Μία φορά κάθε πέντε χρόνια στο κτίριο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ξεκινάει το γνωστό παιχνίδι «μουσικές καρέκλες». Τώρα είναι η ώρα των διαπραγματεύσεων πίσω από κλειστές πόρτες για το ποιος θα πάρει ποια από τις 28 καρέκλες της Επιτροπής, καθώς, εκτός από το τι θέλει η κάθε χώρα και τη δύναμη του υποψηφίου της, σημαντικό ρόλο παίζει το φύλο, η γεωγραφική προέλευση αλλά και η πολιτική ομάδα που ανήκει. Αυτός που έχει την ευθύνη να ανοίγει και να κλείνει τη μουσική έχει ήδη οριστεί και δεν είναι άλλος από τον Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ, που προτάθηκε από τους αρχηγούς των 28 κρατών-μελών ως ο καταλληλότερος υποψήφιος για τη θέση του προέδρου.
Μέρος της αγωνίας θα μειωθεί σύντομα, καθώς στις 16 Ιουλίου οι 28 αρχηγοί θα βρεθούν σε έκτακτη Σύνοδο Κορυφής στις Βρυξέλλες για να αποφασίσουν τις τρεις επόμενες πιο σημαντικές θέσεις στην Ευρώπη, με τους μνηστήρες τους να έχουν ήδη πάρει θέση.
Η δεύτερη πιο σημαντική θέση είναι αυτή του ύπατου εκπροσώπου για τα Θέματα Εξωτερικής Πολιτικής, που τώρα κατέχει η Βρετανίδα Κάθριν Αστον. Οι Ιταλοί έχουν εκφράσει ανοιχτά την πρόθεσή τους και ασκούν μεγάλη πίεση να την αναλάβουν, με υποψήφια την υπουργό Εξωτερικών της κυβέρνησης Ρέντσι, Φεντερίκα Μογκερίνι. Η Μογκερίνι (που είναι σημαντικό ότι είναι γυναίκα), παρά το νεαρό της ηλικίας και την απειρία της, θεωρείται φαβορί, καθώς, σύμφωνα με αξιωματούχο της ιταλικής κυβέρνησης, οι κ. Ρέντσι και Ολάντ έχουν αποφασίσει ότι το κόμμα των Σοσιαλιστών θα διεκδικήσει δύο από τις τρεις αυτές θέσεις. Καθώς ο Ρέντσι ηγείται αυτή τη στιγμή του μεγαλύτερου σοσιαλιστικού κόμματος στην Ε.Ε., είναι πιθανό και να την κερδίσει. Η θέση του ύπατου εκπροσώπου εξυπηρετεί ευθέως τα συμφέροντα των Ιταλών, καθώς θα μπορούν να ασκήσουν πίεση για θέματα μετανάστευσης, που είναι του άμεσου ενδιαφέροντός τους, αλλά και για το ζήτημα της ενέργειας. Επιπλέον, με την κατάκτηση της Νο 2 θέσης στην Επιτροπή θα έχουν εξουσία στα βασικά θέματα που συζητούνται αλλά και παρουσία στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, όπως εξηγεί Ιταλός αξιωματούχος στην «Κ».
Η επόμενη θέση που θα αποφασιστεί στις 16 Ιουλίου είναι αυτή του προέδρου του Eurogroup. Εμφανίζονται να τη διεκδικούν σθεναρά οι Ισπανοί, με υποψήφιο τον υπουργό των Οικονομικών τους Λουίς ντε Γκουίντος. Ο Ισπανός υπουργός προέρχεται από μία από τις πιο ισχυρές χώρες της Ευρώπης και είναι και από τον Νότο. Δεν είναι τυχαίο ότι στην προηγούμενη Σύνοδο Κορυφής, στη συζήτηση που έγινε για τη χαλάρωση του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης, οι Ισπανοί πήραν το μέρος των Γερμανών, που ήταν κατά της χαλάρωσης και όχι, όπως κάποιος θα περίμενε, των Ιταλών που ήταν υπέρ, ώστε να εξασφαλίσουν τη στήριξη της ισχυρής χώρας για την ανάληψη της προεδρίας του Eurogroup. Η στρατηγική αυτή φαίνεται να αποδίδει καρπούς, αφού ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε φέρεται να στηρίζει την υποψηφιότητα Ντε Γκουίντος. Ο Ολλανδός Γερούν Ντάισελμπλουμ, σημερινός πρόεδρος του Εurogroup, φαίνεται να έχει ήδη ζητήσει το χαρτοφυλάκιο που κατείχε μέχρι πρόσφατα ο Ολι Ρεν, αυτό των Οικονομικών Υποθέσεων.
Αυτό που παραμένει μυστήριο είναι οι υποψηφιότητες για τη θέση του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου που σήμερα κατέχει ο Βέλγος πολιτικός Χέρμαν βαν Ρομπέι. Ενώ πολλοί έλεγαν ότι φαβορί είναι η Δανή πρωθυπουργός Χέλε Τόρνιγκ Σμιτ, το ότι η χώρα της δεν ανήκει στο ευρώ και ότι η Αγκελα Μέρκελ δεν βλέπει θετικά την υποψηφιότητά της την αποδυναμώνουν, παρά τη στήριξη της Μ. Βρετανίας. Τα άλλα ονόματα που ακούγονται είναι ο Ιρλανδός πρωθυπουργός Εντα Κένι και η πρόεδρος της Λιθουανίας Ντάλια Γκριμπαουσκάιτε. Ομως, όπως ο τωρινός πρόεδρος Ρομπέι ήταν το αουτσάιντερ όταν εμφανίστηκε το 2009, έτσι και τώρα μπορεί να επιλεγεί κάποιος που το όνομά του δεν έχει πέσει ακόμα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.