«Το ξεδίπλωμα της ανασκαφής» το επιούσιον • μας καλεί «να το απολαύσουμε» δήλωση του υπουργού Τασούλα. • Δοξάστε τον. • Διότι ποιος ποτέ υπουργός Πολιτισμού διανοήθηκε να επιβάλει σε αρχαιολόγους ανασκαφείς καθημερινή «αναφορά» για χάρη μας; • Δεν είναι το ίδιο, θα μου πεις. • Εδώ το έθνος εν στύσει περιμένει να βρεθεί στον τάφο αύτανδρος ο Μεγαλέξανδρος • -ή τουλάχιστον επιγραφή που να βεβαιώνει: • «Αλέξανδρος Φιλίππου και Μακεδόνες άπαντες, Ελληνες εισί αναντάν παπαντάν». •
Εχουμε και άλλα του υπουργού Τασούλα. • Είπε λ.χ. ότι οι ανακαλύψεις στην Αμφίπολη «είναι καλά νέα που τα δικαιούται ο ελληνικός λαός». • Ατιμη ζήση. • Από τον μαύρο κι άραχλο ορίζοντά μας περιμένουμε ένα καλό επιτέλους νέο, • από τα σκότη αρχαίου τάφου μάς φέρνουν το κουραγιοβότανο. • Τώρα πώς η καθημερινή «αναφορά» του υπουργού Τασούλα συμβαδίζει με τη δήλωσή του ότι «η απαραίτητη δουλειά της αρχαιολογίας δεν συμβαδίζει με τη δική μας αδημονία» • εξηγείται ίσως από το ότι το αξίωμα του υπουργού συμβαδίζει με το επώνυμο Τασούλα • –πάντα σε γενική. •
Εμένα πάντως κι από τις ρήσεις του υπουργού Τασούλα περισσότερο με κεχηνίασε η ερώτηση αδημονούντος τηλεδημοσιοπάρλα: • «Πότε το μνημείο θα είναι επισκέψιμο;». •
Αραξε, ρε Λάκη! • Κάτσε πρώτα να τελειώσει το σίριαλ Τασούλα κι απέ έμπα και στον τάφο, να ’ούμε. • Αντρα ανυπόμονε· τυμβόφιλε· αρχαιοβάτη. •
Ο προκάτοχος τώρα του υπουργού Τασούλα • -Πάνος ο Παιάνας ή Τουπές με τ’ όνομα- • εκτόξευσε τη ρουκέτα να κάνουμε Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον Νίκο Κωνσταντόπουλο. • Τον πρώτο διδάξαντα το στυλ «Εισαγγελέας» στο Κόμμα της Προόδου. • Στυλ που εκληροδοτήθη κι ενδόξως ήδη σταδιοδρομεί εντός κι εκτός Βουλής. • Είναι ανάγκη και στην Προεδρία; •
Δεν πήγα φέτος Επίδαυρο, αλλά τις είδα τώρα ενταύθα. • Τις δύο φετινές παραστάσεις αρχαίου δράματος του Εθνικού. • Και από περιέργεια • για το τόσο θάψιμο του «Ιππόλυτου» της Κονιόρδου, • και το τόσο λιβάνισμα των «Βατράχων» του Κακλέα. • Υπερβολές ως συνήθως. • Καλά στοιχεία και στις δύο • αλλά και χαρχουδιές ουκ ολίγες. •
Κοινό τους στοιχείο, η ενδημική αμηχανία σκηνοθετών και χορογράφων ως προς τον Χορό. • Δεν ξέρουν πια τι να τον κάνουν. • Πεπαιδευμένοι και απαίδευτοι. • Συγκεκριμένα τώρα, στις δύο παραστάσεις του Εθνικού, • εκμηδενισμένοι, στην ουσία, οι χοροί Βατράχων και Μυστών στην αριστοφανική κωμωδία, • άχαρα έως και ενοχλητικά παρόντες οι χοροί Τροιζηνίων γυναικών και νεαρών συντρόφων του Ιππόλυτου στην τραγωδία. • Eνα κιτς «διακοσμητικό» στους «Βατράχους» οι Μύστες • -ζωντανές εφτάφωτες λυχνίες, με κεριά κολλημένα στους ώμους!-, • «ντυμένες» οι Τροιζήνιες στον «Ιππόλυτο» με σκελετούς κρινολίνων που έφεραν στον ποδόγυρο σωλήνες νέον. • Ασε το κινησιολογικό εκεί. • Η φλύαρη πολυπραγμοσύνη της αμηχανίας. •
Στους «Βατράχους» είχε υπόσταση • -δύσκολο πράγμα- • η βασική σκηνή του αγώνα Αισχύλου – Ευριπίδη, • ήταν όμως θολή, αποχυμωμένη και άμοιρη ποιήσεως • η κωμική αλλά ταυτόχρονα και υποβλητική κάθοδος του Διόνυσου στον Αδη. • Την Αχερουσία διέσχιζε, όχι βαριετέ πανηγύρεως. • Μεταρσιώθηκαν όμως αι αφροψαρικαί γραφίδες • (αυτό το ’πιασαν) • με την προσθήκη αποσπασμάτων «μεγάλων ποιητών μας» στην Παράβαση των «Βατράχων»: • «Τα όσια των οσίων». • Καλά. • Τα άσχετα των ασχέτων. • Να μη μακρηγορώ, υιοθετώ τον επιτυχή χαρακτηρισμό της κριτικού του «Βήματος» Λουίζας Αρκουμανέα: • «Ρεσιτάλ θεατρικού λαϊκισμού». • Διότι αυτός κι αν ακμάζει στο θέατρό μας. * Με ποικίλα δε προσωπεία.