Στα τέλη Ιανουαρίου του 2014 ανακοινώθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ ότι υποψήφιος για τον Δήμο Αθηναίων στις αυτοδιοικητικές εκλογές του Μαΐου θα ήταν ο κ. Γαβριήλ Σακελλαρίδης. Παρακάμπτοντας αρκετές εσωκομματικές ενστάσεις, κυρίως από στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ με προϋπηρεσία στον χώρο της Αυτοδιοίκησης, ο κ. Αλέξης Τσίπρας πήρε πάνω του την απόφαση της τελικής επιλογής και έβγαλε στην πρώτη γραμμή ένα έως τότε άγνωστο στέλεχος του κόμματος. Η επιλογή δεν πέρασε απαρατήρητη, με δεδομένο ότι και για τον ίδιο τον κ. Τσίπρα η υποψηφιότητα για τον Δήμο Αθηναίων λειτούργησε ως εφαλτήριο για τη μεταπήδησή του στην κεντρική πολιτική σκηνή. Ο κ. Σακελλαρίδης, ο Γαβριήλ, όπως πολύ γρήγορα πέρασε στο ευρύ κοινό, έδωσε με αξιώσεις τη μάχη της Αθήνας και, παρά το γεγονός ότι τελικά έχασε από τον κ. Γιώργο Καμίνη, οι εκλογικές επιδόσεις του ήταν από τα στοιχεία που σηματοδότησαν την προέλαση του ΣΥΡΙΖΑ προς την κατάκτηση της εξουσίας. Ηταν το νέο, φρέσκο πρόσωπο, που έστρωνε τον δρόμο για μια κυβέρνηση νέων προσώπων.
Τον περασμένο Ιανουάριο, κατά τον σχηματισμό της πρώτης κυβέρνησής του, ο κ. Τσίπρας, επιλέγοντας τον κ. Σακελλαρίδη για κυβερνητικό εκπρόσωπο, έδειξε ότι η επένδυση στο πρόσωπό του δεν ήταν τυχαία και συγκυριακή και ότι η μεταξύ τους σχέση είναι τόσο ισχυρή, ώστε να του εμπιστευθεί ένα κρίσιμο πόστο στη νέα κυβέρνηση και μια θέση στον πολύ στενό κύκλο των συνεργατών του.
Στην κρισιμότερη καμπή της διαπραγμάτευσης με τους εταίρους και δανειστές, παραμονές του δημοψηφίσματος, ο κ. Σακελλαρίδης άρχισε να εκδηλώνει δείγματα της πίεσης που αισθανόταν από το βάρος των εξελίξεων και, ενδεχομένως, διαβλέποντας τον επερχόμενο συμβιβασμό. Η στροφή στον ρεαλισμό, που επισφραγίσθηκε τη 13η Ιουλίου με τη συνομολόγηση ενός νέου μνημονίου, με τη σφραγίδα ΣΥΡΙΖΑ αυτή τη φορά, ήταν το σημείο καμπής. Η αποστασιοποίησή του από την ηγετική κυβερνητική ομάδα ήταν άμεση. Λίγες ημέρες αργότερα αποχώρησε από το κυβερνητικό σχήμα. Ακολούθησαν η υπερψήφιση της νέας συμφωνίας, η διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ και η προκήρυξη εκλογών. Παρά τους αρχικούς ενδοιασμούς του, ο κ. Σακελλαρίδης πείσθηκε να είναι υποψήφιος, υπό την πίεση του επιχειρήματος ότι εξαιτίας της στενής σχέσης του με τον κ. Τσίπρα τυχόν απουσία του από τα ψηφοδέλτια θα είχε ισχυρό πολιτικό αντίκτυπο. Ο ίδιος ανακοίνωσε την απόφασή του να είναι τελικά υποψήφιος μιλώντας στην Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ, στα τέλη Αυγούστου, όταν χρησιμοποίησε τον όρο «αριστερή μελαγχολία» για να περιγράψει την κατάσταση στην οποία είχε περιέλθει ένα μέρος του κόμματος και, προφανώς, ο ίδιος.
Μετά τις εκλογές, η επιθυμία του κ. Τσίπρα να συμπεριλάβει τον κ. Σακελλαρίδη στη νέα κυβέρνηση συνάντησε την άρνηση του τελευταίου, εξέλιξη που κατέδειξε ότι η αποστασιοποίησή του από την ηγετική ομάδα του κόμματος λάμβανε μόνιμο χαρακτήρα. «Αδυνατώ να συμβάλω στην υλοποίηση της κυβερνητικής πολιτικής», γνωστοποίησε χθες ο κ. Σακελλαρίδης δημοσίως, κάτι που ενδεχομένως είχε από τότε πει στον πρωθυπουργό.
Η «κίνηση των 53»
Η παραίτηση του κ. Σακελλαρίδη χθες επιτείνει το ερώτημα εάν η ονομαζόμενη «κίνηση των 53», στην οποία ανήκει, όπως και ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος, και αναδείχθηκε ως ο ισχυρός εσωκομματικός πόλος στον ΣΥΡΙΖΑ μετά την αποχώρηση της Αριστερής Πλατφόρμας, μπορεί να συνεχίσει να λειτουργεί ενιαία, καθώς τα μέλη της εμφανίζονται να υιοθετούν διαφορετική στρατηγική. Αλλη ήταν η επιλογή του πρώην γραμματέα του ΣΥΡΙΖΑ Τάσου Κορωνάκη, άλλη η κίνηση του κ. Τσακαλώτου και άλλη, τώρα, η επιλογή του κ. Σακελλαρίδη.