Και τώρα κουράγιο. • Μετά την πασχαλινή ανάπαυλα, ήρθε η ώρα του Θωμά του δίψυχου. • Του Ελληνα ψηφοφόρου δηλαδή, • που ώς τις διπλές εκλογές του Μάη θα του βγουν κι οι δυο ψυχές ανάποδα. • Αφού προς όποια κάλπη και ν’ απλώσει το χέρι του, το νιώθει να κουλαίνεται. •
Ή ταν ή επί τας του λένε όλοι του δίψυχου. • «Μωρέ ταν, αλλά ούτως ή άλλως επί τας» • μορμυρίζει κατ’ ιδίαν ο τσεκουρωμένος. •
Οσο ζυγώνει η δικοτυλήδονη κάλπη • τόσο θα μας ξεκουφαίνουν από τη μια ο σουξές των κυβερνητικών επιτευγμάτων • κι από την άλλη οι αρές και τα κρωξίματα της αντιπολιτευτικής μιζέριας. • Μακάριοι οι σίγουροι ακόλουθοι της μιας ή της άλλης • αλλά έχω την εντύπωση πως οι συντριπτικά περισσότεροι • ό,τι κι αν τελικά με κρύα καρδιά ψηφίσουν • είναι οι βασανισμένοι δίψυχοι. • Ακόμη τούτ’ η άνοιξη / Θωμάδες, Θωμάδες, / τούτο το κουλοχέρι… •
Αλλά μες στου Μαγιού τις μυρωδιές έχουμε αν δεν απατώμαι και φοιτητικές εκλογές • -αυτή την οσμή ευωδίας πνευματικής πού τη βάζεις. • Οπου θα κουρδίσουν και πάλι το τσίρκο τους στα πανεπιστήμια τα σπερματοζωάρια των κομματικών σωλήνων • ενώ η μεγάλη μάζα των φοιτητών • -τι μάζα!- • θα αδιαφορεί καθόλου επιδεικτικά * αλλά εκ παραδόσεως αφασικά και φραπεδικά. • Αφού την έχουν πείσει, δεκαετίες τώρα, ότι τίποτα δεν είναι στο χέρι της • όχι γιατί οι νόμοι δεν το επιτρέπουν • αλλά γιατί οι κατάπτυστες «πολιτικές» των κομμάτων στα ΑΕΙ το αποτρέπουν • -και με τη βία συχνά. •
Απορούσα προ 35ετίας • -όταν στην ηγεσία του «φοιτητικού κινήματος» βρίσκονταν φερέλπιδες νέοι • (Παπουτσής, Παπαδημούλης, Δραβαλιάρης, Φίλης κ.λπ.) • κι εγώ πάλευα το Εκπαιδευτικό Ρεπορτάζ τότε σε τούτη εδώ την εφημερίδα- • και αμηχανούσα βαθύτατα όταν έβλεπα τις φοιτητικές παρατάξεις να προτάσσουν συνθήματα όπως • «Οχι στην εντατικοποίηση των σπουδών» και άλλα αδιατανόητα • τη στιγμή που θα περίμενε κανείς αιτήματα για βελτίωση των σπουδών στα βουλιαγμένα από τη χούντα πανεπιστήμια. • Και πού να φανταζόμουν ο αφελής ότι στο μέλλον τα φοιτητικά αιτήματα • -της Αριστεράς και της Προόδου, αλλά και πάσης της λοιπής Ποταπότητας- • θα ανυψούντο στο αγλάισμα του σημερινού συνθήματος • (αντι)«γράφουμε συλλογικά στις εξετάσεις». •
Θα μου πεις, • δεκαετίες τώρα γίνεται της Ρωμιοσύνης στις εξετάσεις των ΑΕΙ • -τη ανοχή και ενοχή υπερηφάνων καθηγητών, • άσε δε πρυτάνεων-, • τώρα που η Ξεφτίλα σκαρφάλωσε ώς τις αφίσες μάς πείραξε; •
Ομολογώ πως τέτοια φαινόμενα τα θεωρώ γεννήματα της ίδιας μήτρας που ξεπέταξε και τη γενικότερη ασυδοσία στην κοινωνία μας • -της χρυσαυγίτικης ιταμότητας και ανομίας μη εξαιρουμένης. • Είναι όψεις του ίδιου νομίσματος. • Που ακόμη έχει μεγάλη πέραση • όπως καθημερινά διαπιστώνουμε ολόγυρα. •
Διαβάσαμε στη ζωή μας βιβλία που τα κλείναμε συγκινημένοι όταν τα τελειώναμε • έμπλεοι ευγνωμοσύνης • και σαν πιο πλούσιοι • -και το εννοώ απολύτως αυτό. • Διαβάσαμε βιβλία που ήμασταν σίγουροι ότι θα ξαναδιαβάσουμε • -και μερικές φορές μάλιστα αυτό γινόταν άμεσα. • Διαβάσαμε βιβλία που μας έκαναν να ψάξουμε να βρούμε οτιδήποτε άλλο είχε γράψει ο συγγραφέας τους • την εικόνα του οποίου αναρτούσαμε στο μικρό εκείνο νοερό εικονοστάσι μας με τους ανθρώπους που το αλέτρι τους έκανε δουλειά στην ψυχή και στο νου μας. • Εκεί, σ’ αυτό το δικό μας, προσωπικό εικονοστάσι θα ζει για πάντα • δίπλα σε ευάριθμους άλλους συγγραφείς και γενικότερα «ποιητές», • δηλαδή δημιουργούς, • ο Γκάμπριελ Γκαρσία Μάρκες. • Αθάνατος. •