Σύμφωνος με το «πάγωμα» μέχρι νεωτέρας των εσωτερικών διαδικασιών για τη διαδοχή στη Νέα Δημοκρατία φέρεται να είναι ο πρώην πρωθυπουργός κ. Κων. Καραμανλής. «Αν διασφαλιστεί η παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη και επιστρέψει η ομαλότητα στη χώρα, τότε μπορεί να ξεκινήσουν οι διαδικασίες από τον Σεπτέμβριο. Αν όχι, από τον Νοέμβριο και βλέπουμε…» λένε στελέχη της Νέας Δημοκρατίας που τα προηγούμενα εικοσιτετράωρα έσπευσαν να επισκεφτούν τον πρώην πρωθυπουργό προκειμένου να ανταλλάξουν απόψεις εν μέσω κορύφωσης των πιέσεων για συμφωνία ή έξοδο της χώρας από το ευρώ και την Ευρωζώνη.
Και αυτό, όπως εξηγούν, διότι ουδείς στη Συγγρού ή την Παναγή Κυριακού πιστεύει ότι τα προβλήματα θα λυθούν «διά μαγείας» με την υπογραφή της συμφωνίας. Αντιθέτως, όλοι, συμπεριλαμβανομένου του κ. Καραμανλή, εκτιμούν ότι οι επόμενοι μήνες θα είναι κρίσιμοι και ως εκ τούτου απαιτείται συγκρότηση, υπευθυνότητα και εγρήγορση.
Για τους γνωρίζοντες, η εκδήλωση ενδιαφέροντος για τη διαδοχή του κ. Σαμαρά στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας, σχεδόν ταυτόχρονα με την παραίτηση του πρώην πρωθυπουργού και τον ορισμό ως μεταβατικού αρχηγού του κ. Ευ. Μεϊμαράκη, θεωρήθηκε εξαιρετικά πρώιμη από τον κ. Κ. Καραμανλή. Ο πρώην πρωθυπουργός εκτιμά ότι θα είναι λάθος να επιχειρηθεί η αλλαγή σελίδας πριν ξεκαθαρίσει το πολιτικό και κυρίως το εθνικό τοπίο. Κάτι το οποίο, ακόμη και με τις πιο αισιόδοξες εκτιμήσεις, δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να συμβεί άμεσα. Αυτή υπήρξε και η κοινή διαπίστωση στην πρόσφατη συνάντηση των κ. Καραμανλή και Μεϊμαράκη, λίγο μετά την ανάληψη των καθηκόντων του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης από τον δεύτερο. Παρότι επισήμως, η συζήτηση δεν αφορούσε τα εσωκομματικά, αλλά την ενημέρωση για το Συμβούλιο Πολιτικών Αρχηγών, είναι σαφές ότι οι δύο άνδρες συζήτησαν και τα εσωκομματικά και μάλιστα αναλυτικά. Και δεν ήταν η πρώτη φορά που αντάλλαξαν απόψεις για το μέλλον της κεντροδεξιάς παράταξης.
Ολοι θυμούνται τη συνάντηση που είχαν οι κ. Καραμανλής και Μεϊμαράκης το ίδιο βράδυ με το δείπνο των κορυφαίων γαλάζιων στελεχών στην Αθηναΐδα, με οικοδέσποινα την κ. Μ. Γιαννάκου. Τότε, και οι δύο άνδρες είχαν συμφωνήσει μεν ότι η Νέα Δημοκρατία πρέπει να γυρίσει σελίδα προκειμένου η παράταξη να μείνει ενωμένη, αλλά χωρίς βιαστικές κινήσεις που θα επέτειναν το πρόβλημα χωρίς να διασφαλίζουν την προοπτική της. Θέση που ο κ. Μεϊμαράκης είχε «σφραγίσει» με τη μη αποδοχή της πρόσκλησης για συμμετοχή στο δείπνο από την κ. Γιαννάκου. Γι’ αυτό και δεν είχε πάει.
«Δεν ακούγεται βοή»
Τότε, επίσης, ο κ. Καραμανλής είχε αποσαφηνίσει για πολλοστή φορά ότι δεν έχει καμία διάθεση ανάμειξης στα εσωτερικά του κόμματος και ότι δεν προτίθεται σε καμία περίπτωση να ηγηθεί μιας προσπάθειας ανασύνταξης της κεντροδεξιάς παράταξης, όπως μετά τις εκλογές και μέχρι σήμερα του ζητούν πολλοί.
Και τότε, αλλά και σήμερα, το βασικό ζήτημα για τη μετά Σαμαρά εποχή στη Νέα Δημοκρατία είναι ότι μεταξύ των διεκδικητών δεν ξεχωρίζει το πρόσωπο που θα μπορούσε να κερδίσει από απόσταση ασφαλείας την κούρσα της διαδοχής έτσι ώστε να μπορεί να επιτύχει τον βασικό στόχο που δεν είναι άλλος από το να ενώσει την κατακερματισμένη Κεντροδεξιά. «Δεν ακούγεται βοή» συνήθιζε να λέει τους προηγούμενους μήνες στους συνομιλητές του ο πρώην πρωθυπουργός, υπονοώντας σαφώς ότι οι συνθήκες για την αλλαγή σελίδας δεν έχουν ωριμάσει.
Σε αυτό το «έλλειμμα», άλλωστε, στηρίζουν κάποιοι την πρόβλεψη αρκετών στο κόμμα ότι, λόγω και των δυσκολιών που αντιμετωπίζει η χώρα, «ο κ. Μεϊμαράκης μπορεί και να μην είναι τελικά και πολύ μεταβατικός…». Αλλωστε είναι το πρόσωπο που προκαλεί τις λιγότερες εσωκομματικές αντιδράσεις, ουδέποτε ταυτίστηκε με το προηγούμενο σύστημα εξουσίας στη Ν.Δ. και έχει πολύ καλή σχέση με τον κ. Κ. Καραμανλή. Ολα τα παραπάνω, λοιπόν συνηγορούν υπέρ μιας μακροημέρευσης, στο πλαίσιο βεβαίως των σημερινών συνθηκών.
Πάντως από την Παναγή Κυριακού δεν φαίνεται να εκφράζεται δυσαρέσκεια προς αυτή την κατεύθυνση, αφού όπως προαναφέρθηκε βασική προϋπόθεση που θέτει ο κ. Καραμανλής για να ξεκινήσουν οι διαδικασίες εκλογής νέου προέδρου στο κόμμα είναι η επιστροφή της ομαλότητας στην πολιτική και οικονομική ζωή του τόπου.