε καθεστώς «διαθεσιμότητας», στον βαθμό που η φυσική τους θέση καταργείται, εξαιτίας των γνωστών εξελίξεων σε υπηρεσίες και φορείς του Δημοσίου. Ειδικότερη μνεία, επί παραδείγματι, γίνεται ανεπισήμως στην περίπτωση των εκπαιδευτικών. Πολλά μέλη του συγκεκριμένου κλάδου, ως γνωστόν, έχουν προτιμηθεί από βουλευτές και υπουργούς για τη στελέχωση, μέσω αποσπάσεων, των γραφείων τους.