Ετσι γίνεται συνήθως: ο ενδιαφερόμενος το μαθαίνει τελευταίος. Ο Γκίκας Χαρδούβελης, που ένα ωραίο πρωί άνοιξε την εφημερίδα και διάβασε για τις 350.000 ευρώ που έστειλε στον φορολογικό παράδεισο! Πριν προλάβει καν να διαμαρτυρηθεί, ο Π. Νικολούδης είχε ήδη φυτέψει στο μυαλό μας τη σουρεάλ εικόνα του υπουργού με τις παντόφλες, που περνάει τη νύχτα στο φως του υπολογιστή, μεταφέροντας πακέτα με δεκαχίλιαρα στις 4 άκρες του κόσμου. Οσο για τον ίδιο τον κ. Χαρδούβελη… καθώς τα βέλη από τον ΣΥΡΙΖΑ του έκρυψαν τον ήλιο, κατέφυγε στα κανάλια για να πει πως «τα χρήματα είναι δηλωμένα» και πως «φοβήθηκα, τι να έκανα; Εχω παιδιά να μεγαλώσω». Προφανώς δε φαντάστηκε πως σε περιπτώσεις σαν τη δική του ισχύει ο στίχος που λέει «τα λόγια είναι περιττά». Τον οποίο θα μπορούσαν να σιγοτραγουδήσουν ως χορωδία όλοι εκείνοι που βρέθηκαν νωρίτερα στην ίδια θέση: από τη Νάντια Βαλαβάνη ώς τον σύζυγο της Ντόρας Μπακογιάννη.
Ο Ισίδωρος Κούβελος, βλέπετε, ήταν ο πρώτος που κόντεψε να καεί σαν μεσαιωνική μάγισσα στο βουνό με τα ευρώ από το εξωτερικό. Ηταν στα τέλη του 2012 που ο Π. Νικολούδης ως πρόεδρος της Αρχής για την καταπολέμηση του «μαύρου χρήματος» ανακοίνωσε πως «κάποιος βουλευτής έβγαλε στο εξωτερικό 1 εκατ. ευρώ τον Μάιο του 2011». Αυτομάτως όλη η δημοσιογραφική κοινότητα άρχισε να παίζει το «βρες τον βουλευτή», οι διαρροές ξεκίνησαν και μάθαμε για άλλους 40 βουλευτές που έκαναν… εξαγωγή ευρώ. Αλλά καθώς η υπόθεση άρχισε να θυμίζει τον Αλή-Μπαμπά και τους 40 κλέφτες, το μυστήριο λύθηκε, αφού ο τότε αντιπρόεδρος της Βουλής, Ε. Αργύρης, αποκάλυψε πως στον ρόλο του κυρίου με το σαρίκι ήταν ο Ισίδωρος Κούβελος. Περιττόν να πει κανείς πως μέσα στην αντάρα που ακολούθησε για τον βουλευτή που τελικά δεν ήταν βουλευτής, χάθηκε κάθε πληροφορία για τους άλλους 40 βουλευτές. Αλλά πάλι, όπως λέει και το κυνηγετικό σαβουάρ βιβρ, όταν ο κόκκορας οπλίσει, το σημαντικό δεν είναι πια το θήραμα. Είναι το ίδιο το κυνήγι.
Ετσι, άλλωστε, εξηγείται και ο κουρνιαχτός μετά τη δημοσίευση των «πόθεν έσχες» το 2013: σαν να μην έφτανε το ένα εκατομμύριο ευρώ που ως διά μαγείας χτύπησε στο τζάκποτ της ασφαλιστικής ο τυχερός συριζαίος συνταξιούχος Δ. Τσουκαλάς, ξαφνικά ο Ευ. Τσακαλώτος και ο Γ. Σταθάκης ως μάγοι του χρηματιστηρίου παρουσίασαν τουλάχιστον 400.000 ευρώ χαρτοφυλάκιο έκαστος και μαζί μεγάλη αγάπη για τη «μαύρη πέτρα» του καπιταλισμού: τη Black Rock, τη μεγαλύτερη επενδυτική εταιρεία του κόσμου. Ολα αυτά, όμως, πέρασαν στα ψιλά των εφημερίδων. Οι τίτλοι εστίασαν για μία ακόμη φορά στα ευρώ που πέρασαν λάθρα τα σύνορα. Και που όλα έδειχναν πως είχαν ξεκινήσει το ταξίδι τους από την τσέπη της Νάντιας Βαλαβάνη.
Τι κι αν η παλαιά κομμουνίστρια έσχιζε τα ταπεινά της ιμάτια λέγοντας πως οι καταθέσεις σε λίρες Αγγλίας είναι από ένα υπερχρεωμένο ξενοδοχείο που κατάφερε να το πουλήσει, έστω κοψοχρονιά; Ο Αδωνις Γεωργιάδης όλο και έβρισκε ευκαιρία να βάλει και μια καινούργια δεξιά μπηχτή στην αριστερή πλατφόρμα με αφορμή τις βαλαβανικές καταθέσεις. Τουλάχιστον, μέχρι τη μέρα που τον πήραν κι εκείνον τα βόλια των ευρω-κυνηγών.
Ηταν λίγο πριν από τις εκλογές, στο στούντιο πρωινής εκπομπής. «Δεν θα αφήσω εγώ τα χρήματά μου να μου τα φάει ο Βαρεμένος!», είπε ο κ. Γεωργιάδης. «Αν πέσει η κυβέρνηση, θα βγάλω τα λεφτά μου στο εξωτερικό!». Τις επόμενες ημέρες, ακόμα και η Χρυσούλα Γιαταγάνα, η εμβληματική βουλευτής των ΑΝΕΛ, έφτασε να του κάνει μήνυση, κατηγορώντας τον πως προσπαθεί να αποσταθεροποιήσει τη χώρα!
Βλέπετε, ό,τι έχει να κάνει με λεφτά που πάνε στα ξένα γίνεται αμέσως πρωτοσέλιδο – και μάλλον γι’ αυτό το κυνήγι των ευρώ κάθε τόσο ξαναρχίζει. Αν το 2012 ήταν ο Κ. Βελόπουλος και το έπος των καταθέσεων στη Γερμανία, το 2014 είχαμε τη διακομματική τριπλέτα Καπερνάρος – Κικίλιας – Ρεπούση, που σύμφωνα με το υπουργείο έβγαλε εκεί έξω 3,5 εκατομμύρια (!), ενώ τώρα είναι ο Γκίκας Χαρδούβελης, που ακόμη αναρωτιέται πώς το κεφάλαιο έκανε το κεφάλι του να κουδουνίζει. Αυτό τουλάχιστον, κάθε κυνηγός θα μπορούσε να του το εξηγήσει: το κυνήγι είναι σαν τον πόλεμο. Είναι να μην πέσει η πρώτη τουφεκιά.