Στη λύση της «συνετής» εξόδου στις αγορές καταλήγει, πλέον, η κυβέρνηση, έχοντας ως κάλυψη και ένα «μαξιλάρι ασφαλείας» από την Ευρωζώνη. Το ράπισμα των αγορών σε ομόλογα και μετοχές οδηγεί σε μεταβολή των ελληνικών θέσεων (σ.σ. από την «καθαρή έξοδο» στην ύπαρξη μιας προληπτικού χαρακτήρα στήριξης) και στην εντατική προεργασία για τον τελικό κύκλο διαπραγμάτευσης με την τρόικα, που ξεκινάει την πρώτη εβδομάδα του Νοεμβρίου.
Αν και δεν ομολογείται, η «περιπέτεια» της ελληνικής οικονομίας τα τελευταία 24ωρα μπορεί να αποδειχθεί χρήσιμη για την κυβέρνηση. Διότι αν οι υψηλοί πολιτικοί τόνοι, οι φήμες περί των κυβερνητικών προθέσεων και, κυρίως, το ενδεχόμενο πολιτικού αδιεξόδου οδήγησαν σε ξεπούλημα ελληνικών τίτλων, τι θα συμβεί εάν η Ελλάδα βρεθεί, όντως, σε τροχιά σύγκρουσης με τους εταίρους της; «Οι τελευταίες ημέρες αποτελούν μικρό δείγμα όσων θα συμβούν εάν ποτέ μία κυβέρνηση Τσίπρα επιχειρούσε να υλοποιήσει μόνον τα μισά από όσα έχει υποσχεθεί», σημείωνε προς την «Κ» κορυφαίο κυβερνητικό στέλεχος, σχεδόν ταυτόχρονα με την πρόσκληση που απηύθυνε ο κ. Σαμαράς από το Μιλάνο προς όλες τις πολιτικές δυνάμεις να επιδείξουν σύνεση, προκειμένου να καταστεί πιο εύκολος ο δρόμος στη μετά μνημόνιο εποχή.
Και ακριβώς σε αυτό το δίπολο θα επικεντρωθεί η κυβερνητική προσπάθεια, στο εσωτερικό, το προσεχές διάστημα, με διττό στόχο: αφενός να ανακοπεί η δημοσκοπική πορεία του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς στα μάτια των πολιτών θα αποκαλύπτονται (σ.σ. έστω και με υπερβολές περί άδειων ΑΤΜ) οι κίνδυνοι απ’ όσα υπόσχεται η Κουμουνδούρου, αφετέρου δε να προσεγγιστούν οι βουλευτές των μικρότερων κομμάτων (ΔΗΜΑΡ και, εν μέρει, ΑΝΕΛ) καθώς και οι ανεξάρτητοι, ενόψει της προεδρικής εκλογής. Είναι ενδεικτική η εικόνα κοινοβουλευτικού στελέχους, εκ των ανεξαρτήτων, την προηγούμενη εβδομάδα στη Βουλή. Αν και περιλαμβάνεται στη λίστα… προσχωρήσεων στον ΣΥΡΙΖΑ, δεν έκρυβε την οργή για τη σπερμολογία της Κουμουνδούρου περί αργυρώνητων και εξωνημένων βουλευτών, αλλά και τη βαθιά ανησυχία για τη στάση εταίρων και αγορών. Αρκεί η συνειδητοποίηση της πραγματικότητας για να μεταβάλει, υπέρ της κυβέρνησης, τους συσχετισμούς στο Κοινοβούλιο; Παραμένει αμφίβολο.
Προϋπόθεση, βέβαια, για να φτάσει η ώρα της κρίσης για το πολιτικό προσωπικό και τους πολίτες είναι να επιτευχθεί συμφωνία στην αξιολόγηση της τρόικας. Βρυξέλλες και Βερολίνο στέλνουν σαφές μήνυμα ότι η υλοποίηση του προγράμματος αποτελεί την αφετηρία για κάθε άλλη συζήτηση. Ο κ. Σαμαράς δεσμεύθηκε, επανειλημμένως, να εξακολουθήσει με συνέπεια τον δρόμο των μεταρρυθμίσεων. Η υλοποίηση αυτής της δέσμευσης, όμως, συνιστά δοκιμασία για τη δικομματική.
