Εντονη αναταραχή προκάλεσε αργά το βράδυ της Κυριακής η αποκάλυψη ότι ο Γιάνης Βαρουφάκης -ο τέως (πλέον) υπουργός Οικονομικών της Ελλάδας- δήλωνε σε ρεπορτάζ ξένης εφημερίδας ότι η Ελλάδα πρέπει να εισαγάγει κάποια μορφή παράλληλου νομίσματος ώστε να λύσει το έντονο πρόβλημα ρευστότητας που αντιμετωπίζει. Εξίσου ενδιαφέρον με την αποκάλυψη όμως -την οποία φυσικά διέψευσε ο τέως υπουργός- ήταν το ποιος προέβη σε αυτήν: ο Αμπροουζ Εβανς Πρίτσαρντ, ο ευπατρίδης αρχισυντάκτης διεθνών επιχειρηματικών θεμάτων της συντηρητικής βρετανικής Daily Telegraph.
Η Telegraph είναι ο κύριος οπαδός του ευρωσκεπτικισμού μεταξύ των «ποιοτικών» εφημερίδων της Αγγλίας, των λεγόμενων broadsheets. Η γραμμή της, σε θέματα Ε.Ε., είναι να αναδεικνύει τα αίσχη (όπως τα αντιλαμβάνεται) του «ομοσπονδιακού υπερκράτους» των Βρυξελλών: την υπερβολική γραφειοκρατία, τη σπατάλη, την υφαρπαγή της εθνικής κυριαρχίας των κρατών-μελών.
Από αυτήν τη άποψη, η ελληνική κρίση ήταν ιδανικό ζήτημα εστίασης για την Telegraph και για τους θιασώτες της λογικής της «Μικράς Αγγλίας». Από την υπογραφή του πρώτου μνημονίου, δημοσιογράφοι που είναι ταγμένοι πολέμιοι της ενωμένης Ευρώπης και πολιτικοί της βρετανικής λαϊκής δεξιάς, όπως ο Νάιτζελ Φάρατζ του UKIP, χρησιμοποιούσαν το θέμα της Ελλάδας για να σφυροκοπήσουν τις Βρυξέλλες για την οικονομική ασφυξία και την περιστολή της λαϊκής κυριαρχίας που έχει επιβάλει στη χώρα.
Οι Βρετανοί ευρωσκεπτικιστές, φυσικά, δεν ασχολούνται με την Ελλάδα από φιλελληνισμό ή έγνοια για τα δημοκρατικά δικαιώματα των Ελλήνων. Σκοπός τους είναι να πλήξουν την εικόνα της Ε.Ε. στα μάτια των αναγνωστών και των ψηφοφόρων τους. Καθώς το βρετανικό δημοψήφισμα πλησιάζει, τα πάθη της Ελλάδας γίνονται όλο και πιο θελκτικά ως προεκλογικά επιχειρήματα υπέρ της βρετανικής εξόδου. Σε αυτό το πνεύμα, παρότι συντηρητικοί και συχνά ξενοφοβικοί, έχουν υιοθετήσει με ζέση την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, ως πολιορκητικό κριό πού θα συντρίψει την Ευρωζώνη και θα πλήξει βαριά την ίδια την Ε.Ε. Ο Εβανς-Πρίτσαρντ είναι από τους πιο ενθουσιώδεις του παράξενου αυτού είδους. Γιος ενός σπουδαίου οξφορδιανού ακαδημαϊκού και απόφοιτος του Κέιμπριτζ, διακρίθηκε ως ανταποκριτής στην Ουάσιγκτον τη δεκαετία του ’90 για τις αμφιλεγόμενες, συχνά συνωμοσιολογικής υφής έρευνές του κατά της κυβέρνησης Κλίντον. Διετέλεσε ανταποκριτής της Telegraph στις Βρυξέλλες (1999-2004) – περίοδο κατά την οποία παγιώθηκε η απέχθειά του για την Ε.Ε.
Στα ρεπορτάζ για την Ελλάδα, ο Βρετανός δημοσιογράφος, που δεν κρύβει τον θαυμασμό του για τον Γιάνη Βαρουφάκη, δεν έχει διστάσει να παρέμβει ευθέως στην εγχώρια πολιτική συζήτηση. Προ ολίγων εβδομάδων, για παράδειγμα, κατακεραύνωνε τον διοικητή της ΤτΕ Γιάννη Στουρνάρα για την έκθεση που ανέφερε τους κινδύνους που ενείχε η μη σύναψη συμφωνίας (προειδοποιήσεις που ήδη έχουν αρχίσει να γίνονται πραγματικότητα).
Στο θέμα που δημοσίευσε για το βροντερό «όχι» του δημοψηφίσματος, η χαρά του για τη «ματωμένη μύτη» που υπέστη η Ε.Ε. ήταν έκδηλη. Με αφορμή την παραίτηση Βαρουφάκη, γράφει ότι τον είχε ρωτήσει, λίγο πριν από την ψηφοφορία, αν ήταν έτοιμος να κινηθεί στην κατεύθυνση της εθνικοποίησης των τραπεζών και της επαναφοράς του εθνικού νομίσματος, αν η ΕΚΤ επιμείνει στη μη παροχή ρευστότητας. Οπως αναφέρει, ο τέως υπουργός απάντησε θετικά. «Τους έχω σιχαθεί όλους αυτούς τους μισαλλόδοξους» είπε στον Βρετανό ευρωσκεπτικιστή.
Η φανατική στήριξη που παρέχουν στο ΣΥΡΙΖΑ οι Βρετανοί ευρωσκεπτικιστές έρχεται να προστεθεί στην επιδοκιμασία της γαλλικής ακροδεξιάς (του Εθνικού Μετώπου της Μαρίν Λεπέν) και του ιδιόρρυθμου Ιταλού αντιευρωπαϊστή Μπέπε Γκρίλο, καθώς και το φλερτ με τον Βλ. Πούτιν και τους λαϊκιστές σοσιαλιστές της Λατινικής Αμερικής. Σας δίνουν την εικόνα κυβέρνησης που είναι ταγμένη στην ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία;