Τρία προβλήματα και 10 ερωτήσεις εν όψει Eurogroup

Τρία προβλήματα και 10 ερωτήσεις εν όψει Eurogroup

3' 34" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Προετοιμάζεστε για capital controls; Καταλάβαμε τι δεν θέλει η ελληνική κυβέρνηση. Θα μας πει και τι ακριβώς θέλει;

Αυτές είναι μόνο μερικές από τις ερωτήσεις – απορίες ξένων αναλυτών, επενδυτών, διπλωματών αλλά και αξιωματούχων της τρόικας των πιστωτών. Και αποτελούν τον οδικό χάρτη για να ξεπεραστούν τρία βασικά προβλήματα (ή να βρεθεί ένα πλαίσιο) μέχρι αύριο το βράδυ:

1. Το πλαίσιο της αξιολόγησης (τρόικα). Το σχήμα δεν μπορεί να αλλάξει, αλλά μπορεί να αλλάξει όνομα.

2. Ποιο είναι το 70% των μεταρρυθμίσεων που θα διατηρηθούν και ποιο το 30% το οποίο πρέπει να αντικατασταθεί. Σε αυτό το σκέλος υπάρχουν περιθώρια συζήτησης.

3. Να αναιρεθούν κάποιες προεκλογικές υποσχέσεις με δημοσιονομικό αντίκτυπο και που δημιουργούν κενά χρηματοδότησης. Για παράδειγμα, ο νέος στόχος για δημοσιονομικό πλεόνασμα, οι αποκρατικοποιήσεις, οι μισθοί, κ.λπ. Εναλλακτικά, θα πρέπει να βρεθούν ισοδύναμα μέτρα. Πράγμα, ιδιαίτερα δύσκολο.

Οι λύσεις ή οι δυσκολίες αυτών των προβλημάτων μπορούν να προσεγγιστούν βήμα-βήμα εάν απαντηθούν τα εξής ερωτήματα:

Πρώτον, ποια είναι τα μέτρα και οι μεταρρυθμίσεις που ταιριάζουν περισσότερο στα πλάνα της νέας κυβέρνησης. Ειδικά στους επενδυτές, εγχώριους και ξένους, δημιουργήθηκε ένα θολό τοπίο σε πολλά κρίσιμα θέματα κατά τη διάρκεια των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης. Το πιο χαρακτηριστικό ήταν οι εξαγγελίες για το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων. Οι ασάφειες, για παράδειγμα, στην περίπτωση του ΟΛΠ ή οι τοποθετήσεις για την αξιοποίηση του Ελληνικού ήταν χαρακτηριστικές. Υπόψη ότι θα πρέπει να αντικατασταθούν τα αναμενόμενα έσοδα 2,2 δισ. από αποκρατικοποιήσεις το 2015.

Δεύτερον, η μείωση του στόχου για πρωτογενές πλεόνασμα ως ποσοστό του ΑΕΠ στο 1,5% από 3% σήμερα δημιουργεί ένα πρόσθετο χρηματοδοτικό κενό γύρω στα 5 δισ. τον χρόνο. Επομένως, η συζήτηση για αναπροσαρμογή δημοσιονομικών στόχων ανοίγει ταυτόχρονα μία συζήτηση για το χρέος, η οποία δεν μπορεί να ολοκληρωθεί ή έστω να θιγεί μέχρι τη Δευτέρα. Ισως, να μπορεί να τεθεί κατά τη διάρκεια της ενδιάμεσης συμφωνίας. Επομένως, η αλλαγή δημοσιονομικών στόχων μέχρι τη Δευτέρα θα πρέπει να τεκμηριωθεί με ποσοτικά επιχειρήματα για το κενό χρηματοδότησης.

