Το κτίριο της οδού Βίλχελμ στο Βερολίνο, που στεγάζει σήμερα το γραφείο του κ. Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και το υπουργείο Οικονομικών, υπήρξε διαδοχικά το υπουργείο Αεροπορίας του αντικαγκελαρίου Χέρμαν Γκέρινγκ, το «σπίτι των υπουργείων» της Λ.Δ. της Γερμανίας, που κατέλαβαν οι εξεγερμένοι Ανατολικογερμανοί εργάτες εναντίον των Σοβιετικών, και η πρώτη έδρα του οργανισμού που ιδιωτικοποίησε τις επιχειρήσεις της πρώην Ανατολικής Γερμανίας.
Εξω από αυτό, την περασμένη Πέμπτη, ήταν συγκεντρωμένοι περίπου πενήντα αριστεροί, συνδικαλιστές, οικολόγοι και Ελληνες της Γερμανίας για να συμπαρασταθούν στον υπουργό Οικονομικών της νέας ελληνικής κυβέρνησης Γιάνη Βαρουφάκη. Ο Ντίτερ Ντεμ, μουσικός και στέλεχος της «Linke», τραγουδάει τον ύμνο της Τρίτης Διεθνούς την ώρα που ο εκπρόσωπος των εργοδοτών στην κοινοβουλευτική ομάδα των Χριστιανοδημοκρατών της Αγκελα Μέρκελ, κ. Λούουκ, επισημαίνει ότι υπάρχει τρόπος να βρεθεί συμβιβασμός με την ελληνική κυβέρνηση, «αν ο ΣΥΡΙΖΑ ματαιώσει την υλοποίηση όλων των προεκλογικών εξαγγελιών του».
Οκτώ στους δέκα Γερμανούς πιστεύουν ότι η χώρα τους θα πληρώσει ακόμη ακριβότερα την ελληνική διάσωση – μέχρι τώρα το Βερολίνο έχει διαθέσει σε διμερή δάνεια και εγγυήσεις 70 δισ. ευρώ. «Το πρόβλημα είναι», λέει στην «Κ» ανώτερος υπάλληλος της γερμανικής κυβέρνησης, πως «αυτή η κυβέρνηση μας λέει τι δεν θέλει, αλλά δεν ξέρει τι θέλει. Ή μάλλον, όσα θέλει πρέπει να τα πληρώσουμε εμείς».
Ακόμα και το «δυνατό χαρτί» του ΣΥΡΙΖΑ, η πάταξη της διαφθοράς και της φοροδιαφυγής, αντιμετωπίζεται με επιφύλαξη από τον ίδιο τον κ. Σόιμπλε, που είχε ακούσει πρώτη φορά τον πρώην πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου να λέει περίπου όσα του είπε ο κ. Βαρουφάκης. Ενα μόνιμο επιχείρημα της γερμανικής πλευράς είναι ότι η Ελλάδα είχε τους επιεικέστερους όρους για την υλοποίηση του προγράμματός της και παρά τη «σημαντική πρόοδο» (Β. Σόιμπλε) δεν ολοκλήρωσε το πρόγραμμά της, μόνη από όλες τις χώρες που μπήκαν σε ένα παρόμοιο καθεστώς.
Στον κ. Βαρουφάκη εξηγήθηκε στο Βερολίνο αλλά και στη Φρανκφούρτη ότι «η Ελλάδα κινείται με ταχύτητα προς τον τοίχο» αν δεν βρίσκεται σε πρόγραμμα την 1η Μαρτίου 2015. «Εχουμε ανάμεικτα σήματα. Ο κ. Τσίπρας στις Βρυξέλλες αρνήθηκε πρόγραμμα με επιτήρηση, ο κ. Βαρουφάκης μας είπε ρητώς ότι θεωρεί φυσικό επακόλουθο ενός προγράμματος με όρους την επιτήρηση. Δεν μας αφορά πώς θα λέγεται το όργανο που θα επιβλέπει την υλοποίηση του προγράμματος, αρκεί να συμμετέχει σε αυτό το ΔΝΤ».
«Δεν ζητάμε χρήματα, ζητάμε χρόνο», επανέλαβε ο κ.Βαρουφάκης. Αλλά στο κτίριο της Βιλχελμστράσε δεν τον πιστεύουν. Γνωρίζουν ακριβώς τις υποχρεώσεις της χώρας το διάστημα έως τον Μάιο και την κατάρρευση των εσόδων. «Τα έσοδα που χάσατε λόγω της προεκλογικής περιόδου είναι τέσσερις φορές το ύψος των τόκων που πρέπει να πληρώσετε σε ένα χρόνο», είπε στην «Κ» κυβερνητικός αξιωματούχος που θέλησε να κρατήσει την ανωνυμία του, επειδή δεν ήταν εξουσιοδοτημένος να μιλήσει. «Ο χρόνος που ζητάει ο Βαρουφάκης δεν είναι τίποτε άλλο από χρήματα. Δικά μας και των άλλων Ευρωπαίων. Αλλά γιατί να τα δώσουμε; Για να ετοιμάσει ένα άλλο πρόγραμμα; Και αν το πρόγραμμα δεν μας βρίσκει σύμφωνους, θα τα έχουμε χάσει. Δεν μπορείτε να μας ζητάτε κάτι τέτοιο».
Υπό αυτές τις συνθήκες, δεν είναι περίεργο ότι το κλίμα γίνεται πιο οξύ για τις θέσεις της ελληνικής κυβέρνησης. Τη συνέντευξη του κ. Σόιμπλε στο πρώτο κανάλι της γερμανικής τηλεόρασης το βράδυ της Πέμπτης, όπου είπε ότι δεν θα εισηγηθεί στη Βουλή (Μπούντεσταγκ) «νέα χρήματα για την Ελλάδα, σε μία χώρα που δεν τηρεί τις δεσμεύσεις της», ακολούθησε σχόλιο του σταθμού ότι η Ελλάδα μπορεί να οδηγηθεί έξω από το ευρώ. Στο ίδιο μήκος κύματος ήταν την Παρασκευή η συντηρητική «Φρανκφούρτερ Αλγκεμάινε Τσάιτουνγκ» στο σχόλιό της από τις Βρυξέλλες, ενώ το σύνολο του Τύπου καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν αποκόμισε το παραμικρό από το ευρωπαϊκό road show, επειδή αγνοεί «τους κανόνες που ισχύουν στην Ενωση» (Φρανκφούρτερ Αλγκεμάινε) παρά το γεγονός ότι δεσμεύεται πως θα τους τηρήσει. Επειτα από πέντε χρόνια διάσωσης, οι Γερμανοί έχουν κουραστεί με την Ελλάδα. Ο κ. Βαρουφάκης τους υποσχέθηκε ότι θα τους απαλλάξει από τον ελληνικό πονοκέφαλο. Αλλά μάλλον ενίσχυσε τη δυσπιστία τους.