ΜΟΣΧΑ. «Δαγκώστε τη γλώσσα σας. Ολα είναι καλά», είπε ο εκπρόσωπος της ρωσικής κυβέρνησης Ντμίτρι Πεσκόφ στους δημοσιογράφους, που ζήτησαν διευκρινίσεις σχετικά με δημοσίευμα της αμφιβόλου αξιοπιστίας αμερικανικής εφημερίδας «Νιου Γιορκ Ποστ».
Το δημοσίευμα, στη σελίδα με τα κουτσομπολιά για τις διασημότητες, ανέφερε ότι ο Ρώσος πρόεδρος ενδέχεται να πάσχει από καρκίνο στο πάγκρεας. «Τον Πούτιν φέρεται να κουράρει ηλικιωμένος γιατρός από την πρώην ανατολική Γερμανία τον οποίο γνώρισε πριν από δεκαετίες, όταν είχε σταλεί από την KGB στη Δρέσδη», σημειώνει η εφημερίδα που εμπλουτίζει τη σχετική φιλολογία μετατοπίζοντας τον υποτιθέμενο όγκο του Ρώσου προέδρου σε διαφορετικό σημείο του σώματος. «Εδώ και μήνες, μέσα ενημέρωσης από τη Λευκορωσία ώς την Πολωνία αναφέρουν ότι ο Πούτιν υποφέρει από καρκίνο στη σπονδυλική στήλη», γράφει το δημοσίευμα με την υπογραφή του Ρίτσαρντ Τζόνσον, «αλλά οι δικές μου πηγές λένε ότι είναι στο πάγκρεας».
Οι φήμες για την υγεία των αντιπάλων είναι συχνό εργαλείο ψυχολογικού πολέμου. Καθώς μάλιστα η αντιπαράθεση της Δύσης με τη Ρωσία για την Ουκρανία συνεχίζεται, η αποδόμηση του Βλαντιμίρ Πούτιν θα εξυπηρετούσε τα δυτικά συμφέροντα. Η δημοτικότητα του Ρώσου προέδρου ανέβηκε σε στρατοσφαιρικά ύψη μετά την προσάρτηση της Κριμαίας, ενώ ακόμη και η πρόσφατη πτώση της (από 87% σε 83%) θα εθεωρείτο αξιοζήλευτη από το σύνολο των Δυτικών ηγετών.
Εχοντας εγκαταλείψει τις ελπίδες απαλλαγής από τον Βλαντιμίρ Πούτιν μέσω εκλογών, αφού η φιλοδυτική αντιπολίτευση είναι υπό διάλυση και μέσω εκπνοής των συνταγματικών ορίων για τη θητεία του, αφού ο Πούτιν μεταπηδά κατά βούληση από την προεδρία στην πρωθυπουργία, η Δύση φαίνεται ότι έχει εναποθέσει τις ελπίδες της στη Θεία παρέμβαση.
Η συγκέντρωση εξουσιών στο πρόσωπο του Βλαντιμίρ Πούτιν και η απουσία διαδόχου αναφέρονται ως παράγοντες που καθιστούν εξαιρετικά κρίσιμο ζήτημα διεθνούς πολιτικής την υγεία του Ρώσου προέδρου. Τα σχετικά σχόλια, βέβαια, τείνουν να προσωποποιούν τις ενέργειες της Ρωσίας, αγνοώντας το γενικότερο πλαίσιο επέκτασης της δυτικής επιρροής όλο και πιο κοντά στα ρωσικά σύνορα, που καθορίζει τις ρωσικές αντιδράσεις ανεξαρτήτως του ποιος είναι ο ένοικος του Κρεμλίνου.