Αποψη: «ΟΙΚΑΔΕ»

3' 15" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Το 1919 μάς δόθηκε μόνο η Σμύρνη. Οχι όλη η Μικρά Ασία. Ούτε ο Σαγγάριος μάς δόθηκε, ούτε η Αλμυρά Ερημος, ούτε οι παρυφές της Αγκυρας. Δεν μπορούσαμε να υποστηρίξουμε ένα τόσο εκτεταμένο πεδίο.

Δεν είχαμε τις αναγκαίες δυνάμεις. Ετσι, όταν οι Τούρκοι επιτέθηκαν μαζικά σε ένα μόνο σημείο του μετώπου, η στρατιά ολόκληρη κατέρρευσε, και ο ανθός της Ιωνίας, ύστερα από 2.800 χρόνια, βρέθηκε στη θάλασσα πρώτα και στα παραπήγματα μετά. Η κραυγή αγωνίας και η προτροπή του ιδρυτή της Καθημερινής, του Γεωργίου Βλάχου, με το άρθρο «ΟΙΚΑΔΕ», δεν εισακούσθηκαν.

Τηρουμένων των αναλογιών, στο δίλημμα ευρώ ή δραχμή, οι Γερμανοί φαίνεται να έχουν πάρει την απόφασή τους και δεν πρόκειται να αλλάξουν κατεύθυνση. Από τον υπερπληθωρισμό και το ασθενές νόμισμα του Μεσοπολέμου, που έφερε στην εξουσία τον Χίτλερ, η στάση τους παραμένει απαράλλαχτη: σκληρό νόμισμα, χαμηλός πληθωρισμός. Το ευρώ είναι ένα πολύ σκληρό νόμισμα, με έναν πολύ ασθενή κρίκο. Οι Γερμανοί, λογικά, θα προσπαθήσουν να αποκόψουν τον κρίκο αυτό. Θα το πράξουν, όμως, με τρόπο συντεταγμένο, αργά αλλά σταθερά, ακριβώς για να μη θιγεί το σκληρό νόμισμά τους.

Δεν θα είναι, λοιπόν, θέμα μόνο πολιτικής βούλησης δικής μας, αλλά πολιτικής βούλησης της Ευρωζώνης γενικότερα. Δεν αρκεί να τους θέλουμε, πρέπει και να μας θέλουν. Δεν αρκεί να τους ονομάζουμε εμείς «εταίρους», πρέπει να μας ονομάζουν και εκείνοι έτσι. Και να το πιστεύουν. Ωστόσο, μη λησμονούμε ότι ο Καραμανλής στην Ε.Ε. μάς έβαλε, όχι στο ευρώ. Στο νόμισμα αυτό μάς οδήγησε ο περίεργος αρχοντοχωριατισμός των «εκσυγχρονιστών». Η Μ. Βρετανία και η Σουηδία είναι στην Ε.Ε. χωρίς να είναι στο ευρώ. Τι πάθανε; Πτωχεύσανε; Δεν είναι «Ευρώπη»; Γεωπολιτικά, η Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ αρκούν. Η Ευρωζώνη τι προσφέρει; Μπορεί ποτέ μία οικονομία ελάχιστα ανταγωνιστική να έχει το ίδιο νόμισμα με την πιο ανταγωνιστική οικονομία του πλανήτη; Πού είναι γραμμένο αυτό; Σε ποιο βιβλίο;

Ενα τμήμα της αριστεράς, για τους δικούς του λόγους, ανόμοιους με αυτούς των Γερμανών, έχει ενστερνισθεί ήδη αυτή την αντίληψη. Η Ν.Δ., αντίθετα, ταύτισε την επιβίωσή της πρώτα με το ερεβώδες, πολιτικά, Μνημόνιο και αμέσως μετά με την απρόσφορη, όπως δείχνουν τα πράγματα, υπεράσπιση ενός νομισματικού στόχου. Οι πολιτικές δυνάμεις, όμως, που υπερασπίζονται με σθένος την παραμονή της χώρας στο ευρώ μπορεί να σαρωθούν από τις εξελίξεις που ποδηγετούν οι Γερμανοί, και το ασταθές ιδεολόγημά τους να καταρρεύσει, αφού τα οξύθυμα λόγια δεν αρκούν για να αποτρέψουν αυτό που η ζωή η ίδια αντεπιθυμεί. Δεν χρειάζεται να είσαι ο Τζον Μέιναρντ Κέινς για να το προβλέψεις αυτό.

«Σοφοί δε προσιόντων αισθάνονται», έλεγε ο Φιλόστρατος και υποδείκνυε ο Καβάφης. Η Ν.Δ., ωστόσο, για δεύτερη φορά μέσα σε λίγα χρόνια, ποντάρει σε άλογο ασθενικό και ταυτίζεται με αυτό που ο κόσμος θα μπορούσε να μισήσει. Δεν πτωχεύσαμε με τη δραχμή. Με το ευρώ πτωχεύσαμε. Αν οι λαϊκές μάζες αντιληφθούν ότι οι Γερμανοί του Σόιμπλε θέλουν να μας οδηγήσουν συντεταγμένα στη δραχμή, ο πολιτικός λόγος της Ν.Δ. θα καταστεί άναρθρος, και το πεπρωμένο θα είναι «φυγείν αδύνατον». Αρα, από τώρα, συμβατά και συνακόλουθα με τις εξελίξεις, πρέπει ο στρατηγικός σχεδιασμός της αξιωματικής αντιπολίτευσης να παίρνει κάποιες αποστάσεις από την άκριτη ευρωλαγνεία άλλων κομμάτων, διατηρώντας σαν εφεδρεία αυτό που θα μπορεί να επισυμβεί. Αλλο το ευκταίο και άλλο το εφικτό. Ολοι γνωρίζουμε ότι πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού και καταστροφική η επιδίωξη του ευκταίου.

Η λαϊκή βάση του κόμματος, ο κόσμος, δηλαδή, της Εκκλησίας, των ενστόλων, των μικροαστών και των αγροτών, ουδεμία πολιτιστική σχέση έχει με αυτό που αποκαλούμε «Ευρώπη». Δεν ακούσανε ποτέ το «Die Μoldau» του Smetana και γιατί να το ακούσουν άλλωστε; Αλλάζει, βέβαια, αν μιλάμε για το μουσικό θέμα του Pulp Fiction, με τις βυζαντινές καταβολές. Εχουν τη δική τους μουσική παράδοση. Βυζαντινή παράδοση. Γιατί πρέπει, σώνει και καλά, να τους μετατρέψουμε σε πολιτιστικά υβρίδια; Η Ευρωπαϊκή Ενωση αρκεί. Φτάνει μέχρι εκεί. Ο πυρήνας της μάς αποδιώχνει με απέχθεια και απάθεια. Είναι σίγουρο ότι τον χρειαζόμαστε;

* Ο κ. Παναγιώτης Μπαλτάκος είναι δικηγόρος και πρώην γενικός γραμματέας Κυβέρνησης.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή