Ο πρωθυπουργός κ. Αντώνης Σαμαράς επενδύει πολλά στον «φίλο και αδελφό» νέο πρόεδρο της Κομισιόν κ. Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ. Οχι μόνο γιατί η προσωπική τους σχέση διατηρείται εδώ και μία εικοσαετία, από τότε που ο πρώτος ήταν υπουργός Εξωτερικών και ο δεύτερος υπουργός Οικονομικών, αλλά και γιατί ο κ. Γιουνκέρ είναι οπαδός της κοινωνικής οικονομίας της αγοράς, πιστεύει βαθιά ότι η συνταγή της λιτότητας έχει πεπερασμένα όρια, είναι ένθερμος υποστηρικτής του αιτήματος του ευρωπαϊκού Νότου για έμπρακτη αναπτυξιακή υποστήριξη και ανέκαθεν έβλεπε με… κακό μάτι την εμπλοκή του ΔΝΤ στα θέματα της Ευρώπης – άποψη που συμμερίζονται πολλοί στην Αθήνα.
Χθες, επρόκειτο να συναντηθούν για δεύτερη φορά μέσα σε έναν μήνα, στο περιθώριο της έκτακτης Συνόδου Κορυφής στις Βρυξέλλες με θέμα τη διαδοχή του κ. Χέρμαν βαν Ρομπέι στην προεδρία του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Την προηγούμενη, στα τέλη Ιουλίου, ήρθε ο κ. Γιουνκέρ στην Αθήνα για να συζητήσει τη «μεταγραφή» του κ. Δ. Αβραμόπουλου στη θέση του επιτρόπου, αλλά και να σηματοδοτήσει τη βούλησή του να στηρίξει έμπρακτα και ουσιαστικά τη χώρα μας. Τότε, στο γεύμα στο Μουσείο της Ακρόπολης και σε κλίμα φιλικό και χαλαρό, ο κ. Γιουνκέρ λέγεται ότι είχε μιλήσει για πολλά. Για τη σφραγίδα που ο ίδιος θέλει να βάλει στην Ευρώπη, για την κρίση στον ευρωπαϊκό Νότο και την πολιτική της Γερμανίας, αλλά και για την Ελλάδα. Για τη δική του εμπειρία σε σχέση με το ελληνικό πολιτικό γίγνεσθαι. Για τις κακές επιδόσεις που –όπως λέγεται– καταλόγισε στην κυβέρνηση Καραμανλή, για την προσπάθεια, χωρίς σημαντικό πάντως αποτέλεσμα, που έκανε –όπως διαπίστωσε– ο Γ. Παπανδρέου, για τη σκληρή μάχη που δίνει η Ελλάδα τα δύο τελευταία χρόνια να σταθεί στα πόδια της…
Διορθωτικές κινήσεις
Ο ρόλος-κλειδί που ο κ. Γιουνκέρ μπορεί να διαδραματίσει στην προσπάθεια της κυβέρνησης Σαμαρά να επαναδιαπραγματευτεί τις συντεταγμένες της εφεξής εθνικής πορείας αναγνωρίζεται ασμένως στο κυβερνητικό επιτελείο. Ολοι, ωστόσο, σπεύδουν να επισημάνουν ότι για το παζλ της μετα-μνημονιακής Ελλάδας –το οποίο, σημειωτέον, επιχειρείται να φιλοτεχνηθεί σε μία περίοδο έντονων ζυμώσεων στην Ευρώπη– απαιτείται να μπουν στη σειρά πολλά κομμάτια… Σε κάθε περίπτωση, ο κ. Σαμαράς μετέβη στις Βρυξέλλες αποφασισμένος να θέσει στον πρόεδρο της Κομισιόν μια σειρά από ζητήματα κρίσιμης σημασίας για την κυβέρνηση. Το πρώτο είναι η άμεση υλοποίηση των διορθωτικών κινήσεων για τις οποίες ο ίδιος ο πρωθυπουργός έχει δημόσια δεσμευτεί στον ελληνικό λαό, και συγκεκριμένα η μείωση της φορολογίας στο πετρέλαιο, η δραστική μείωση της έκτακτης εισφοράς αλληλεγγύης, το σχέδιο για σταδιακή μείωση των φορολογικών συντελεστών και η αύξηση των δόσεων για αποπληρωμή ληξιπρόθεσμων οφειλών προς τα ασφαλιστικά ταμεία και τις εφορίες. Εκτίμηση της Αθήνας είναι ότι θα ήταν ιδιαίτερα χρήσιμη μια παρέμβαση του κ. Γιουνκέρ προκειμένου να καμφθούν οι όποιες αντιστάσεις, κυρίως από την πλευρά του ΔΝΤ, αλλά όχι μόνο. Το δεύτερο εξίσου σημαντικό –κομβικής σημασίας το κρίνουν στα ενδότερα της κυβέρνησης– είναι να αποκρουστεί τυχόν διάθεση για νέες πιέσεις στο δημοσιονομικό πεδίο (ασφαλιστικά ταμεία, περικοπές δαπανών) αλλά και στα εργασιακά, διότι κάτι τέτοιο θα επιβαρύνει δραματικά το πολιτικό περιβάλλον μέσα στο οποίο καλείται να πορευτεί τους επόμενους μήνες η κυβέρνηση.
Για τον κ. Σαμαρά έχει συμβολική αλλά και ουσιαστική σημασία να ολοκληρωθεί η παρουσία της τρόικας στην Αθήνα με την επικείμενη επίσκεψη στα τέλη Σεπτεμβρίου. Ο πρωθυπουργός πιστεύει –και το έχει ήδη θέσει υπ’ όψιν του προέδρου της Κομισιόν– ότι, με δεδομένο ότι η Αθήνα όχι μόνο πέτυχε τον στόχο του πρωτογενούς πλεονάσματος αλλά τον υπερέβη σημαντικά, θα πρέπει σταδιακά το κέντρο βάρους να μεταφερθεί από τη στεγνή ανάγνωση των αριθμών στην πολιτική θεώρηση των προβλημάτων και των λύσεών τους. Και η πρόταση της Αθήνας να γίνεται η αξιολόγηση από τα τεχνικά κλιμάκια σε συνεννόηση με τους επικεφαλής της τρόικας και εκ παραλλήλου να πραγματοποιούνται τακτικές συναντήσεις των μελών της κυβέρνησης με τους εκπροσώπους των δανειστών στις Βρυξέλλες κινείται προς αυτή την κατεύθυνση. Αλλωστε, και ο ίδιος είναι πλέον σε ανοικτή γραμμή με τον πρόεδρο της Επιτροπής όσο και με τους επικεφαλής του ΔΝΤ και της ΕΚΤ, Κριστίν Λαγκάρντ και Μάριο Ντράγκι.