Στο Ασφαλιστικό, το μέτωπο είναι ενιαίο καθώς Μαξίμου και Χαρ. Τρικούπη δεν επιθυμούν να ανακινήσουν ζήτημα συνταξιοδοτικού. «Εχουμε νέο θεσμικό πλαίσιο, το οποίο μπαίνει σε εφαρμογή από 1ης Ιανουαρίου… ποια η λογική να προχωρήσουμε τώρα σε βιαστικές παρεμβάσεις όταν σε άλλες χώρες οι αλλαγές απαιτούν 10ετίες;» σημειώνει κορυφαίο κυβερνητικό στέλεχος, προσθέτοντας ότι το μόνο αποτέλεσμα θα ήταν να μπει η κοινωνία σε «αχρείαστη τρικυμία». Υπέρ των επιχειρημάτων της ελληνικής πλευράς, που δεν αποκλείει να απαιτηθούν προσαρμογές «αφού όμως το νέο πλαίσιο καταστεί λειτουργικό», είναι και τα πρώτα στοιχεία των αναλογιστικών μελετών που δεν δείχνουν εικόνα κατάρρευσης των Ταμείων.
Αντιθέτως, περισσότερο σύνθετη είναι η εξίσωση των εργασιακών. Για το lock out, που ήδη περιγράφεται στην ελληνική νομοθεσία, Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ αναζητούν, κατ’ αρχήν, μεταξύ τους λύση στη λογική επιτάχυνσης των δικαστικών προϋποθέσεων που υπάρχουν για το lock out, πριν αυτή τεθεί υπ’ όψιν της τρόικας. Αποστάσεις, ωστόσο, παραμένουν στο ζήτημα του συνδικαλιστικού νόμου και των ομαδικών απολύσεων, με το ΠΑΣΟΚ εντόνως επιφυλακτικό.
Αντίστοιχο πρόβλημα παρατηρείται και στην ατζέντα του Δημοσίου. Τα ανοικτά θέματα αφορούν το νέο μισθολόγιο, το σύστημα αξιολόγησης, το μη μισθολογικό κόστος (σ.σ. παροχές σε είδος, που χορηγούνται από κάποιες υπηρεσίες) και, φυσικά, τις εκκρεμείς απολύσεις. Η υλοποίηση του στόχου των απολύσεων μπορεί να φέρει σε σημείο… βρασμού την κυβέρνηση, καθώς τα δύο μεγάλα μέτωπα αφορούν:
1. Τους διαθέσιμους των ΑΕΙ/ΤΕΙ που έλαβαν, κατόπιν των αντιδράσεων του κ. Ανδρ. Λοβέρδου, μικρή παράταση και, πλέον, είτε θα πρέπει να απολυθούν, είτε να μείνουν θέτοντας εκτός στόχων το πρόγραμμα.
2. Τις απολύσεις προσωπικού από ΝΠΙΔ. Ουσιαστικά αφορά τα υπουργεία Πολιτισμού και Μεταφορών, το τελευταίο υπό τον κ. Μιχ. Χρυσοχοΐδη.
Αντίστοιχες, αποκλίσεις των δύο κομμάτων, ενίοτε δε και των συναρμόδιων υπουργείων, καταγράφονται και στο ζήτημα του νέου μισθολογίου, που τελεί υπό επεξεργασία από κοινή επιτροπή των υπουργείων Οικονομικών και Διοικ. Μεταρρύθμισης. Επίσης, η νέα διαμόρφωση των μισθολογικών κλιμακίων, χωρίς να μεταβάλλεται η συνολική δαπάνη, ενέχει τον κίνδυνο να εξοργίσει πολύ περισσότερους από αυτούς που θα ικανοποιήσει, και μάλιστα σε μια στιγμή που το ασθμαίνον ΠΑΣΟΚ επιδιώκει να προσεταιριστεί όσο εκ του, κάποτε προνομιακού, ακροατηρίου έχει απομείνει στο Δημόσιο.