Στρατηγική «καθαρής εκλογής» του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας ή, σε διαφορετική περίπτωση, προσφυγής στις κάλπες με όρους που, πιθανολογείται, ότι εξυπηρετούν τη δικομματική, ακολουθεί το Μέγαρο Μαξίμου ενόψει των τριών κρίσιμων ψηφοφοριών στη Βουλή στις 17, 23 και 29 Δεκεμβρίου.
Ο κ. Αντώνης Σαμαράς, σε συνεννόηση με τον κυβερνητικό του εταίρο κ. Ευάγγελο Βενιζέλο, προχώρησε την προηγούμενη Δευτέρα σε μία αιφνιδιαστική κίνηση που είχε ως κύριους στόχους:
• την ταχεία επίλυση της πολιτικής εκκρεμότητας στη χώρα και
• τη διατήρηση της πολιτικής πρωτοβουλίας στα δικά τους χέρια, είτε αυτή θα οδηγήσει το βράδυ της 29ης Δεκεμβρίου στην εκλογή του κ. Σταύρου Δήμα στην Προεδρία της Δημοκρατίας είτε, εξαιτίας της άρνησης της αντιπολίτευσης, σε πρόωρες εκλογές στις 25 Ιανουαρίου.
Και σε αυτό τον άξονα κινούνται οι επιλογές του πρωθυπουργού, εφεξής. Δεν είναι τυχαίο ότι ο κ. Σαμαράς διέψευσε, τρις, τα σενάρια που κυκλοφόρησαν για εν κινήσει αλλαγή του κ. Στ. Δήμα με κάποιον άλλο υποψήφιο, σύμφωνα με τους διακινητές των σεναρίων τον κ. Φ. Κουβέλη. Δεν είναι, επίσης, τυχαίο ότι ο πρωθυπουργός επέλεξε, και πάλι από το βήμα της κοινοβουλευτικής ομάδας, να βάλει φρένο στις προτάσεις που διακινούνταν για πολιτική συμφωνία που θα περιελάμβανε την εκλογή Προέδρου μαζί με τον ορισμό ημερομηνίας εκλογών, σημειώνοντας ότι μία μακρά προεκλογική περίοδος θα ήταν καταστροφική για τη χώρα.
Καθαρές λύσεις
Οι απαντήσεις του πρωθυπουργού, εν προκειμένω, δεν ήταν μόνον θεσμικά βάσιμες αλλά εμπεριείχαν και ένα αδιαμφισβήτητο μήνυμα: είτε θα επιτευχθεί η εκλογή Προέδρου, δίχως η κυβέρνηση να προβεί σε πολιτικές παραχωρήσεις και χωρίς ο ίδιος να απολέσει την ευχέρεια χειρισμών, είτε η απάντηση στην εκκρεμότητα θα δοθεί στις κάλπες.
Τα όσα είπε ο κ. Σαμαράς στην Κοινοβουλευτική Ομάδα της Νέας Δημοκρατίας, που οδήγησαν κάποιους από τους γαλάζιους βουλευτές να αμφιβάλλουν αν, τελικά, η επιδιωκόμενη λύση είναι η εκλογή Προέδρου ή οι πρόωρες εκλογές, απαντούν και σε όσα συμβαίνουν στο παρασκήνιο. Εν προκειμένω, με την αναβίωση προτάσεων για τη συγκρότηση κυβέρνησης «εθνικής ανάγκης» ή «ειδικού σκοπού».
Ενα τέτοιο κείμενο, για κυβέρνηση «εθνικής ευθύνης», έχουν ήδη διαμορφώσει, σύμφωνα με πληροφορίες της «Κ», οι ανεξάρτητοι βουλευτές Γ. Κουράκος, Γ. Κασαπίδης, Κ. Γιοβανόπουλος και Π. Μουτσινάς, χωρίς ωστόσο να δοθεί στη δημοσιότητα. Αντίστοιχης προσέγγισης (σ.σ. χωρίς να θίγει το ζήτημα της κυβερνητικής ανασύνθεσης) ήταν και η πρόταση των «8 βουλευτών» της Κεντροαριστεράς, ενώ την επανάληψη του «πειράματος Παπαδήμου» ζήτησε, με παρέμβασή του την Πέμπτη, ο κ. Γ. Παπανδρέου και υποστηρίζουν βουλευτές του περιβάλλοντός του (Σαχινίδης, Μωραΐτης), προκαλώντας την οργή Βενιζέλου.