Τρίτον, η αναδιάρθρωση του χρέους προς την Ευρωζώνη είναι αρκετή για να καλυφθεί το κενό που προκαλείται από την αλλαγή των δημοσιονομικών στόχων ή ανοίγει η πόρτα για ένα νέο δάνειο; Διότι το χρέος αυτό έχει ως εξής:

• 53 δισ. από το πρώτο Μνημόνιο για τα οποία η Ελλάδα πληρώνει μόνο τόκους. Κεφάλαιο θα αποπληρώνεται από το 2020 και μετά.

• 142 δισ. ευρώ από το δεύτερο Μνημόνιο, που έχουν περίοδο χάριτος μέχρι το 2022.

Δηλαδή, η μεγάλη επιβάρυνση ξεκινά μετά το 2020-2022. Για τα δάνεια του ΔΝΤ, η κυβέρνηση είπε ότι δεν ζητεί αναδιάρθρωση.

Τέταρτον, πού είναι ο υπολογισμός του κόστους και του οφέλους από τις αλλαγές στο μείγμα της νέας συμφωνίας την οποία επιδιώκει η κυβέρνηση με τους πιστωτές. Για παράδειγμα, η δημοσιονομική χαλάρωση αναμένεται να τονώσει την ανάπτυξη και τα έσοδα του κράτους και των ασφαλιστικών Ταμείων. Πόση είναι τελικά αυτή η ωφέλεια;

Πέμπτον, γιατί η Ελλάδα ζητεί βοήθεια από τον ΟΟΣΑ και δεν στηρίζεται σε αυτά που πιστεύει η ίδια; Διότι οι ελληνικές αρχές δεν αναλαμβάνουν ποτέ την πατρότητα και την ευθύνη των μέτρων, αλλά πάντα θέλουν να έχουν οργανισμούς που να τους λένε τι να κάνουν, απαντούν οι ίδιοι. Η στάση αυτή, όμως, δεν ενδυναμώνει την Ελλάδα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.

Εκτον, γιατί η ελληνική κυβέρνηση δεν θέλει το ΔΝΤ για τη φορολογική μεταρρύθμιση που έχει περισσότερη τεχνογνωσία στον τομέα αυτόν, και τον ΟΟΣΑ για τους υπόλοιπους τομείς όπως διαφθορά κ.λπ. Αυτός ο συνδυασμός ίσως έκανε την Ελλάδα πιο ισχυρή στη διαπραγμάτευση.

Εβδομον, γιατί η ελληνική κυβέρνηση δεν μιλά τη γλώσσα των πιστωτών της. Οι αναλυτές παραδέχονται ότι το γενικό πλαίσιο της οικονομικής πολιτικής της ελληνικής κυβέρνησης είναι σωστό: μικρότερη δημοσιονομική προσαρμογή με στόχο την ενίσχυση της ζήτησης, σε συνδυασμό με μεταρρυθμίσεις. Τέλεια! Αλλά πώς το «πουλάς» αυτό στους Γερμανούς και στους υπόλοιπους Ευρωπαίους;

Ογδοον, γιατί αυτό το τόσο καταστροφικό πρόγραμμα λιτότητας λειτούργησε σε Πορτογαλία, Ισπανία και Ιρλανδία (αποπληρώνουν νωρίτερα τα δάνειά τους προς το ΔΝΤ) δεν λειτουργεί μόνο στην Ελλάδα; Ή, αν τελικά υπάρχουν διαφορές, οι οποίες πρέπει να ληφθούν υπόψη στη νέα συμφωνία, αυτές ποιες είναι;

Ενατον, αν υποθέσουμε ότι Ευρωζώνη και Ελλάδα δεν μπλοφάρουν. Ποιο είναι το plan Β για την Ελλάδα; Το ερώτημα αυτό βασανίζει κυρίως τους επενδυτές.

Δέκατον, γιατί οι Ελληνες αξιωματούχοι μιλάνε τόσο πολύ δίνοντας όλο τον χρόνο σε όλους να προετοιμαστούν για μια ακόμα πιο σκληρή διαπραγμάτευση; Αυτή ήταν απορία ενός διπλωμάτη.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή