Στη γαλλική πρωτεύουσα, στις αρχές Σεπτεμβρίου, θα αρχίσει να διαμορφώνεται το πλαίσιο βάσει του οποίου η κυβέρνηση θα αποφασίσει αν θα επιδιώξει να εξασφαλίσει την ψήφο της Βουλής για την ανάδειξη Προέδρου Δημοκρατίας ή αν αντιθέτως η χώρα θα οδηγηθεί στις κάλπες.
Στο Παρίσι, όπου θα βρεθούν στις 3, 4 και 5 Σεπτεμβρίου οι διαπραγματευτικές ομάδες Ελλάδας και τρόικας, θα διαφανεί άλλωστε πόσα από αυτά που επιδιώκει η ελληνική πλευρά, κυρίως φοροαπαλλαγές, θα γίνουν αποδεκτά και πόσα εξ αυτών που αναμένεται να ζητήσουν οι ελεγκτές, κυρίως στο ασφαλιστικό και τα εργασιακά, θα αποκρουστούν. Λίγες ώρες αργότερα, στις 6 Σεπτεμβρίου, ο πρωθυπουργός θα βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη, για την καθιερωμένη, οικονομικού χαρακτήρα, ομιλία στα εγκαίνια της Διεθνούς Εκθέσεως, η οποία και θα επιχειρηθεί να αποτελέσει εφαλτήριο αλλαγής σελίδας και κλίματος.
Οι κ. Αντώνης Σαμαράς και Ευάγγελος Βενιζέλος έχουν, μεν, συμφωνήσει στην εξάντληση του πολιτικού χρόνου που έχει στη διάθεσή της η κυβέρνηση, ωστόσο είναι σαφές ότι με δεδομένη την άρνηση της αξιωματικής αντιπολίτευσης στο ζήτημα της ανάδειξης του διαδόχου του κ. Κάρολου Παπούλια, τα εκλογικά σενάρια βρίσκονται, εκ των πραγμάτων στο τραπέζι. Ηδη οι δύο κυβερνητικοί εταίροι προχωρούν με προσεκτικά βήματα στην υλοποίηση δεσμεύσεων που έχουν ήδη αναληφθεί, επιδιώκοντας να αποτρέψουν νέα μέτωπα που θα επιδεινώσουν το πολιτικό πλαίσιο εντός του οποίου καλούνται να κινηθούν.
Οι διορθώσεις ως προς το ασφαλιστικό των ενστόλων, καίτοι δεν αποτρέπουν τον κίνδυνο κατάρρευσης των Ταμείων σε ορατό χρόνο, τουλάχιστον μοιάζουν να εκτονώνουν την ένταση που είχε καταγραφεί στις ένοπλες δυνάμεις και τα σώματα ασφαλείας, ειδικά μετά την εμπλοκή που έχει παρουσιαστεί ως προς τα αναδρομικά και την αποκατάσταση των αποδοχών στα προ μνημονίου επίπεδα.
Αντιστοίχως, η απόφαση να κατεβάσουν ταχύτητες στο πρόγραμμα απολύσεων, ρίχνοντας το βάρος στις, προφανώς, ευκολότερα αιτιολογούμενες απομακρύνσεις πειθαρχικώς ελεγκτέων και παρανόμως προσληφθέντων δημοσίων υπαλλήλων, έχει ως στόχο να μην πυροδοτηθούν εντάσεις, πριν η κυβέρνηση έχει ένα ξεκάθαρο οδικό χάρτη για το πώς και το πόσο μακριά μπορεί να φτάσει.
Η πορεία της κυβέρνησης περνά από συγκεκριμένα ορόσημα και την επίτευξη δεδομένων στόχων:
Αξιολόγηση προγράμματος. Η προπαρασκευαστικού χαρακτήρα συνάντηση με την τρόικα στο Παρίσι συνιστά κρίσιμο βήμα, καθώς εκεί θα διαφανεί η απόσταση που χωρίζει τις δύο πλευρές. Η Αθήνα φιλοδοξεί, και γι’ αυτό έχει επιταχύνει τις προσπάθειες ολοκλήρωσης προαπαιτουμένων και άλλων δράσεων, η αξιολόγηση στα τέλη Σεπτεμβρίου να ολοκληρωθεί σε διάστημα μιας εβδομάδος, χωρίς να λάβει χαρακτήρα σίριαλ.
