Ως την πρώτη από τις πολλές μάχες με ορίζοντα την ανάδειξη του διαδόχου του κ. Κάρολου Παπούλια και, φυσικά, το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών αντιμετωπίζουν οι κ.κ. Αντώνης Σαμαράς και Αλέξης Τσίπρας την αντιπαράθεση για τη Μικρή ΔΕΗ και το αίτημα περί δημοψηφίσματος. Ο άξονας ανάμεσα στις 180 ψήφους βουλευτών που απαιτούνται για την ανάδειξη Προέδρου Δημοκρατίας και, αντιστοίχως, τις 121 που συγκροτούν την ανασταλτική μειοψηφία και οδηγούν σε εκλογές αναμένεται να καθορίσει, σε απόλυτο βαθμό, τις στρατηγικές επιλογές των δύο κομμάτων, που παράλληλα θα επενδύσουν στην πόλωση και στη… συμπίεση των υπολοίπων κομμάτων.
Η σκληρή επίθεση του Αντώνη Σαμαρά, το βράδυ της Πέμπτης, όταν και κατήγγειλε, έστω και χωρίς να ονοματίσει, τον ΣΥΡΙΖΑ για συμπόρευση με τη Χρυσή Αυγή είναι ενδεικτική όσων θα επακολουθήσουν. Αλλωστε, μία «ανάγνωση» στα μαθηματικά του δημοψηφίσματος δείχνει ότι ναι μεν αθροίστηκαν 139 βουλευτές, ωστόσο οι 16 εξ αυτών είναι στελέχη της Χ.Α. Οι δυνάμεις του «δημοκρατικού τόξου», έστω και με διαφορετική πολιτική ατζέντα, συγκέντρωσαν 123 υπογραφές. Το «ενθαρρυντικό» για την κυβέρνηση είναι ότι μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται και στελέχη που, τουλάχιστον, βάσει σεναρίων και εκτιμήσεων θα μπορούσαν να στηρίξουν μία προεδρική εκλογή, από τον κ. Μίμη Ανδρουλάκη μέχρι τους Γ. Κασαπίδη, Βασίλη Καπερνάρο και τους άλλους βουλευτές που αποστασιοποιήθηκαν από τους ΑΝΕΛ. Κι αυτή η παράμετρος οδηγεί στη δεύτερη «ανάγνωση», που υπό προϋποθέσεις προσφέρεται προς αξιοποίηση για την κυβέρνηση. Οτι δηλαδή η στάση των βουλευτών σε ένα θέμα όπως η Μικρή ΔΕΗ ουδόλως προδιαγράφει και το τι θα πράξουν στο ζήτημα της εκλογής Προέδρου. Ο κ. Σαμαράς πρωτίστως (αφού, όπως ειπώθηκε, η αναμέτρηση τείνει να λάβει σαφή μετωπικό χαρακτήρα μεταξύ πρωθυπουργού και αρχηγού αξιωματικής αντιπολίτευσης) εκτιμά ότι εκ των 123 βουλευτών αρκετοί θα συνταχθούν με την πρόταση για την ανάδειξη Προέδρου Δημοκρατίας, θέτοντας ένα δύσκολο πολιτικό πρόβλημα για τον ΣΥΡΙΖΑ και τον πρόεδρό του. Ποιο; Μα το ότι η «ανασταλτική μειοψηφία» των 120 θα συναρτάται απολύτως από τη στάση της Χρυσής Αυγής. Και αυτή, ακριβώς, τη συμπόρευση του ΣΥΡΙΖΑ με τη Χ.Α. -αντί της επίδειξης συναινετικής διάθεσης όπως επιβάλλει το Σύνταγμα και η συγκυρία- θα στοχοποιήσει ο κ. Σαμαράς.
Την ίδια στιγμή, όμως, η διαχείριση της Μικρής ΔΕΗ και της αίτησης του ΣΥΡΙΖΑ για δημοψήφισμα ανέδειξε ένα πολιτικό και ένα στρατηγικό πρόβλημα. Το πολιτικό αφορά την υπέρμετρη φοβία με την οποία φάνηκε να αντιμετωπίζει η κυβέρνηση την κοινοβουλευτική πρόκληση του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και την εικόνα διαμάχης μεταξύ Μαξίμου και Ευάγγελου Μεϊμαράκη. Πληροφορίες θέλουν τον πρωθυπουργό και τον πρόεδρο της Βουλής να έχουν συζητήσει σχετικά ήδη από την πρώτη στιγμή που ο κ. Τσίπρας ζήτησε δημοψήφισμα. Οι πληροφορίες διίστανται για το τι συνέβη στη συνέχεια, αν δηλαδή ο κ. Μεϊμαράκης θεώρησε ότι υπήρχε συμφωνία ως προς τη διαχείριση ή επέλεξε να θέσει, αυτοβούλως, το ζήτημα διαχείρισης.
Το στρατηγικό πρόβλημα είναι ότι η ίδια διαδικασία απέδειξε ότι, από τη στιγμή που 139 βουλευτές υπέγραψαν για δημοψήφισμα, η υπέρβαση του πήχυ των 180 για την εκλογή Προέδρου συνιστά δυσθεώρητο στόχο. Στην κυβέρνηση θεωρούν ότι τα πάντα παραμένουν ρευστά και πολλά θα κριθούν από την εξέλιξη της διαπραγμάτευσης με την τρόικα για το πρόγραμμα προσαρμογής και, κυρίως, με τους Ευρωπαίους για το χρηματοδοτικό κενό και το χρέος. Η απόλυτη διασύνδεση των πολιτικών με τις οικονομικές εξελίξεις είναι ορατή τόσο στην πολιτική πρακτική των Αντ. Σαμαρά και Ευ. Βενιζέλου όσο και στους σχεδιασμούς του οικονομικού επιτελείου και του στενού πυρήνα των πρωθυπουργικών συνεργατών (Δ. Σταμάτης, Χρ. Λαζαρίδης, Στ. Παπασταύρου, Δ. Πτωχός, Μιχ. Πεγκλής) που εργάζονται πάνω στα διάφορα σενάρια της διαπραγμάτευσης με την τρόικα.
Ως προς τον ΣΥΡΙΖΑ, το τεστ της Μικρής ΔΕΗ είχε θετικές αλλά και αρνητικές πτυχές. Αν και δεν εξάντλησε τα περιθώρια της κοινοβουλευτικής μάχης (π.χ., να θέσει ζήτημα αναρμοδιότητος του Α΄ θερινού τμήματος), πέτυχε να επιβάλει την ατζέντα και να αναδειχθεί σε κύρια αντιπολιτευτική δύναμη, καθιστώντας «δορυφόρους» τα υπόλοιπα κόμματα. Ομως, σε όρους «κινήματος», ουδείς μπορεί να μιλά για επιτυχία. Η επιστράτευση εξουδετέρωσε άμεσα την κινητοποίηση της ΓΕΝΟΠ, ενώ οι κοινωνικές δυνάμεις που θα συγκροτούσαν το μέτωπο του «ανενδότου» που κήρυξε ο κ. Τσίπρας ουδέποτε εμφανίστηκαν…