Η διαφαινόμενη αδυναμία της Νέας Δημοκρατίας –τουλάχιστον σε επίπεδο δημοσκοπήσεων– να μειώσει τη διαφορά με τον ΣΥΡΙΖΑ, διαφορά την οποία σε όλες τις έρευνες δείχνει να διατηρεί ώρες πριν από το άνοιγμα της κάλπης, «μοιραία» ανοίγει τη συζήτηση για την επόμενη ημέρα στο κόμμα.
Παρότι η ηγετική ομάδα επιμένει ότι όλα αύριο μπορεί να ανατραπούν, λίγοι πιστεύουν ότι μπορεί να αντιστραφούν οι διαφαινόμενες ισορροπίες εις βάρος της Ν.Δ.
Είναι ενδεικτικό του κλίματος ότι ακόμη και κορυφαία στελέχη του κόμματος σπεύδουν να θέσουν ως επόμενο στόχο να ξεπεράσει η Ν.Δ. –ως δεύτερο κόμμα πλέον– το ποσοστό του 29,7% που είχε πετύχει στις εθνικές εκλογές τον Ιούνιο του 2012. Στις μεταξύ τους συζητήσεις, πέραν των προσωπικών αναφορών στην πολιτική επιβίωση ενός εκάστου των υποψηφίων, κυριαρχεί η διαφορά μιας πιθανής ήττας, από την οποία θα κριθούν πολλά. Η αγωνία των περισσοτέρων είναι να μην εισέλθει η Κεντροδεξιά σε περίοδο βαθιάς κρίσης, τέτοιας που να μην της επιτρέψει να ανακάμψει σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα.
Μέχρι στιγμής, ουδείς έχει ανοίξει δημοσίως τη συζήτηση και ούτε πρόκειται να το πράξει, τουλάχιστον έως ότου κλείσουν οι κάλπες, διότι ως γνωστόν, την ώρα της μάχης ουδείς ομιλεί για ήττα. Και αυτό παρά το γεγονός ότι στο νεοδημοκρατικό παρασκήνιο ακούγεται μεγάλη γκρίνια τόσο για τη φυσιογνωμία της προεκλογικής εκστρατείας, όσο κυρίως για τη στρατηγική που επελέγη από τις ευρωεκλογές και μετά.
Για τους μυημένους, ωστόσο, είναι σαφές ότι κάποιοι τουλάχιστον από τους κορυφαίους της Ν.Δ., στην αντίστροφη μέτρηση για τις κάλπες, φρόντισαν να κρατήσουν απόσταση… ασφαλείας από την τακτική του κόμματος. Στη λογική αυτή, ενδιαφέρουσα χωρίς αμφιβολία ήταν η στάση που τήρησε ο επίτροπος Δημ. Αβραμόπουλος, ο οποίος, μέρες πριν ανοίξουν οι κάλπες, τάχθηκε υπέρ της ανάγκης να υπάρξει ευελιξία στην τήρηση του Συμφώνου Σταθερότητας για τις χώρες του Νότου – θέση η οποία είναι πολύ πιο κοντά στις πολιτικές απόψεις του ΣΥΡΙΖΑ από εκείνες της ηγεσίας της Ν.Δ.
Η παραμονή του κ. Αβραμόπουλου το μεγαλύτερο διάστημα της προεκλογικής περιόδου στην ασφαλή απόσταση των Βρυξελλών, αλλά και η εμπλοκή του ονόματός του στα σενάρια περί πρότασής του από τον κ. Τσίπρα για την προεδρία της Δημοκρατίας συζητήθηκαν ζωηρά από τους γαλάζιους κατά την προεκλογική περίοδο. Σε τέτοιο βαθμό που το Μαξίμου έσπευσε να διασκεδάσει τις όποιες εντυπώσεις και να εκτιμήσει ότι η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα είναι άλλος από τον κ. Νίκο Κωνσταντόπουλο, τον οποίο η Ν.Δ. δεν θα υποστηρίξει. Ο ίδιος, πάντως, ο κ. Αβραμόπουλος, ο οποίος σημειωτέον ευχήθηκε δημοσίως «καλή επιτυχία» στον πρωθυπουργό μετά τη συνάντησή του με τον κ. Σαμαρά, περιορίστηκε να δηλώσει ότι δεν έχει τεθεί ζήτημα υποψηφιότητάς του για την Προεδρία. Είναι άλλωστε σταθερός οπαδός του σωστού πολιτικού «τάιμινγκ»…
Αίσθηση επίσης προκάλεσε η επιλογή της υποψήφιας στην Α΄ Αθηνών κ. Ντόρας Μπακογιάννη να υπενθυμίσει μεσούσης της προεκλογικής περιόδου την πτώση της κυβέρνησης Μητσοτάκη, αλλά και η παρέμβαση του υποψηφίου στην Περιφέρεια Αττικής Μάκη Βορίδη, με την οποία, εν μέσω θυελλωδών αντιδράσεων από την αντιπολίτευση αλλά και από συνοδοιπόρους του στη Ν.Δ., ο υπουργός θέλησε να εκφράσει το δεξιό ακροατήριο και να καταγραφεί στην κομματική σκακιέρα.
Παρά την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, πάντως, ουδείς πιθανολογεί ότι θα υπάρξει στη Ν.Δ. επανάληψη του φαινομένου των εκλογών του 2007 όταν ο κ. Ευ. Βενιζέλος αμφισβήτησε την ηγεσία του ηττημένου Γ. Παπανδρέου την ίδια τη βραδιά των εκλογών από το Ζάππειο. Ισως διότι σε αυτήν τουλάχιστον τη φάση, δεν υπάρχει «αντίπαλον δέος» και ο κ. Σαμαράς παραμένει κυρίαρχος στο κόμμα. Υπάρχουν αρκετά ονόματα τα οποία ακούγονται –πρόκειται για προβεβλημένα στελέχη, στο σύνολό τους– αλλά και τα οποία είναι μάλλον σίγουρο ότι δεν θα θελήσουν να ανοίξουν πρώτα τον χορό, αναμένοντας τη διαμόρφωση κατάλληλου κλίματος.
Αλλωστε, ο μόνος που κατά γενική ομολογία θα μπορούσε να κινήσει τα νήματα με ασφάλεια είναι ο πρώην πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής, ο οποίος, ωστόσο, είναι ο τελευταίος –τουλάχιστον σε αυτή τη φάση– που θα ξεκινούσε τη διαδικασία αποδόμησης του διαδόχου του στην ηγεσία, τον οποίο στήριξε δημοσίως και σε αυτές τις εκλογές…