Το ενδεχόμενο επαναφοράς της πρότασης από ανεξάρτητους βουλευτές, στελέχη του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ και τη στήριξη ακόμη και γαλάζιων, συζητείται στη Βουλή και κυρίως πέριξ αυτής, ειδικά μπροστά στο ενδεχόμενο η πρώτη ψηφοφορία της προσεχούς Τετάρτης να επιβεβαιώσει το πολιτικό αδιέξοδο και την έναρξη ενός πρόωρου, και υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις καταστροφικού, εκλογικού κύκλου για την Ελλάδα.
Ωστόσο, πρόκειται για λύση που δεν αποδέχεται το Μαξίμου ενώ πολύ δύσκολα θα υιοθετούσε και ο κ. Ευ. Βενιζέλος, υπό την πίεση και των πρωτοβουλιών Παπανδρέου για διεμβολισμό της φθίνουσας πάντως εκλογικής βάσης του ΠΑΣΟΚ. «Η χώρα έχει πρωθυπουργό, η κυβέρνηση έχει εντολή…» ήταν η αντίδραση συνεργατών του κ. Σαμαρά, οι οποίοι και προσέθεταν «ο καθένας μπορεί να λέει ό,τι θέλει, δεν τα ακούμε, δεν τα συζητάμε».
Αντιθέτως, η στρατηγική του Μαξίμου είναι αυτή των καθαρών λύσεων, όπως απέδειξε και η επιλογή των κ. Σαμαρά και Βενιζέλου να καθορίσουν, εν αντιθέσει με τον κ. Παπανδρέου το 2011, σίγουρα όχι το αποτέλεσμα αλλά, πάντως, τον χρόνο και το πλαίσιο της πολιτικής μάχης.
Ο πρωθυπουργός έχει ήδη ξεκινήσει, τα προηγούμενα 24ωρα, κύκλο επαφών με βουλευτές, ειδικά από τον χώρο των ανεξάρτητων, ενώ κρίσιμη παράμετρο αποτελούν οι δύο κοινοβουλευτικές ομάδες της ΔΗΜΑΡ (10 βουλευτές) και των ΑΝΕΛ (12 βουλευτές), καθώς χωρίς την εξασφάλιση τουλάχιστον 10 «ναι» από τα δύο αυτά κόμματα, η επίτευξη των «180» αποτελεί άπιαστο στόχο.
Σε αντίστοιχες κινήσεις έχει προχωρήσει και ο κ. Σταύρος Δήμας, αν και αρχικώς υπήρξε προβληματισμός για τις πρώτες αρνητικές αντιδράσεις στο άκουσμα της υποψηφιότητας αλλά και για ελλιπή προετοιμασία εκ μέρους της κυβέρνησης. Πηγές που είναι σε θέση να γνωρίζουν τις διαβουλεύσεις που εξελίσσονται, υπογραμμίζουν ότι το αρνητικό κλίμα των πρώτων 24ώρων μετά την επίσπευση της προεδρικής εκλογής έχει αρχίσει να μεταβάλλεται. Προσθέτουν, δε, ότι απαιτείται ψυχραιμία καθώς, όχι τυχαία, ο συνταγματικός νομοθέτης έχει προβλέψει τρεις, και όχι μία, ψηφοφορίες για τον Πρόεδρο.
