Πριν περάσουν 100 ημέρες από σήμερα, στο ΠΑΣΟΚ θα έχουν εκλέξει νέο πρόεδρο. Παρά το γεγονός ότι τις πρώτες ημέρες μετά τις εκλογές, όλοι οι βασικοί διεκδικητές για τη διαδοχή εμφανίστηκαν στο προσκήνιο, εκείνο που απασχολεί τους περισσότερους τόσο εντός της Χαρ. Τρικούπη όσο και εκτός αυτής, στα γραφεία όσων έχουν απομείνει στο κόμμα, είναι η στρατηγική κατεύθυνση του ΠΑΣΟΚ. Χθες, στην Κεντρική Επιτροπή του κόμματος, άπαντες εξέφρασαν την ανησυχία τους για τη γενικότερη πολιτική και οικονομική κατάσταση, ωστόσο δεν απέφυγαν να θέσουν και το βασικό ερώτημα που τους απασχολεί: «Πού πάμε;».
Η απάντηση δεν είναι εύκολη για κανέναν. Ο μόνος ο οποίος έχει μια σαφή απάντηση στο ερώτημα αυτό είναι ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ θεωρεί ότι το κόμμα πρέπει να παραμείνει στη δική του στρατηγική, δηλαδή την προσήλωση προς τον «μοναδικό δρόμο», όπως τον περιγράφει, των συμφωνιών που έχει υπογράψει η χώρα με την Ευρώπη, καθώς εκτιμά ότι μαζί με τη γενική ανάκαμψη, θα ανακάμψει ξανά και το κόμμα του. Στο επιτελείο του κ. Βενιζέλου υπάρχει, επίσης, η πεποίθηση ότι όχι μόνον ο επόμενος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ αλλά και το σύνολο της ηγετικής ομάδας πρέπει να αποτελείται από τριαντάρηδες και σαραντάρηδες που θα συνδυάζουν μια κάποια μικρή εμπειρία και -κυρίως- δεν θα είναι φθαρμένοι από την άσκηση εξουσίας τα προηγούμενα χρόνια. Ωστόσο, ο σχετικός σχεδιασμός φαίνεται να συναντά εμπόδια με βασικό τους ίδιους τους τριαντάρηδες. Εκ των προσώπων που φέρονταν υποψήφιοι για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ ή κάποιο υψηλόβαθμο κομματικό αξίωμα, ο κ. Κυρ. Πιερρακάκης, με δική του πρωτοβουλία ήδη έχει απομακρυνθεί. Αναλόγως απρόθυμος να εισέλθει στη διαδικασία διεκδίκησης της προεδρίας του ΠΑΣΟΚ εμφανίζεται ο κ. Ν. Ανδρουλάκης, γραμματέας του κόμματος και ευρωβουλευτής. Στον κ. Ανδρουλάκη ασκούνται πλέον πιέσεις και από πρόσωπα που βρίσκονται στο περιβάλλον του κ. Βενιζέλου. Από τη νεότερη γενιά, ιδιαίτερα δραστήριοι είναι ο κ. Οδ. Κωνσταντινόπουλος και η κ. Εύα Καϊλή, οι οποίοι λειτουργούν ως ομάδα και μοιράζονται την άποψη περί -εν ευθέτω χρόνω- προσέγγισης ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και στο «Ποτάμι».
Τα νεότερα στελέχη αποσύρονται από το προσκήνιο, κυρίως διότι δεν επιθυμούν να ταυτιστούν με ένα κόμμα που βρίσκεται σε μια τόσο κρίσιμη ιστορική καμπή. Οι περισσότεροι από τους νέους θεωρούν ότι με αυτό τον τρόπο θα χρεωθούν βάρος και επιλογές που έχουν γίνει από παλαιότερα στελέχη στα οποία καταλογίζουν «αθεράπευτο κυβερνητισμό». Οι παλαιότεροι, από την πλευρά τους, καταλογίζουν στα νέα στελέχη ευθυνοφοβία και όχι ιδιαίτερη ευγνωμοσύνη προς την παράταξη που τους ανέδειξε. Πέρα από αυτό το σχήμα διαγενεακής πάλης στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ, διακρίνονται και οι υπόλοιποι, βασικοί διεκδικητές. Κυρίως, δε, η κ. Φώφη Γεννηματά που έχει συγκρουστεί ευθέως με τον κ. Βενιζέλο. Καθώς επίσης και ο κ. Α. Λοβέρδος, ο οποίος δομεί τη στρατηγική του σε μια βάση με κύριο χαρακτηριστικό τη σκληρή σύγκρουση με τον ΣΥΡΙΖΑ.