«Δώστε μας δύναμη, για να δώσουμε λύσεις», είναι το νέο «μότο» που ανέδειξε την εβδομάδα που πέρασε ο κ. Φώτης Κουβέλης. Μάλιστα, για πρώτη φορά περιέγραψε και ποια είναι η καλύτερη, κατά τη γνώμη του, κυβερνητική διέξοδος για τη χώρα. «Η προοδευτική Κεντροαριστερά», είπε, «δεν μπορεί να είναι προσδεδεμένη στο άρμα της Ν.Δ., αλλά δύναμη ικανή να μετατοπίσει τον άξονα των εξελίξεων σε προοδευτική κατεύθυνση».
Οσοι διάβασαν τη συγκεκριμένη συνέντευξη του κ. Κουβέλη, διαμόρφωσαν την πεποίθηση πως ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ εμφανώς πια κλείνει το μάτι στον ΣΥΡΙΖΑ. Μοιάζει να έχει προεξοφλήσει τη νίκη του στις ευρωκάλπες και προσβλέπει σε μια μελλοντική συνεργασία με τον κ. Αλ. Τσίπρα. Τούτο, βέβαια, δεν το ομολογεί κανείς στην Αγ. Κωνσταντίνου. Ολοι οι συνεργάτες του κ. Κουβέλη εξακολουθούν να υποστηρίζουν ότι το κόμμα διατηρεί ίσες αποστάσεις και από τους δύο πόλους εξουσίας.
Η νέα τακτική του κ. Κουβέλη ωστόσο δεν έχει περάσει απαρατήρητη εντός της ΔΗΜΑΡ. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ο κ. Σπ. Λυκούδης έκρινε σκόπιμο να δώσει μια συνέντευξη (ΣΚΑΪ) περιγράφοντας το πώς εκείνος βλέπει το μέλλον του κόμματός του. Χαρακτήρισε πολιτικά αλλά και ιστορικά αναγκαίο αμέσως μετά τις ευρωεκλογές η ΔΗΜΑΡ να έλθει σε συνεννόηση όχι μόνον με το ΠΑΣΟΚ, αλλά και το «Ποτάμι». Είπε δηλαδή ακριβώς το αντίθετο από αυτό που δηλώνει με κάθε ευκαιρία ο κ. Κουβέλης, ο οποίος όχι μόνον εξαιρεί το ΠΑΣΟΚ από την ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς, αλλά απαξιώνει και το «Ποτάμι» ως απολιτίκ μόρφωμα. «Ο κ. Θεοδωράκης νομίζω ότι έπεσε στη φλέβα του αιτήματος “κάντε κάτι” που διατυπώνει η κοινωνία», υποστήριξε επί λέξει ο κ. Λυκούδης.
Οι κραυγαλέες αυτές διαφοροποιήσεις περνούν βέβαια σε δεύτερο πλάνο ενόψει της δύσκολης εκλογικής αναμέτρησης. Κάποιος, ωστόσο, που παρακολουθεί προσεκτικά τις ενδοκομματικές εξελίξεις μπορεί εύκολα να διακρίνει ακόμη και τον διακριτό λόγο που έχουν οι υποψήφιοι ευρωβουλευτές της ΔΗΜΑΡ. Και κυρίως οι τέσσερις που διεκδικούν τη μία και μοναδική θέση την οποία προσβλέπει να κερδίσει το κόμμα.
Ο κ. Ανδρ. Παπαδόπουλος, για παράδειγμα, προτάσσει διαρκώς την ανάγκη ο κ. Κουβέλης να αλλάξει άρδην την πολιτική του και να ανοίξει μετεκλογικά εφ’ όλης της ύλης συζήτηση με όλα τα κόμματα και τις κινήσεις της Κεντροαριστεράς. Δηλαδή και με το «Ποτάμι» και με το ΠΑΣΟΚ, ενώ δεν συζητεί οποιοδήποτε ενδεχόμενο συνεργασίας της ΔΗΜΑΡ με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Κάτι ανάλογο εκπέμπει και η κ. Μαριλένα Κοππά. Και εκείνη θεωρεί εξωπραγματική μια σύμπραξη με τον κ. Τσίπρα, αλλά στέκεται εχθρικότατα απέναντι και στο ΠΑΣΟΚ. Πόσο μάλλον όταν έχει ταυτιστεί με την ανομολόγητη πρόθεση του κ. Γ. Παπανδρέου να εκδικηθεί τον κ. Ευ. Βενιζέλο και να «μεταφέρει» τους προσωπικούς ψηφοφόρους του –πρόσκαιρα έστω– στη ΔΗΜΑΡ.
Στον αντίποδα, οι «προεδρικοί» κ. Δημ. Χατζησωκράτης και Θοδ. Μαργαρίτης αποφεύγουν οποιαδήποτε διαφοροποίησή τους από τον κ. Κουβέλη, μη θέλοντας να τροφοδοτήσουν τις εσωκομματικές έριδες. Προφανώς, όμως, ακόμη και τα δύο αυτά στελέχη δεν πρέπει να είδαν θετικά την προτίμηση που έδειξε ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ στην υποψηφιότητα της κ. Κοππά, την οποία στήριξε τα μάλα παρουσιάζοντας το βιβλίο της.
Με απλά λόγια, στη ΔΗΜΑΡ όλοι μοιάζει να έχουν το «όπλο» παρά πόδα, αναμένοντας το αποτέλεσμα της ευρωκάλπης και ουδείς θέλει να σκέφτεται τι θα συμβεί αν το ποσοστό της δεν αρχίζει τουλάχιστον από 4, αλλά από μικρότερο αριθμό…