Επειτα από αμέτρητες ώρες εντάσεων, παρεξηγήσεων, επιθετικών δηλώσεων και όξυνσης του κλίματος, με επίκεντρο την ερμηνεία της απόφασης του Eurogroup της 20ής Φεβρουαρίου και ενώ το αδιέξοδο άρχισε να γίνεται ορατό, ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας μετά διαρκείς συσκέψεις αποφάσισε να αναλάβει πρωτοβουλία για να αναζητήσει πολιτική λύση, τα αποτελέσματα της οποίας θα φανούν τις επόμενες ημέρες.
Οι πρώτες ενδείξεις, μετά τις επαφές του στις Βρυξέλλες την περασμένη Παρασκευή, ιχνογραφούν ένα κλίμα συγκρατημένης αισιοδοξίας, αλλά την τελευταία λέξη θα την πει η Γερμανία, όπως αναφέρουν καλά ενημερωμένες κυβερνητικές πηγές. Ο κ. Τσίπρας κατά τη συνάντησή του με τον κ. Γιουνκέρ ζήτησε, σύμφωνα με πληροφορίες, να μην επιμείνουν οι «θεσμοί» στην ολοκλήρωση της πέμπτης αξιολόγησης και στην εφαρμογή των μέτρων που προέβλεπε, ώστε να αρχίσουν οι διαπραγματεύσεις για τη νέα συμφωνία. Με τη θέση αυτή ο πρωθυπουργός δίνει την ελληνική εκδοχή της συμφωνίας της 20ής Φεβρουαρίου. Γνωρίζοντας εκ των προτέρων το αίτημα του Ελληνα πρωθυπουργού, ο επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής δήλωσε δημόσια ότι η Κομισιόν μικρό ρόλο διαδραματίζει και ότι οι ουσιαστικές αποφάσεις λαμβάνονται στο Eurogroup, παραπέμποντας ουσιαστικά τον κ. Τσίπρα στο Βερολίνο και ειδικότερα στον κ. Σόιμπλε.
Ωστόσο, σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, ο κ. Γιουνκέρ έδειξε να κατανοεί τις ελληνικές θέσεις σχετικά με την αξιοποίηση των διαθέσιμων κοινοτικών κονδυλίων και την εφαρμογή μέρους του προγράμματος της Θεσσαλονίκης για την ανθρωπιστική κρίση. Προσφέρθηκε μάλιστα να εργαστεί πρωτίστως για την αποκλιμάκωση της έντασης, αλλά και προς την κατεύθυνση χαλάρωσης των πιέσεων, στοχεύοντας στη συνολική συμφωνία που πρέπει να επιτευχθεί μέχρι τον Ιούνιο. Από την πλευρά του, ο κ. Τσίπρας άφησε σαφώς να εννοηθεί ότι η κυβέρνηση είναι αδύνατον να αποδεχθεί ταπεινωτική συμφωνία, σκιαγραφώντας έτσι τη δική του, πολιτική «κόκκινη» γραμμή.
Ο πρωθυπουργός θα συνεχίσει τις επαφές του μέχρι και στη Σύνοδο Κορυφής στις 19-20 Μαρτίου, ευελπιστώντας ότι ένας συμβιβασμός θα είναι θετική εξέλιξη για όλους.
Από την απόφαση της 20ής Φεβρουαρίου, όταν η κυβέρνηση εξέφρασε μεγάλη ικανοποίηση, μέχρι το ταξίδι του πρωθυπουργού στις Βρυξέλλες, υπήρξαν στιγμές μεγάλων εντάσεων και στο εσωτερικό της κυβέρνησης και στις σχέσεις με τους δανειστές. Σύμφωνα με έγκυρες κυβερνητικές πηγές η Ε.Ε., το ΔΝΤ και η ΕΚΤ ερμήνευσαν την απόφαση αυτή ως ελληνική συναίνεση στην εφαρμογή των μέτρων που δεν είχε εφαρμόσει η προηγούμενη κυβέρνηση. Η πίεση στο πλαίσιο του BrusselsGroup επικεντρώνεται στην ολοκλήρωση της αξιολόγησης μέχρι το τέλος Μαρτίου, αρχές Απριλίου και παράλληλα να αρχίσουν οι διαπραγματεύσεις για τη νέα συμφωνία. Επειδή όμως ο όγκος εργασίας που πρέπει να γίνει είναι τεράστιος, εκτός από τις συναντήσεις που θα γίνονται στην Αθήνα και τις Βρυξέλλες, θα είναι πυκνή και η ηλεκτρονική αλληλογραφία.
Σύμφωνα με κυβερνητική πηγή, που εκφράζει διαφωνίες για τη συμφωνία αυτή, το επιπλέον πρόβλημα που δεν κατάφερε η ελληνική πλευρά να αντιμετωπίσει είναι ότι οι ξένοι αξιωματούχοι που θα έρχονται στην Αθήνα θα είναι περίπου ή και περισσότεροι από 20, ενώ θα έχουν τη δυνατότητα να δέχονται στο ξενοδοχείο που θα διαμένουν κρατικούς και κυβερνητικούς αξιωματούχους προκειμένου να τους παραδίδουν στοιχεία και δεδομένα που θεωρούν απαραίτητα για τη συμπλήρωση του φακέλου αξιολόγησης.
Η λύση αυτή θεωρείται συμβιβαστική, γιατί η αρχική θέση των δανειστών ήταν ότι οι ξένοι αξιωματούχοι θα έπρεπε να πηγαίνουν στα υπουργεία για να ζητούν τα στοιχεία, αλλά μετά την αμετακίνητη στάση της Αθήνας, επελέγη η λύση των επαφών στο ξενοδοχείο.
Με τις πολιτικές του πρωτοβουλίες ο κ. Τσίπρας ήθελε να υπερβεί και τα έντονα φαινόμενα διαφοροποιήσεων εντός του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησης, καθώς πολλές κομματικές δυνάμεις ανεξαρτήτως τάσεων, ζητούν διασαφήνιση της στρατηγικής και δημοσιοποίηση των «κόκκινων» γραμμών. Πληροφορίες από κυβερνητικές και κομματικές πηγές επισημαίνουν ότι υφίσταται ζήτημα με τον κ. Βαρουφάκη και, παρά τις διαψεύσεις, θέμα αντικατάστασης του υπουργού Οικονομικών υπάρχει.
Οπως, όμως, τονίζουν είναι θέμα του πρωθυπουργού να πάρει τις όποιες αποφάσεις και όχι του κόμματος ή των δανειστών. Κατά την άποψη των ιδίων πηγών, ο πρωθυπουργός και συνολικά η κυβέρνηση, πρέπει να λάβει αποφάσεις για τη γενικότερη επαναδιατύπωση των προγραμματικών θέσεων για την οικονομική πολιτική, καθώς αυτό, είτε το θέλει η κυβέρνηση είτε όχι, θα το επιβάλλουν οι συνθήκες.