Φοροαπαλλαγές. Τον Σεπτέμβριο έχει ήδη προαναγγελθεί από τον κ. Αντώνη Σαμαρά ότι θα παρουσιαστεί ο χάρτης των φοροελαφρύνσεων για τα προσεχή χρόνια. Η κυβέρνηση επιδιώκει οι πρώτες εξ αυτών να είναι άμεσης εφαρμογής. Το βάρος πέφτει στον Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης στο πετρέλαιο και στον περιορισμό της εισφοράς αλληλεγγύης. Στον αντίποδα, το οικονομικό επιτελείο καλείται να συνυπολογίσει τις επιβαρύνσεις που προκύπτουν για τα αναδρομικά και τη μισθολογική αποκατάσταση ενστόλων και δικαστικών. Είναι χαρακτηριστικό ότι κυβερνητικό στέλεχος υπογράμμιζε στην «Κ» ότι ενδεχόμενα επιπλέον έσοδα από τον Ενιαίο Φόρο Ακινήτων θα περιληφθούν, πιθανότατα, στο «καλάθι» της κυβέρνησης απ’ όπου θα καλυφθούν μαύρες τρύπες ή το κόστος των φοροαπαλλαγών.
Χρηματοδοτικό κενό – χρέος.Το κλείσιμο της αξιολόγησης, μαζί με την ολοκλήρωση των stress tests των τραπεζών, αναμένεται να ανοίξει και επισήμως τη συζήτηση για το ελληνικό χρέος αλλά και για την επόμενη ημέρα του ελληνικού προγράμματος. Η Αθήνα απορρίπτει την υπογραφή ενός νέου μνημονίου και αναζητά ένα σαφές μήνυμα των εταίρων της για τη διαδικασία ελάφρυνσης του χρέους που, κατ’ επέκταση, θα περιορίσει το χρηματοδοτικό κενό και, αντιστοίχως, την πίεση για φορολογικά έσοδα.
Το παζλ για την εξασφάλιση των 180 βουλευτών
Στο πρωθυπουργικό επιτελείο διατυπώνεται η εκτίμηση ότι είναι εφικτή μία οικονομικά και κοινωνικά ισορροπημένη συμφωνία με την τρόικα. Δηλαδή ένα πακέτο που θα περιλαμβάνει μία δέσμη ελαφρύνσεων, αποτροπή νέων επώδυνων μέτρων, τουλάχιστον των πλέον αντιδημοφιλών, και μία σαφή προοπτική για απεμπλοκή από τα μνημόνια και για ρύθμιση της βιωσιμότητας του χρέους, έστω και μέσω μιας διαδικασίας επίτευξης μεταρρυθμιστικών στόχων. Ο πρωθυπουργός έχει ήδη πραγματοποιήσει τον πρώτο κύκλο επαφών για το ζήτημα (σ.σ. πρόσφατη συνάντηση με την κ. Αγκελα Μέρκελ, ενώ εκκρεμεί η συνάντηση με την, ευρισκόμενη σε ανοικτή γραμμή, κ. Κριστίν Λαγκάρντ) και θεωρεί ότι ο δύσκολος αυτός στόχος δεν είναι άπιαστος.
Εφόσον τα κομμάτια αυτού του παζλ ταιριάξουν, οι κ. Σαμαράς και Βενιζέλος, έστω και με τις μεταξύ τους διαφοροποιήσεις ενόψει κάλπης, θα επιδιώξουν να φτάσουν μέχρι τις αρχές του 2015 όταν και το σύνολο της συμφωνίας θα τεθεί, επί της ουσίας, ως το μείζον διακύβευμα αρχικώς για την εξασφάλιση των 180 βουλευτών για την προεδρική εκλογή κι αν αυτό δεν καταστεί εφικτό, προς τους πολίτες στην κάλπη. Στο εσωτερικό, είναι ισχυρή η άποψη ότι η κυβέρνηση θα πρέπει να φτάσει στην προεδρική εκλογή «και ας πέσουμε μέσα στη Βουλή από τη σύμπραξη ΣΥΡΙΖΑ – Χρ. Αυγής». Ωστόσο, η τελική τακτική δεν έχει αποφασιστεί. Αλλωστε, όπως προειπώθηκε, τα κομμάτια του παζλ είναι πολλά και ουδείς αποκλείει ότι αντί της προεδρικής εκλογής μπορεί να δείξουν εκλογές.