Κ. Χατζηδάκης: «Εχουμε χάσει τη μάχη των ιδεών»

Κ. Χατζηδάκης: «Εχουμε χάσει τη μάχη των ιδεών»

3' 33" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

1. Η Ν.Δ. έμεινε όρθια σε αλλεπάλληλα τσουνάμι τα τελευταία χρόνια, αλλά έχει βαριά τραύματα. Γι’ αυτό η εκλογή αρχηγού είναι η αφορμή να γίνει ένας σοβαρός αλλά και ειλικρινής πολιτικός διάλογος για να επαναπροσδιοριστεί η Ν.Δ. μπροστά στις ραγδαία μεταβαλλόμενες συνθήκες. Ακουσα πρόσφατα μια επιδερμική ανάλυση πως για το εκλογικό αποτέλεσμα ευθύνεται η θετική μας ψήφος στο 3ο μνημόνιο τον περασμένο Αύγουστο. Σάμπως προηγουμένως η Ν.Δ. προηγείτο στις δημοσκοπήσεις! Ή σάμπως, αν λόγω της στάσης μας δεν περνούσε το μνημόνιο και η χώρα βρισκόταν στον αέρα, οι ψηφοφόροι θα το εκτιμούσαν και θα μας ψήφιζαν μαζικά!

Το πρόβλημα της Ν.Δ. είναι πιο βαθύ. Εχουμε χάσει τη μάχη των ιδεών εδώ και δεκαετίες, γιατί δεν τολμούμε να υποστηρίξουμε ότι η επικράτηση της ελεύθερης οικονομίας είναι βασική προϋπόθεση για την άσκηση κοινωνικής πολιτικής. Δεν ανταποκριθήκαμε στις προσδοκίες που δημιουργήθηκαν την περίοδο 2004 – 2009 παρά την ξεκάθαρη προσπάθεια να γίνουν μεταρρυθμίσεις (ΟΛΠ, Ολυμπιακή, εκπαίδευση κ.λπ.).

Δημιουργήσαμε σύγχυση με τα πολιτικά ζιγκ-ζαγκ στις τοποθετήσεις μας μεταξύ 1ου και 2ου μνημονίου που έδωσαν ώθηση στους ΑΝΕΛ και σε άλλα τέτοια μορφώματα. Τσουρουφλιστήκαμε από τα κάρβουνα που πιάσαμε την περίοδο 2012-2014, η οποία ωστόσο ήταν περίοδος κατά την οποία προωθήθηκε η δημοσιονομική προσαρμογή και η χώρα γύρισε από βαθιά ύφεση σε ανάπτυξη. Ενώ, μετά τις τελευταίες εκλογές, δεν προχωρήσαμε όσο θα έπρεπε στην αναγκαία αυτοκριτική και ανασύνταξη, με αποτέλεσμα στις πρόωρες εκλογές της 20ής Σεπτεμβρίου να βρεθούμε απροετοίμαστοι. Επομένως, το πρόβλημα είναι πολυεπίπεδο και το πρώτο που απαιτείται είναι απενοχοποίηση του διαλόγου προκειμένου να συζητήσουμε τα αίτια της κακοδαιμονίας και να προχωρήσουμε.

2. Δεν ξεπερνιούνται τα προβλήματα με αλλαγή ονομάτων, ούτε καν με αλλαγή αρχηγού. Και κυρίως δεν αντιμετωπίζεται το πρόβλημα της Ν.Δ. όσο η βασική μας αυτοκριτική εδώ και χρόνια είναι ότι απομακρυνθήκαμε από τις αποφάσεις του συνεδρίου της Χαλκιδικής του 1979. Ο ίδιος ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, επειδή ήταν μεγάλος ηγέτης, είχε την ευφυΐα να απαντήσει στα προβλήματα της τότε εποχής με ένα διαφορετικό τρόπο από τον προδικτατορικό Καραμανλή. Με τον ίδιο τρόπο και εμείς δεν μπορεί να έχουμε ως μοναδικό σημείο αναφοράς το 1979, όταν η χώρα δηλαδή δεν ήταν καν μέλος της ΕΟΚ, όταν δεν υπήρχαν το ευρώ, το Διαδίκτυο και τα μεγάλα μεταναστευτικά ρεύματα.

