Στην έξοδο από τη ΔΗΜΑΡ οδηγείται και ο κ. Γρ. Ψαριανός μετά την συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής που απλά πιστοποίησε την άρνηση της μειοψηφικής τάσης να ασπασθεί τον νέο στρατηγικό στόχο του κ. Φ. Κουβέλη να προσεγγίσει πολιτικά τον ΣΥΡΙΖΑ. «Επί της ουσίας έχω ήδη φύγει» λέει τις τελευταίες ώρες ο κ. Ψαριανός και θέλοντας να αιτιολογήσει την απουσία του από τη συνεδρίαση προσθέτει ένα άκρως απαξιωτικό σχόλιο για τον κ. Κουβέλη: «Δεν μετείχα στην Κ.Ε. και δεν θα μετέχω στο εξής σε οποιαδήποτε Κ.Ε. γιατί απλούστατα δεν έχω να πω τίποτα σε όργανα που έχουν διαμορφωμένους συσχετισμούς και ελέγχονται από έναν άνθρωπο που αντιμετωπίζει το κόμμα ως ιδιόκτητο μαγαζί του»…
Κατόπιν τούτου -και μετά την ανεξαρτητοποίηση του κ. Βασ. Οικονόμου- είναι θέμα χρόνου η κοινοβουλευτική δύναμη της ΔΗΜΑΡ να μειωθεί στους 12 βουλευτές (από 17 το 2012). Είναι δε εξαιρετικά αμφίβολο αν ο κ. Φ. Κουβέλης διαθέτει πλέον τον έλεγχο ακόμη και της ολιγομελούς αυτής ομάδας. Διότι αν κάτι ανέδειξε η Κ.Ε. είναι ότι αρκετοί βουλευτές ουδόλως διατεθειμένοι είναι να ακολουθήσουν πειθήνια οποιαδήποτε γραμμή. Πολύ περισσότερο όταν γνωρίζουν τη δυσκολία επανεκλογής τους μετά τη συντριβή της ΔΗΜΑΡ στις ευρωεκλογές.
Το θέμα αυτό προσλαμβάνει και ευρύτερη πολιτική σημασία λόγω της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας. Ο κ. Φ. Κουβέλης με τη δευτερολογία του στην Κ.Ε. όχι μόνον απέκλεισε την πιθανότητα να είναι υποψήφιος, αλλά προανήγγειλε κατ’ ουσίαν την πρόθεσή του να «ρίξει» τη συγκυβέρνηση αρνούμενος να στηρίξει οποιαδήποτε πρόταση της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ για τη διαδοχή του κ. Καρ. Παπούλια.
Ουδείς, ωστόσο, γνωρίζει αν την απόφασή του αυτή θα ακολουθήσουν οι βουλευτές του. Εκτός του κ. Γρ. Ψαριανού που επανειλημμένα τονίζει ότι «αυτή η βουλή και μπορεί και πρέπει να εκλέξει νέο πρόεδρο» και ο κ. Σπ. Λυκούδης πρεσβεύει ότι είναι λάθος η ΔΗΜΑΡ να προεξοφλεί την στάση της. Το ίδιο ακριβώς λένε κατ’ ιδίαν και αρκετοί ακόμη βουλευτές της ΔΗΜΑΡ, οι οποίοι επιπλέον προσθέτουν ότι η «γραμμή Κουβέλη» έρχεται και σε πλήρη αντίθεση και εκφυλίζει την πάγια άποψη της Ανανεωτικής Αριστεράς να «μην παίζει με τους θεσμούς».
Ολα τούτα, ωστόσο, δεν είναι παρά ένα μικρό δείγμα των δυσκολιών που αντιμετωπίζει ένα κόμμα που δείχνει πια ότι βρίσκεται σε διάλυση. Είναι χαρακτηριστικό ότι την απόφαση της Κ.Ε. να οδηγήσει τη ΔΗΜΑΡ σε έκτακτο Συνέδριο τον Σεπτέμβριο έσπευσε να λοιδορήσει δημοσίως η «πτέρυγα» του κ. Λυκούδη, προαναγγέλλοντας τη μη συμμετοχή της, ενώ ενδεικτικό είναι επίσης ότι όλες οι προεκλογικές μεταγραφές της ΔΗΜΑΡ (Μαρ. Κοππά, Χ. Καστανίδης, Π. Μπεγλίτης κ.ά,) έχουν ήδη πάρει ιδία πρωτοβουλία ελευθέρας…