Oι αρχές του Περού ανησυχούν τον τελευταίο χρόνο με την καινούργια τάση κάποιων τουριστών να φωτογραφίζονται γυμνοί στα μνημεία και ύστερα να αλληλοθαυμάζονται στο facebook. Από το 2012 που έγινε η αρχή στον αρχαιολογικό χώρο των Ινκας, η αστυνομία συχνά δεν μπορεί να τους μαζέψει.
Μέχρι εκεί δεν φτάσαμε, έχουμε όμως τον Ηλία Ψινάκη που έβαλε στόχο τα αρχαία. Ποντάροντας στη δημαρχία αυτή τη φορά, καταστρώνει σχέδια λες και αναλαμβάνει τη διαφήμιση ενός ανερχόμενου ποπ τραγουδιστή. Επενδύει στον θόρυβο, ακολουθώντας τα τερτίπια της βιομηχανίας του θεάματος. Δεν χρειάζεται να φωτογραφηθεί γυμνός. Μπαίνει όποτε θέλει σε κλειστούς αρχαιολογικούς χώρους, μαζί με κουστωδία φωτογράφων και συνεργείων, χωρίς άδεια και χωρίς να πληρώσει τα ανάλογα τέλη, κάνοντας ό,τι μπορεί για να προκαλέσει σε συνέχειες. Στην τέχνη της πρόκλησης άλλωστε, είναι πρωτομάστορας. Ούτε δείχνει να πτοήθηκε από τη μήνυση της προϊσταμένης αρχαιοτήτων κ. Ελένης Ανδρίκου επειδή εισήλθε στον περιφραγμένο αρχαιολογικό χώρο του Ιερού των Αιγυπτίων θεών, στη θέση «Μπρεξίζα» ή αλλιώς «Μικρό Ελος» (γι’ αυτό άλλωστε έχει τόση βλάστηση), χωρίς άδεια προκειμένου να φωτογραφηθεί για τις ανάγκες της προεκλογικής του εκστρατείας. Αντιθέτως, μοιάζει, να υπολόγιζε ακριβώς σ’ αυτή την αντίδραση. Για να μπορεί να διαλαλεί στο Διαδίκτυο πως θα πάει σε όλους τους εγκαταλελειμμένους αρχαιολογικούς χώρους «και ας μου κάνουν όσες μηνύσεις θέλουν!». Γιατί τώρα που βάζει υποψηφιότητα για δήμαρχος του Μαραθώνα, θέλει να δείξει στον ελληνικό λαό «την ύπαρξη ενός τόσο σημαντικού μνημείου».
Αυτά βλέπουν και οι φίλες του στις μεσημεριανές εκπομπές και αναστατώνονται όταν ακούν ότι έπρεπε να λειτουργήσει νομότυπα. «Γιατί να πάρει άδεια ο άνθρωπος;» αναρωτιούνται με κάθε σοβαρότητα. Ο Ηλίας Ψινάκης δεν είναι ο πρώτος που χρησιμοποιεί τα μνημεία για την προεκλογική του διαφήμιση. Το κάνουν αρκετοί που πολιτεύονται, όπως ο Γιάννης Κουράκης που διάλεξε για φόντο την Κνωσό, κι άλλοι που δίνουν συνεντεύξεις και θέλουν σχετική εικονογράφηση. Ομως τα μνημεία δεν είναι σκηνικά πρωινάδικου ούτε άλλοθι σε όσους αγωνιούν για λίγες σταγόνες κύρους στην εικόνα τους.