Η Ελλάδα δεν αποτελεί πλέον συστημικό κίνδυνο για την Ευρωζώνη, η οποία έχει θωρακιστεί στο φαινόμενο «ντόμινο» που τόσο πολύ ανησυχούσε τις Βρυξέλλες κατά την έναρξη της κρίσης. Αν για τις υπόλοιπες χώρες η νέα κατάσταση, όπως διαμορφώνεται, είναι ανακουφιστική, μάλλον θα πρέπει να θορυβεί την Αθήνα, η οποία μοιάζει να χάνει ένα σοβαρό διαπραγματευτικό χαρτί, την απειλή διάχυσης της πολιτικής και οικονομικής αστάθειας πέραν των ελληνικών συνόρων. Πρώτος διατύπωσε την προαναφερθείσα εκτίμηση ο Ιταλός πρωθυπουργός, Ματέο Ρέντσι, λέγοντας στην τελευταία συνέντευξη Τύπου της χρονιάς ότι οι οικονομίες των δύο χωρών είναι διαφορετικές και θυμίζοντας πως το επίπεδο των επιτοκίων των ομολόγων της χώρας του είναι ιδιαίτερα χαμηλό.
Το πρακτορείο Bloomberg από την πλευρά του διακηρύσσει ότι «η Ευρωκρίση έχει παρέλθει», καθώς τα προβλήματα της Ελλάδας δεν επηρεάζουν την υπόλοιπη Ευρωζώνη. «Η αναταραχή στις ελληνικές αγορές παραδοσιακά επηρέαζε αρνητικά και άλλες αγορές, τείνουμε ωστόσο να υποβαθμίσουμε τη μεσοπρόθεσμη σημασία της τρέχουσας ελληνικής πολιτικής κρίσης για τα ομόλογα άλλων ευρωπαϊκών χωρών» υπογράμμιζαν αυτήν την εβδομάδα οι αναλυτές της JPMorgan Chase & Co σε σημείωμα προς τους πελάτες τους. «Για την υπόλοιπη Ευρωζώνη υπάρχει σε κάθε περίπτωση ένας πολύ μεγαλύτερος παίκτης εν αναμονή: η ΕΚΤ», επισημαίνει η αμερικανική εφημερίδα Wall Street Journal. «Αν και δεν θεωρείται τελειωμένη υπόθεση ακόμη, η ΕΚΤ είναι πιθανό να αρχίσει να αγοράζει ομόλoγα της Ευρωζώνης σε μία προσπάθεια να καταπολεμήσει τον ιδιαίτερα χαμηλό πληθωρισμό. Αυτή η πρακτική είναι πιθανό να αποτελέσει μία δικλίδα ασφαλείας για τα επιτόκια των ομολόγων εκτός Ελλάδας», εξηγεί.
Κίνδυνος εξάπλωσης
«Είναι εξόχως απίθανο το ενδεχόμενο εξόδου της Ελλάδας από το Ευρωσύστημα και κανένα άλλο αποτέλεσμα δεν θα ενείχε τον κίνδυνο εξάπλωσης της κρίσης στο εσωτερικό της Ευρώπης. Ακόμη όμως κι αν η Ελλάδα εγκατέλειπε το ευρώ, υπάρχει η σοβαρή πιθανότητα η ζημιά να περιοριστεί κυρίως στην Ελλάδα, αφού καμία άλλη χώρα δεν απειλείται πλέον με αποπομπή από την Ευρωζώνη, έστω και σε συνθήκες κρίσης», λέει ο Ντάγκλας Ελιοτ, ερευνητής στο Ινστιτούτο Brookings. «Η άποψη ότι οι ηγέτες της Ε.Ε. θα πλήρωναν όσο όσο για να αποφύγουν ένα Grexit ίσχυε πολύ περισσότερο το 2011 και 2012 από ό,τι σήμερα. Οι άμυνες εναντίον μιας απειλής μετάδοσης που έχει οικοδομήσει η Ευρωζώνη καθιστούν πιο εύκολα διαχειρίσιμο ένα Grexit», γράφει τέλος στην ιστοσελίδα του ο Economist.
Δεν συμφωνούν όμως όλοι με την αισιοδοξία του Ρέντσι και των διεθνών ΜΜΕ. Σε άρθρο του στους New York Times ο Λάντον Τόμας Τζούνιορ θυμίζει ότι του χρόνου η Ιταλία θα χρειαστεί 308 δισ. ευρώ από την πώληση ομολόγων. «Μέχρι στιγμής μεγάλα hedge funds, αμοιβαία κεφάλαια και ευρωπαϊκές τράπεζες είναι πρόθυμοι αγοραστές αυτών των ομολόγων, θεωρώντας ότι σταδιακά η ΕΚΤ θα αρχίσει κι εκείνη να τα αγοράζει. Αν όμως τελικά η ΕΚΤ υπαναχωρήσει, ενδεχομένως εξαιτίας των πολιτικών προβλημάτων στην Ελλάδα, τότε θα μπορούσε να ακολουθήσει ποδοπάτημα προς την έξοδο και η εγκατάλειψη των συγκεκριμένων και άλλων επικίνδυνων ευρωπαϊκών ομολόγων δεν μπορεί να αποκλειστεί».