Στάση αναμονής ενόψει της κατάθεσης των τεσσάρων, εν τέλει, διαφορετικών προτάσεων περί δημοψηφίσματος τελεί η δικομματική κυβέρνηση, προκειμένου να διαπιστωθεί αν αυτές μπορούν να «συναθροιστούν» και να θεωρηθεί ότι συνιστούν κοινό αίτημα. Το Μαξίμου δεν βιάζεται να πάρει θέση, υπενθυμίζοντας το τυπικό του κανονισμού ότι, δηλαδή, απαιτούνται 120 υπογραφές κάτω από μία ενιαία, κοινή πρόταση περί δημοψηφίσματος, εν προκειμένω για το νομοσχέδιο για τη Μικρή ΔΕΗ. Μέχρι τώρα την πρόθεσή τους να καταθέσουν προτάσεις δημοψηφίσματος έχουν δημοσιοποιήσει ο ΣΥΡΙΖΑ (με τη στήριξη των ΑΝΕΛ), το ΚΚΕ και, χθες, η ΔΗΜΑΡ και η Χρυσή Αυγή, και μένει να αποδειχθεί αν αυτές θα έχουν κοινό «διά ταύτα» κι αν θα αντιμετωπιστούν, τελικά, ως ενιαίο αίτημα.
Την παράμετρο αυτή ανέδειξε, σε συνομιλία του με τους κοινοβουλευτικούς συντάκτες χθες, ο πρόεδρος της Βουλής Ευάγγελος Μεϊμαράκης, ο οποίος και σημείωσε, ως προσωπική του άποψη, ότι, αν οι προτάσεις έχουν κοινό χαρακτηριστικό το αίτημα για διεξαγωγή δημοψηφίσματος επί του νομοσχεδίου, θα μπορούσαν να θεωρηθούν «ομοειδείς» και να συγκληθεί η Ολομέλεια για να συζητηθούν, ακόμη και εντός του προσεχούς Σαββατοκύριακου. Η διατύπωση της θέσης αυτής αναθέρμανε τη σεναριολογία στο παρασκήνιο επί ενός θέματος, η διαχείριση τείνει να προσλάβει χαρακτηριστικά «σκληρού πόκερ», ενώ, παράλληλα, φαίνεται ότι συνέλαβε εξαπίνης ακόμη και το Μέγαρο Μαξίμου.
Κυρίαρχη, άλλωστε, εισήγηση σε Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ είναι ότι οι προτάσεις δεν μπορούν να «αθροιστούν» και, σε κάθε περίπτωση, η όποια συζήτηση θα διεξαχθεί με την επάνοδο της Ολομέλειας στις αρχές Οκτωβρίου. Ωστόσο, άλλα στελέχη σημειώνουν ότι η κυβέρνηση «δεν έχει λόγο να φοβάται» και, συνεπώς, να ετεροχρονίζει την όποια συζήτηση. «Δεν μπορείς να αφήσεις ένα θέμα να σέρνεται επί μακρόν, δημιουργώντας αμφιβολίες στους πολίτες, τους πιστωτές και τους επενδυτές», σημειώνουν οι ίδιες πηγές, προσθέτοντας ότι η κυβέρνηση θα βρίσκεται συνεχώς στο στόχαστρο της αντιπολίτευσης ως αρνούμενη μία συζήτηση «την οποία θα κερδίσει με ευκολία». Εκκινώντας από ανάλογη, προφανώς, αφετηρία, αλλά και έχοντας γνώση και της «νομολογίας» της Βουλής, καθώς δύο φορές κατά το παρελθόν, το 2005 και το 2008 (συνθήκη Λισσαβώνας), «παράλληλες» κομματικές προτάσεις αντιμετωπίστηκαν ως μία, ο κ. Μεϊμαράκης σημείωσε ότι θα είναι, εν τέλει, το Επιστημονικό Συμβούλιο της Βουλής που θα καταλήξει, εφόσον υποβληθούν διαφορετικά αιτήματα, αν συγκεντρώνεται το σύνολο των απαιτούμενων 120 βουλευτών.
Τύποις, τα κόμματα που ζητούν δημοψήφισμα υπερβαίνουν το ανώτερο όριο. Ωστόσο, δεδομένου ότι το ΚΚΕ ζητεί την ακύρωση πλήθους νόμων που απορρέουν από κοινοτικές ή μνημονιακές υποχρεώσεις της χώρας, υπάρχει η εκτίμηση ότι η πρότασή του δεν μπορεί να συνυπολογιστεί. Αν αυτό συμβεί, τα δεδομένα αλλάζουν. ΣΥΡΙΖΑ (71 βουλευτές), ΑΝΕΛ (14, με τον Ν. Νικολόπουλο) και ΔΗΜΑΡ (όπου είναι άγνωστοι πόσοι εκ των 13 βουλευτών θα στηρίξουν) αθροίζουν την καλύτερη των περιπτώσεων, 97 βουλευτές. Αν σε αυτούς προστεθούν ακόμη και 10 εκ των ανεξαρτήτων, θα απαιτούνται και οι υπογραφές της Χρυσής Αυγής για το «άθροισμα» των 120 βουλευτών, τις οποίες τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και η ΔΗΜΑΡ έχουν δηλώσει ότι δεν επιθυμούν να «αθροιστούν».
Αν, πάντως, «αθροιστούν» 120 υπογραφές, τότε η πίεση επιστρέφει στο Μαξίμου, αφού αυτό είναι που θα πρέπει να καταλήξει στον χειρισμό για το αν θα επανέλθει εκτάκτως η Ολομέλεια (σ.σ. απαιτείται νέο Προεδρικό Διάταγμα κατόπιν εισήγησης του πρωθυπουργού), όπως πρότεινε χθες ο πρόεδρος της Βουλής.