«Αφήστε τον εκεί, να του πέσει λίγο η μύτη». Αυτό φέρεται να απεφάνθη το 1999 πανεπιστημιακός, προερχόμενος από το ΠΑΣΟΚ, μιλώντας σε ομήγυρη πανεπιστημιακών για τον Γιάνη Βαρουφάκη, όταν εκείνος επιτελούσε τη στρατιωτική του θητεία. Στο πηγαδάκι κάποιος είπε ότι «ο Γιάνης δεν περνά καλά στον στρατό, του κάνουν καψόνια», ένας άλλος έριξε κομψά την πρόταση της αλλαγής στρατιωτικής μονάδας για τον Γιάνη. Ομως ο πανεπιστημιακός-παλιά καραβάνα της πολιτικής και του ΕΚΠΑ είχε διακρίνει χαρακτηριστικά στον Γιάνη Βαρουφάκη που ήθελαν… λείανση: όπως η αλαζονεία του. Ετσι τους αποστόμωσε με την παραπάνω φράση. Είχαν αποτέλεσμα τα υποτιθέμενα καψόνια στον Γιάνη Βαρουφάκη;
Σήμερα είναι πλέον γνώριμος στο πανελλήνιο, και ο καθείς έχει διαμορφώσει γνώμη για τον πρώην υπουργό Οικονομικών. Ομως το 2000 ο Γιάνης Βαρουφάκης έκανε τα πρώτα του βήματα στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Το Τμήμα Οικονομικών Επιστημών, «το τμήμα των υπουργών» όπως χαρακτηρίζεται, καθώς πολλοί καθηγητές του έχουν κατά καιρούς υπουργοποιηθεί, τον είχε υποδεχθεί και εκείνος έκρινε σκόπιμο να ευχαριστήσει τους συναδέλφους τους με μία επιστολή –την έγραψε την Κυριακή 26 Μαρτίου 2000–, την οποία παρουσιάζει σήμερα η «Κ», και η οποία θα κάνει πολλούς να… δαγκωθούν.
Ευχαριστίες
Οι ευχαριστίες ξεκινούν από τη Λούκα Κατσέλη, τότε πρόεδρο του Τμήματος. «Αγαπητές/οί συνάδελφοι, πέρασε περίπου ένας μήνας από τότε που “χρίστηκα”, και επίσημα, μέλος του Τμήματος. Hρθε λοιπόν η ώρα να σας ευχαριστήσω για τη θερμή υποδοχή. Ευχαριστώ όλους και ιδιαίτερα την Πρόεδρο Λούκα Κατσέλη για όσα έκανε από την ημέρα που πρωτοήρθαμε σε (τηλεφωνική) επαφή έτσι ώστε να βρίσκομαι τώρα εδώ. Ακόμα πρέπει να ευχαριστήσω τον Νίκο Πετραλιά ο οποίος είναι υπεύθυνος για τη σταδιακή ωρίμανση της ιδέας να σας κουβαληθώ. (Με άλλα λόγια μπορείτε να απευθύνετε όλα τα παράπονα σε εκείνον!)», λέει ο Γιάνης Βαρουφάκης. Και συνεχίζει με το ραφινάτο, φιλικό αλλά αφ’ υψηλού ύφος που συνηθίζεται στους κύκλους των πανεπιστημιακών: «Πέρυσι μου δόθηκε η ευκαιρία να έχω την πρώτη μου επαφή με πολλούς από εσάς στη διάρκεια του εξαμήνου που βρέθηκα εδώ υπό την ιδιότητα του επισκέπτη-καθηγητή. Ο Γιώργος Κριμπάς όχι μόνο με ‘‘σπίτωσε’’ στο γραφείο του, αλλά και μου υπενθύμισε ότι κάποιος μπορεί να παραμένει ποιητής ακόμα και όταν ασχολείται συστηματικά με την οικονομική. Ο Βασίλης Δρουκόπουλος έδωσε μια νέα διάσταση στην έννοια της φιλοξενίας (ακόμα και από το κρεβάτι του νοσοκομείου του). Ο Μάνος Κουντούρης απεδείχθη η “άγκυρα” του 7ου ορόφου καθώς με τη συνεχή παρουσία και το μόνιμο χαμόγελο προσέφερε σιγουριά και ασφάλεια. Ο Νίκος Χαριτάκης επιβεβαίωσε την ομορφιά της συνεργασίας με άτομα διαφορετικής φιλοσοφικής/πολιτικής στάσης».
Κατόπιν ο κ. Βαρουφάκης επισημαίνει ότι «το Τμήμα, πιστεύω, έχει τις δυνατότητες να αποτελέσει σημείο αναφοράς και πόλο έλξης όχι μόνο για τον ελλαδικό αλλά και για τον διεθνή χώρο», αλλά χάνει έδαφος στην προσέλκυση Eλλήνων πανεπιστημιακών από το εξωτερικό λόγω γραφειοκρατίας.
Προς επίρρωση της άποψής του καταθέτει συγκριτικά στοιχεία για το κόστος μετακίνησης ενός πανεπιστημιακού προς ΑΕΙ της Αγγλίας, της Αυστραλίας, της Σκωτίας, του Βελγίου και το Πανεπιστήμιο Αθηνών, που αποδεικνύουν ότι ενώ για τα άλλα ιδρύματα το κόστος είναι μηδενικό, για το ΕΚΠΑ απαιτούνταν 285.000 δραχμές.
Πάντως, ο κ. Βαρουφάκης επέστρεψε στην Ελλάδα, υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία, υπέστη τα υποτιθέμενα καψόνια και στην εποχή μας τα… επιστρέφει με τη σειρά του.