Συνθήκες σκληρού ενδοκομματικού ανταγωνισμού, ο οποίος ενδεχομένως να οδηγήσει σε αποχωρήσεις ή ακόμη και διαγραφές στελεχών του ΠΑΣΟΚ από το κόμμα, διαμορφώνονται ενόψει του Συνεδρίου της Δημοκρατικής Παράταξης (ΔΗΠΑΡ), που υπολογίζεται ότι θα πραγματοποιηθεί στις αρχές Δεκεμβρίου. Ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος, ιδίως μετά τη σύγκρουση με σειρά στελεχών του κόμματος, κυρίως από τον λεγόμενο «παπανδρεϊκό» πυρήνα, έχει διαμηνύσει με διάφορους τρόπους ότι δεν πρόκειται να δεχθεί περαιτέρω αμφισβήτηση των στρατηγικών επιλογών του. Γι’ αυτόν τον λόγο, άλλωστε, την Παρασκευή, ο κ. Βενιζέλος έκλεισε οριστικά κάθε ενδεχόμενο διεξαγωγής συνεδρίου ΠΑΣΟΚ πριν από εκείνο της ΔΗΠΑΡ.
Στις επόμενες δύο εβδομάδες που ακολουθούν ώς την πρώτη συνεδρίαση (1 και 2 Νοεμβρίου) των 350 μελών της Εθνικής Οργανωτικής Επιτροπής, θα πραγματοποιηθούν περιοδείες, σε κάποια από τις οποίες υπάρχει το ενδεχόμενο να συμμετάσχει και ο κ. Βενιζέλος. Σε αυτές θα συμμετάσχουν στελέχη του ΠΑΣΟΚ και της «Ελιάς», με σκοπό να διευρύνουν όσο είναι δυνατόν τη συμμετοχή σε επίπεδο βάσης. Η κριτική, η οποία ασκείται για τη στελέχωση των επιτροπών αλλά και της οργανωτικής γραμματείας, εντοπίζεται στο γεγονός ότι, πέρα από τα πρόσωπα που προέρχονται από την «Ελιά» (Ν. Μπίστης, Π. Καψής, Π. Κ. Ιωακειμίδης κ.ά.) και τον κ. Κ. Σκανδαλίδη από το ΠΑΣΟΚ, σχεδόν όλοι οι υπόλοιποι ανήκουν αποκλειστικά στο περιβάλλον των στενών συνεργατών του κ. Βενιζέλου (Στ. Αγγελούδης, Χρ. Πρωτόπαπας, Κυρ. Πιερρακάκης, Τόνια Αντωνίου, Αφροδίτη Αλ Σάλεχ κ.ά). Εν ολίγοις, ο κ. Βενιζέλος δεν κατόρθωσε να συμπεριλάβει στο οργανωτικό σχήμα του συνεδρίου πρόσωπα τα οποία προέρχονται και από άλλες ενδοκομματικές τάσεις, προεξαρχούσης αυτής των «παπανδρεϊκών».
Οπως εξελίχθηκαν οι ενδοκομματικές διεργασίες και συζητήσεις το προηγούμενο διάστημα, δεν είναι δύσκολο να κατανοήσει κάποιος τους λόγους για τους οποίους δεν ευοδώθηκε κάποιου είδους σύγκλιση ανάμεσα στον κ. Βενιζέλο και τους «παπανδρεϊκούς». Μάλιστα, την προηγούμενη εβδομάδα, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ φερόταν αποφασισμένος να προχωρήσει ακόμη και σε διαγραφές βουλευτών που προέρχονται από αυτήν την ομάδα. Δεν είναι τυχαία η σχετική αναφορά περί «διαγραφής όσων διαφωνούν» του κ. Θ. Μωραΐτη, ο οποίος, ωστόσο, δεν συνέχισε την σύγκρουση με τον κ. Βενιζέλο, αποφεύγοντας να δυναμιτίσει το κλίμα περισσότερο. Ο ίδιος ο κ. Βενιζέλος δεν παραλείπει να επαναλαμβάνει διαρκώς ότι θα συνεχίσει «με όσους θέλουν και μπορούν», αφήνοντας σαφώς να εννοηθεί πως δεν πρόκειται να υποχωρήσει στον αρχικό σχεδιασμό του.
Ωστόσο, σε επίπεδο πολιτικής στρατηγικής, έχει προχωρήσει σε μια σαφή στροφή, καθώς πλέον ομιλεί ανοιχτά για κυβέρνηση με «προοδευτικό πρόσημο», αφήνοντας ανοιχτό τον χώρο ακόμη και για τη μετεκλογική συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ. Παρά το γεγονός πως ο κ. Βενιζέλος αμέσως μετά απαριθμεί ό,τι θεωρεί αδυναμίες του ΣΥΡΙΖΑ, είναι σαφές ότι οι εσωτερικές πιέσεις (σε σχετικές δημόσιες δηλώσεις έχουν υποστηρίξει το ενδεχόμενο πιθανής συγκυβέρνησης με τον ΣΥΡΙΖΑ ο κ. Σκανδαλίδης, η κ. Φώφη Γεννηματά κ.ά.) είναι αρκετά ισχυρές, ιδίως εντός ενός προεκλογικού πλαισίου το οποίο σταδιακά διαμορφώνεται. Σε αυτό το ασφυκτικό πλαίσιο, η σχεδόν απόλυτη διαφωνία του κ. Μιχ. Χρυσοχοΐδη σε ζητήματα συνολικής στρατηγικής, συμπληρώνει την εικόνα μιας εξαιρετικά προβληματικής ενδοκομματικής κατάστασης την οποία πρέπει να διαχειριστεί ο κ. Βενιζέλος.