Αντίστροφα μετρά, πλέον, ο χρόνος για την εκδήλωση της πρώτης, μείζονος χαρακτήρα, αντιπαράθεσης στο εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας, μετά την ήττα της 25ης Ιανουαρίου. Σε μία περίοδο που ο κ. Αντώνης Σαμαράς, μέσω των επαφών του σε ευρωπαϊκό επίπεδο, των παρεμβάσεών του σε ζητήματα επικαιρότητας αλλά και των περιφερειακών συνδιασκέψεων του κόμματος επιδιώκει να επιβεβαιώσει στο πρόσωπό του τον ρόλο του αξιόπιστου συνομιλητή έναντι των εταίρων και του εθνικά υπεύθυνου ηγέτη έναντι των πολιτών, ο εκνευρισμός στο γαλάζιο στρατόπεδο εντείνεται.
Η πρώτη συνδιάσκεψη των Πατρών, και οι νομαρχιακές συσκέψεις που προηγήθηκαν, ήταν μάλλον αποκαρδιωτικές από άποψη συμμετοχής ενώ αισθητό ήταν και το βαρύ κλίμα στην, ούτως ή άλλως, ειδικού χαρακτήρα εκδήλωση του Ιδρύματος «Κωνσταντίνος Καραμανλής», την Τρίτη, στη μνήμη του ιδρυτή του κόμματος.
Στο επιτελείο του κ. Σαμαρά εκτιμούν ότι η κατάσταση στην Ελλάδα, με όποιο τρόπο, δεν θα ομαλοποιηθεί μέχρι και τον Σεπτέμβριο και εκτιμούν ότι οποιαδήποτε εκδήλωση ανταρσίας, πριν ολοκληρωθεί το σύνολο της διαπραγμάτευσης με τους εταίρους, θα συνιστά ευθεία υπονόμευση του κόμματος και, συνεπώς, στήριξη στον κ. Αλέξη Τσίπρα, «είτε από πρόθεση, είτε από αφέλεια», όπως λένε. Ο πρόεδρος της Ν.Δ. δεν θα «χαριστεί» ενώ έχει δεχθεί και εισηγήσεις, εφόσον η αμφισβήτηση ενταθεί, να απαντήσει με σκληρό τρόπο, ακόμη και με αποπομπή βουλευτών από την Κοιν. Ομάδα.
Αμφισβήτηση ή πίεση;
Ορόσημο αποτελεί, εκ των πραγμάτων, το προγραμματισμένο για την 11η Μαΐου Eurogroup, καθώς τόσο στη γαλάζια ηγεσία της Συγγρού όσο και στους κύκλους των «αντιφρονούντων» υπήρχε η εκτίμηση (σ.σ. και κυρίως η ελπίδα) ότι η κυβέρνηση του κ. Αλ. Τσίπρα θα τολμήσει τον συμβιβασμό. Εφόσον αυτός επιτευχθεί, τότε θεωρείται λίαν πιθανή η έναρξη των κομματικών εχθροπραξιών. Το γαλάζιο παρασκήνιο είναι πλούσιο, καθώς διακινούνται σενάρια, που πάντως διαψεύδονται από τους άμεσα εμπλεκόμενους, ότι έχει ήδη συλλεγεί ένας αριθμός περίπου 20 υπογραφών, προκειμένου να εγερθεί ζήτημα ηγεσίας στην κοινοβουλευτική ομάδα. Σύμφωνα με το καταστατικό απαιτούνται 27 (το 1/3 του όλου αριθμού βουλευτών και ευρωβουλευτών) για την αμφισβήτηση και 41 για την αποδοχή του αιτήματος (το 50%+1 του σώματος).
Εξίσου, εάν όχι περισσότερο, πιθανό είναι και το ενδεχόμενο να μην υπάρξει άμεση αμφισβήτηση του κ. Σαμαρά, μέσω καταστατικών διαδικασιών, αλλά να επιδιωχθεί η συγκρότηση ενός μετώπου πολιτικής πίεσης προς την ηγεσία. Αυτό θα μπορούσε να γίνει μέσω μιας κοινής διακήρυξης που θα υπογράφουν κορυφαία στελέχη του κόμματος με αίτημα για διεξαγωγή συνεδρίου (σ.σ. θεωρείται ότι μπορεί να προσελκύσει πολύ μεγαλύτερο αριθμό βουλευτών από την ευθεία αμφισβήτηση του κ. Σαμαρά).
Κάτω από ένα τέτοιο κείμενο θεωρείται δεδομένο ότι θα μπορούσαν να υπάρχουν οι υπογραφές στελεχών όπως οι Ντόρα Μπακογιάννη, Ν. Δένδιας, Ευρ. Στυλιανίδης, Μαξ. Χαρακόπουλος, Κ. Χατζηδάκης, Μ. Σαλμάς και άλλοι ενώ εκτιμάται ότι θα μπορούσαν να συμπράξουν και στελέχη που είτε έχουν, επίσης, ζητήσει συνέδριο (όπως, ενδεικτικά, ο κ. Νικ. Κακλαμάνης) ή ακόμη και βουλευτές που, μέχρι σήμερα, αποφεύγουν να πάρουν θέση.