Αν η Ν.Δ. θέλει να είναι η μεγάλη ευρωπαϊκή κεντροδεξιά, ας καταλάβει επιτέλους πως το δόγμα «αυτό που γίνεται στην Ευρώπη, στην Ελλάδα δεν προχωράει», είναι αιτία αποτελμάτωσης και καθυστέρησης. Θα γίνουμε σύγχρονο ευρωπαϊκό κόμμα, όταν αποφασίσουμε να ακολουθήσουμε σύγχρονες ευρωπαϊκές πρακτικές. Και όταν καταλάβουμε πως η ελεύθερη οικονομία δεν ταυτίζεται με τον νεοφιλελευθερισμό, αλλά είναι αποδεκτή ακόμα και από σοσιαλδημοκρατικά κόμματα στην Ευρώπη. Θα συνεισφέρουμε στα πολιτικά και οικονομικά πράγματα της χώρας αν μεταφέρουμε το βάρος του δημόσιου διαλόγου από τη διανομή του εισοδήματος, στην παραγωγή, στις επενδύσεις, την αύξηση του εισοδήματος. Αυτό μπορεί να είναι ένα συγκριτικό μας πλεονέκτημα σε σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ. Αν δεν θέλουμε, λοιπόν, η Ν.Δ. να περιχαρακωθεί, να καταστεί μουσειακό είδος ή να παίρνει ψήφους διά της εις άτοπον απαγωγής, ας αποφασίσουμε να συγχρονιστούμε με τα νέα ευρωπαϊκά ρεύματα.

3. Η εκλογή αρχηγού δεν πρέπει να είναι μια διαδικασία πασαρέλας, ούτε να εξαντληθεί στην επιπόλαια αναζήτηση ενός αντι-Τσίπρα. Ο Τσίπρας δεν προέκυψε μόνο ως νέος. Εχει και συγκεκριμένα πολιτικά χαρακτηριστικά. Ο αρχηγός λοιπόν δεν φτάνει να είναι νέος στην ηλικία, αλλά νέος και στις ιδέες. Και ταυτόχρονα να έχει λυμένα τα χέρια του προκειμένου να ανανεώσει ριζικά το κόμμα, πέρα από τη λογική ισορροπιών που μας κρατούν κολλημένους στο παρελθόν.

Ας το καταλάβουμε επιτέλους! Το πρόβλημα της Ν.Δ. δεν είναι μόνο θέμα ηγεσίας. Είναι κυρίως θέμα φυσιογνωμίας. Χρειάζεται, με αφορμή την εκλογή του προέδρου της Ν.Δ., να γίνουν όλες εκείνες οι κινήσεις που θα ανανεώσουν τις πολιτικές μας θέσεις, τη στελέχωσή μας, αλλά και την εικόνα μας. Χωρίς να λαϊκίσουμε φυσικά, πρέπει να μπορέσουμε να μιλήσουμε με τον άνεργο, με τον φοιτητή, με τη νοικοκυρά, με τον ψηφοφόρο που δεν έκανε 500 μέτρα από το σπίτι του για να ψηφίσει. Οσο ακούμε αυτιστικά μόνο τον εαυτό μας, τόσο αποσυνδεόμαστε από τη μέση οικογένεια που περιμένει από εμάς να εκπλήξουμε ευχάριστα με σύγχρονο λόγο και χειροπιαστές λύσεις για τα καθημερινά προβλήματα.

Ανώδυνες λύσεις δεν υπάρχουν. Ενα πολιτικό μακιγιάζ δεν δίνει απάντηση. Ας αποφασίσουμε όλοι να γίνουμε, αν χρειαστεί, Ιφιγένειες προκειμένου να πνεύσει ούριος άνεμος στα πανιά τόσο της Ν.Δ. όσο και της Ελλάδας.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή