Με αισιοδοξία μπαίνουν τα στελέχη του Ποταμίου στην τελική ευθεία των εκλογών μετά και την ανακοίνωση του κ. Νικηφόρου Διαμαντούρου ως επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας, που ήταν η έκπληξη που κρατούσε για την τελευταία στιγμή ο κ. Στ. Θεοδωράκης. Την ίδια ώρα, ωστόσο, αρκετές δημοσκοπήσεις εμφανίζουν ξαφνικά το Ποτάμι να χάνει τη συσπείρωσή του, γεγονός που οι δημοσκόποι αποδίδουν στο ότι η μάχη της Ν.Δ. και του ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να γίνεται ντέρμπι. Αυτό, αν συνοδευθεί και από πόλωση, ίσως βλάψει τα μικρότερα κόμματα, λένε οι ειδικοί, χωρίς βέβαια να αρνούνται την επισφάλεια των προβλέψεών τους. Από την πλευρά τους, ωστόσο, συνεργάτες του κ. Θεοδωράκη υπενθυμίζουν ότι το ίδιο ακριβώς είχε συμβεί και τον Ιανουάριο. Και τότε, λένε, οι δημοσκοπήσεις είχαν δείξει προεκλογικά μια κάμψη, η οποία όμως δεν επιβεβαιώθηκε.
Αν κάτι ανησυχεί ανομολόγητα το Ποτάμι είναι οι προς τα δεξιά διαρροές του. Δηλαδή από παραδοσιακούς ψηφοφόρους της Ν.Δ. που επέλεξαν τον Ιανουάριο τον κ. Θεοδωράκη όχι μόνον γιατί ήταν οργισμένοι από τις επιλογές Σαμαρά, αλλά γιατί γνώριζαν ότι η Ν.Δ. ούτως ή άλλως θα χάσει και θέλησαν να δώσουν μια ευκαιρία σε ένα νέο κόμμα, για να μπουν 15 φρέσκα πρόσωπα στη Βουλή. Πιθανολογείται, λοιπόν, ότι τώρα αυτοί οι ψηφοφόροι θα επιστρέψουν στη Ν.Δ., καθώς προσβλέπουν ακόμη και στη νίκη της.
Στο Ποτάμι, ωστόσο, πιστεύουν ότι, ακόμη κι αν επιβεβαιωθούν αυτές οι απώλειες, θα είναι μικρές και θα υπερκερασθούν από δύο πηγές. Πρώτον, από εισροές που θα έχουν απ’ όσους ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ και είναι οργισμένοι με όσα συνέβησαν και, δεύτερον, από μια ευρύτερη δεξαμενή ψηφοφόρων (και της Ν.Δ.) που εκτιμάται ότι θα ανταμείψουν το Ποτάμι για τη συνέπεια και τη σοβαρότητα που επέδειξε το τελευταίο επτάμηνο.
Σε κάθε περίπτωση, το χειρότερο που θα μπορούσε να συμβεί στον κ. Θεοδωράκη είναι να υποστεί μια μικρή κάμψη των δυνάμεών του και να πέσει π.χ. το Ποτάμι στο 5%. Με ένα τέτοιο ποσοστό, αφενός, δεν θα μπορεί να εγκαταλείψει την προσπάθειά του (όπως πιθανώς θα συμβεί αν το κόμμα του υποχωρήσει περαιτέρω) και, αφετέρου, θα έχει πια μια μικρότερη κοινοβουλευτική δύναμη και θα του είναι πολύ δύσκολο να διαπραγματευθεί, όπως ο ίδιος επιθυμεί, με τους μεγάλους παίκτες (π.χ. για τη συγκρότηση μιας νέου τύπου κυβέρνησης). Αντιθέτως, αν το ποσοστό του Ποταμιού έχει μπροστά τον αριθμό 7, 8 ή και ακόμη μεγαλύτερο, ο κ. Θεοδωράκης όχι μόνον θα είναι πολιτικά ενδυναμωμένος, αλλά θα φαντάζει πια ως η μόνη νέα ανερχόμενη δύναμη της Βουλής. Πόσο μάλλον όταν με ένα τέτοιο ποσοστό θα είναι πιθανότατα τρίτο κόμμα, και επομένως ο απόλυτος ρυθμιστής όλων των εξελίξεων.
Για όλους αυτούς τους λόγους, τα στελέχη του Ποταμιού –και να ’θελαν– δεν μπορούν να κρύψουν την αγωνία τους. Ξέρουν ότι σε 15 ημέρες δίνουν μια καθοριστική μάχη και αισιοδοξούν, βέβαια, να μην είναι η τελευταία.