Πού κρίνεται η ισορροπία
Ενα ακόμη στοιχείο που θα κρίνει την έκβαση της πολιτικής μάχης είναι τα «σημεία στήριξης» των δύο πλευρών. Επί παραδείγματι, η στάση που θα τηρήσουν ο κ. Ευ. Μεϊμαράκης (σ.σ. απέχει από μαζικές ζυμώσεις και συμμετέχει, εκών άκων, στο άτυπο Πολιτικό Συμβούλιο) ή, στελέχη όπως, κατά κύριο λόγο, ο κ. Κυρ. Μητσοτάκης ή, δευτερευόντως, ο κ. Μιλτ. Βαρβιτσιώτης, η παρουσία των οποίων στην ομάδα περί τον κ. Σαμαρά λειτούργησε ως εργαλείο εξισορρόπησης της κριτικής για το στίγμα της στενής ηγετικής ομάδας μέχρι τις εκλογές. Δεν είναι τυχαίο ότι, προ ημερών, ο κ. Δένδιας έκανε λόγο για «βολεμένους» περί την ηγεσία που επιβαρύνουν, με τη στάση τους, τις εξελίξεις στο κόμμα.
Οι επιδιώξεις και οι πολιτικές αναλύσεις των δύο πλευρών δεν ταυτίζονται ούτε καν στο εσωτερικό τους. Είναι ενδεικτικό ότι οι, υπό μία έννοια, συνοδοιπόροι Δένδιας και Στυλιανίδης μπορεί να βρεθούν αύριο ανταγωνιστές, ενώ αντίστοιχη περίπτωση είναι και αυτή των κ. Μητσοτάκη και Βορίδη.
Η ομάδα των αντιφρονούντων θεωρεί ότι οι όποιες εξελίξεις θα πρέπει να δρομολογηθούν άμεσα. Οι «προεδρικοί» αναδεικνύουν το κρίσιμο της συγκυρίας, την απουσία «ισοϋψή» δελφίνου και το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών στις οποίες, οι περισσότεροι θα έβλεπαν, ευλόγως, ως αυτονόητο επικεφαλής του κόμματος τον κ. Σαμαρά. Οι πλέον μαχητικοί της εσωκομματικής αντιπολίτευσης, ωστόσο, ήδη συζητούν σενάρια αλλαγής εν κινήσει…
Βαρύ το κλίμα στη Φιλοθέη
Το κλίμα στο ετήσιο μνημόσυνο του Κωνσταντίνου Καραμανλή, στη Φιλοθέη, ήταν ενδεικτικό. Οι οικοδεσπότες ήταν φιλόξενοι, η χειραψία μεταξύ Αντ. Σαμαρά και Κ. Καραμανλή υπήρξε και ήταν θερμή. Ωστόσο, πολλοί έμοιαζαν έτοιμοι να λύσουν το ζωνάρι…
Η αλήθεια είναι ότι, παρά την πολιτικά και οργανωτικά ισχυρή στήριξη που παρείχε στον κ. Σαμαρά το 2009 μεγάλος αριθμός «καραμανλικών», αλλά και τη γραμμή αυτοσυγκράτησης από την πλευρά του κ. Καραμανλή ως προς τα εσωκομματικά, ο κ. Σαμαράς ουδέποτε έπαιξε «εντός έδρας» στη Φιλοθέη, ενώ οι σχέσεις των δύο πλευρών δοκιμάζονται συχνά. Τελευταία αφορμή αποτέλεσε η εικαζόμενη στήριξη του κ. Κ. Καραμανλή προς τον πρωθυπουργό κ. Αλ. Τσίπρα. Ο τελευταίος δεν πήγε στο μνημόσυνο του ιδρυτή της Ν.Δ., αν και μέχρι την τελευταία στιγμή το Μαξίμου δεν το απέκλειε. Δεν είναι τυχαίο ότι είχε προηγηθεί η δυσφορία καραμανλικών κύκλων για επικοινωνιακή και πολιτική «εργαλειοποίηση» των καραμανλικών από τον πρωθυπουργό και, κυρίως, οι πληροφορίες για εκτροχιασμό των διαπραγματεύσεων με τους εταίρους. Αλλωστε, πέραν της όποιας συμπάθειας και αναγνώρισης πολιτικών ικανοτήτων στον κ. Τσίπρα, καραμανλικά στελέχη εξηγούν ότι η όποια στάση τους δεν είχε στόχο, όπως επιχειρήθηκε από ορισμένους να αποδοθεί, τη στήριξη της κυβέρνησης αλλά της προσπάθειας να μην πάει η χώρα στα βράχια. Αρκεί, βέβαια, το τελευταίο να επιτευχθεί…