ΔΗΜΑΡ και ΑΝΕΛ
Οπως σημειώθηκε, κρίσιμη παράμετρο αποτελούν, πλην των 24 ανεξαρτήτων, και οι βουλευτές στις κοινοβουλευτικές ομάδες της ΔΗΜΑΡ και των ΑΝΕΛ. Ο κ. Σαμαράς –κάτι που δεν είχε πράξει ούτε τις ημέρες της κρίσης του Ιουνίου 2013 όταν η ΔΗΜΑΡ αποχώρησε από την τότε τρικομματική– επιτέθηκε με σφοδρότητα, προσωπικά, στον κ. Φώτη Κουβέλη, τον οποίο, ουσιαστικά, επιδίωξε να εκθέσει για την εκλογική του προσέγγιση με τον ΣΥΡΙΖΑ. Προφανώς, η έκθεση του επικεφαλής της ΔΗΜΑΡ για τη συμφωνία με τον κ. Αλ. Τσίπρα δεν αφορά τους ελάχιστους πλέον ψηφοφόρους του άλλοτε ελπιδοφόρου κόμματος της ανανεωτικής Αριστεράς αλλά τους βουλευτές του.
Μπορεί κάποιος με ασφάλεια να εκτιμήσει ότι έγιναν προσπάθειες να ριχτούν γέφυρες και προς την πλευρά των ΑΝΕΛ, όχι απαραιτήτως και προς την πλευρά του κ. Π. Καμμένου, ο οποίος επιμένει στην, ενίοτε εκτός ορίων, ρητορική που τον έφερε στη Βουλή του 2012 αλλά έκτοτε δεν στάθηκε ικανή για να διατηρήσει το κόμμα τα ποσοστά του.
Οι κ. Σαμαράς και Βενιζέλος θα επιδιώξουν να έχουν, την Τετάρτη, ένα αποτέλεσμα που θα σηματοδοτεί τη δυναμική της υποψηφιότητας Δήμα (σ.σ. περί τις 165 ψήφους) και παράλληλα δεν θα αποκλείει την εκλογή του, όπως θα συμβεί εάν εμφανιστούν 121 αρνητικές ψήφοι. Παράλληλα, αναμένουν σαφές μήνυμα στήριξης από τη Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε. που συγκαλείται στις 18 Δεκεμβρίου, ένα 24ωρο μετά την κρίσιμη πρώτη ψηφοφορία. Στην πολιτική αντιπαράθεση, οι δύο κυβερνητικοί εταίροι θα επικαλεστούν όχι μόνον όσα βλέπουν άπαντες, δηλαδή την αναταραχή στις αγορές, την πίεση από την Ευρωζώνη, τον κίνδυνο ατυχήματος, αλλά και την ενισχυόμενη πλειοψηφία των πολιτών που απορρίπτουν τις πρόωρες εκλογές. «Δεν μας αγάπησαν ξαφνικά οι πολίτες και δεν θέλουν εκλογές, μπορεί να βρίσκουν δυσάρεστη την πολιτική αλλά κατανοούν ότι είναι αναγκαία… Εμείς προτείνουμε ένα ξεκάθαρο πλαίσιο: εκλογή Προέδρου, ολοκλήρωση αξιολόγησης, συμφωνία για την πιστοληπτική γραμμή, ελάφρυνση χρέους και συνέχιση μιας αδιατάρακτης πορείας… Ο ΣΥΡΙΖΑ το μόνον που υπόσχεται είναι ένα θολό πλαίσιο που σημαίνει νέο αίμα και δάκρυα» σχολίαζε στενός συνομιλητής του πρωθυπουργού, το βράδυ της Παρασκευής. Μπροστά του είχε το τελευταίο δημοσκοπικό κύμα, που καταγράφει και τις αντιδράσεις στην πρωτοβουλία της κυβέρνησης για επιτάχυνση της προεδρικής εκλογής. Και, ίσως, σε αυτές τις δημοσκοπήσεις, και στην εικόνα επανασυσπείρωσης της γαλάζιας βάσης, εν αντιθέσει με αυτή του ΣΥΡΙΖΑ, να περιλαμβάνεται και μία ακόμη ερμηνεία των τελευταίων εξελίξεων αλλά και της εφεξής στάσης των πρωταγωνιστών.