Ο κ. Τσίπρας θα πρέπει «να καταπιεί» πολλά για να εξασφαλίσει μια συμφωνία που θα σώσει τη χώρα του από την καταστροφή, τονίζουν στην «Κ» αξιωματούχοι του ΔΝΤ, οι οποίοι αναρωτιούνται αν τελικά θα το πράξει, καθώς δεν έχουν πεισθεί ότι ο πρωθυπουργός αντιλαμβάνεται πόσο περιορισμένα είναι τα περιθώρια κινήσεων που έχει και σε πόσο δύσκολη θέση έχει περιέλθει η Ελλάδα. Διαπιστώνουν με έκπληξη ότι οι Ελληνες συμπεριφέρονται σαν να μην ανησυχούν για τις συνέπειες μιας πιθανής εξόδου από την Ευρωζώνη και αναρωτιούνται αν στις διαπραγματεύσεις «παίζουν παιχνίδια».
Εκτιμούν ότι οι δύο πλευρές εξακολουθούν να βρίσκονται μακριά η μία από την άλλη και εμμένουν στην ανάγκη να υπάρξουν ουσιαστικές παρεμβάσεις στο ασφαλιστικό, το οποίο «απορροφάει τεράστιο ποσοστό του προϋπολογισμού σε σχέση με άλλες χώρες». Οταν το 75% πηγαίνει σε μισθούς και συντάξεις, δεν γίνεται να υπάρξουν αποτελέσματα, αναφέρουν με δεικτικό τρόπο. Υπό το ίδιο πρίσμα θεωρούν αδιανόητο να αντιστραφούν οι μεταρρυθμίσεις που έχουν ήδη γίνει όχι μόνο στο ασφαλιστικό, αλλά και σε άλλους καίριους τομείς της οικονομίας, όπως είναι οι εργασιακές σχέσεις. Σε ό,τι αφορά τις πρόωρες συντάξεις, περιγράφουν τις αλλαγές που έχει προτείνει η ελληνική πλευρά ως «πολύ μετριοπαθείς», επισημαίνοντας ότι περιλαμβάνουν τόσο πολλές εξαιρέσεις, που δεν υλοποιείται η βαθιά μεταρρύθμιση του συστήματος που κρίνεται απαραίτητη. Υπάρχουν διαφορές με την Κομισιόν; Ναι, λένε στο ΔΝΤ, αλλά σπεύδουν να σημειώσουν ότι αυτό είναι φυσικό όταν πρόκειται για διαφορετικούς οργανισμούς, όπου ο καθένας έχει τους δικούς του κανόνες και προτεραιότητες. Στο πλαίσιο αυτό, πάντως, προσθέτουν ότι αν η Κομισιόν και ο Ζαν – Κλοντ Γιουνκέρ προχωρήσουν σε κάποιες παραχωρήσεις προς την Ελλάδα, το Ταμείο δεν θα αντιταχθεί από τη στιγμή που, όπως σημειώνουν δεικτικά, οι ίδιοι οι Ευρωπαίοι θα αναζητήσουν και θα βρουν την επιπλέον χρηματοδότηση που οι όποιες παραχωρήσεις θα καταστήσουν αναγκαία.
Τέλος, στο Ταμείο εμμένουν στην ανάγκη να υπάρξει ελάφρυνση του χρέους –με τη μέθοδο που θα μπορούσε να γίνει αυτή να παραμένει ανοιχτή προς συζήτηση– αλλά παραπέμπουν στις αντιδράσεις των Ευρωπαίων.