Υπό τον φόβο ότι όσο η συζήτηση περί αναζήτησης συμμαχιών για την ενίσχυση της κυβερνητικής πλειοψηφίας παρατείνεται, κινδυνεύει να εξελιχθεί σε αυτοεκπληρούμενη προφητεία κυβερνητικής αστάθειας, ο ίδιος ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας θέλησε να βάλει «φρένο» στα σχετικά σενάρια, ενώ η κυβερνητική εκπρόσωπος Ολγα Γεροβασίλη, η οποία στις αρχές τις εβδομάδας τροφοδότησε τη συζήτηση διατυπώνοντας την εκτίμηση πως είναι πιθανό η κυβερνητική πλειοψηφία σύντομα να ενισχυθεί, έσπευσε την Πέμπτη να δηλώσει ότι «φλερτ δεν υπάρχουν» και ότι «δεν μιλάει κανείς για συγκυβέρνηση και για κυβερνητική συνεργασία». Την ίδια στιγμή, στενοί συνεργάτες του πρωθυπουργού σπεύδουν να υπενθυμίσουν ότι «και ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης είχε 151 βουλευτές, αλλά κυβέρνησε για τρία χρόνια».
Η μείωση της κυβερνητικής πλειοψηφίας κατά δύο έδρες και ο περιορισμός των βουλευτών που στηρίζουν την κυβέρνηση σε 153, λειτούργησαν ως έναυσμα για τη διατύπωση ερωτημάτων ως προς τη σταθερότητα της κυβέρνησης, δεδομένου ότι στην πρώτη κρίσιμη δοκιμασία κατεγράφησαν απώλειες και η συνέχεια δεν είναι εύκολη. Η κίνηση τακτικής του πρωθυπουργού να προσπαθήσει να εξασφαλίσει διά της πλαγίας υποστήριξη στους κυβερνητικούς σχεδιασμούς, και δη στο δύσκολο θέμα του ασφαλιστικού, ζητώντας τη σύγκληση του συμβουλίου πολιτικών αρχηγών, έδωσε ακόμα μεγαλύτερη τροφή στα σενάρια, καθώς ερμηνεύθηκε ως ένδειξη αναγνώρισης των δυσκολιών που θα έχουν για την κυβερνητική πλειοψηφία οι επόμενες ψηφοφορίες. Ο σχεδιασμός του κ. Τσίπρα δεν ευοδώθηκε και η προσπάθεια επιμερισμού του δυσμενούς βάρους του ασφαλιστικού με τα κόμματα της αντιπολίτευσης έπεσε στο κενό. Οι υψηλοί, συγκρουσιακοί τόνοι που ακολούθησαν τη συνεδρίαση του συμβουλίου πολιτικών αρχηγών προδιαγράφουν πολύ δύσκολο κλίμα για επιδίωξη ευρύτερων συναινέσεων.
Διαχωριστική γραμμή
Περιγράφοντας τον ΣΥΡΙΖΑ και την κυβέρνηση ως πόλο σταθερότητας, ο κ. Τσίπρας θέλησε, μιλώντας στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του κόμματός του, να βάλει τέλος στα σενάρια αστάθειας και να χαράξει μια άτυπη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στα κόμματα με τα οποία θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο να υπάρξει συνεργασία, τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ, στα οποία επιτέθηκε με μεγάλη σφοδρότητα, και σε εκείνα με τα οποία ενδεχομένως θεωρεί ότι υπάρχουν δίαυλοι, το Ποτάμι και την Ενωση Κεντρώων, τα οποία εξαίρεσε από την κριτική του, φροντίζοντας να συμπεριλάβει στην ομιλία του την αναφορά ότι «πρέπει να βρούμε τρόπο, και θα τον βρούμε, να ξεκινήσει ουσιαστικός διάλογος με όσα πολιτικά κόμματα το επιθυμούν».
Η σταθερή και επαναλαμβανόμενη θέση του κ. Βασίλη Λεβέντη ότι θα συμμετείχε και θα στήριζε μόνο μια κυβέρνηση οικουμενική, δεν δείχνει να αποθαρρύνει μια συζήτηση στο εσωτερικό της κυβέρνησης για ενδεχόμενη συνεργασία μαζί του. Ο υπουργός Επικρατείας Αλέκος Φλαμπουράρης χαρακτήρισε «πολύ θετικό» το γεγονός ότι ο κ. Λεβέντης «δεν θέλει να μπει στην κυβέρνηση, θέλει να στηρίξει», ενώ εκτίμησε ότι από τα 9 σημεία που είχε καταθέσει ο πρόεδρος της Ενωσης Κεντρώων αμέσως μετά τις εκλογές ως προϋποθέσεις για συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ, «τα 4-5 μπορεί να γίνουν αποδεκτά». Η Ενωση Κεντρώων ως δυνητικός σύμμαχος εξυπηρετεί πολύ περισσότερο από κάθε άλλο κόμμα τον κ. Τσίπρα, καθώς, ως νέο κόμμα στη Βουλή, δεν έχει «μνημονιακό» παρελθόν και δεν έχουν δηλητηριαστεί οι σχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ μαζί του από επιθέσεις και συγκρούσεις. Παρά ταύτα, ο εσωκομματικός πόλος της κίνησης των «53» έχει καταστήσει σαφές και φρόντισε να το διαμηνύσει προς πάσα κατεύθυνση στο περιθώριο της συνεδρίασης της Κ.Ο., ότι δεν πρόκειται να αποδεχθεί μια τέτοια συνεργασία. Ενδεχομένως η προοπτική αναζωπύρωσης εσωκομματικής γκρίνιας, διαφωνιών και ενός νέου κύκλου εσωστρέφειας να συνέβαλε στην απόφαση να κλείσει, για την ώρα τουλάχιστον, η συζήτηση για συνεργασίες. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο κ. Φλαμπουράρης έβαλε στον καμβά πιθανών συνεργασιών και το Ποτάμι και τη Δημοκρατική Συμπαράταξη.
Βεβαίως, στην κυβέρνηση φαίνεται ότι, πέραν των όποιων συζητήσεων για συγκροτημένη συνεργασία με κάποιο κόμμα, στο παρασκήνιο κινούνται διερευνώντας το ενδεχόμενο να ενισχύσουν την κοινοβουλευτική δύναμή τους προσελκύοντας μεμονωμένους βουλευτές από τα άλλα κόμματα. Η αναφορά της κ. Γεροβασίλη σε πιθανή ενίσχυση της κυβερνητικής πλειοψηφίας σύντομα, ερμηνεύθηκε ότι αφορά τέτοιες κινήσεις.
Δεν έλειψαν, μάλιστα, αναφορές και σε συγκεκριμένα ονόματα, με τη σχετική συζήτηση, πάντως, να εκτονώνεται σχετικά γρήγορα, μάλλον διότι ήταν άκαιρη η δημοσιοποίηση των προθέσεων αυτών, που προκαλούν ακόμα μεγαλύτερες «σκιές» στο πολιτικό σκηνικό.
Μάλιστα, φαίνεται πως υπήρξαν και εσωτερικές αντιδράσεις από ένα κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ, που φαίνεται να διαφωνεί με τέτοιες κινήσεις, βάζοντας θέμα συνάφειάς τους με την παράδοση της Αριστεράς και εκφράζοντας αντίθεση σε υποκίνηση πολιτικών εξελίξεων με χαρακτηριστικά «αποστασίας».
Η περίπτωση Σταθάκη
Η επίσημη γραμμή που εξέπεμψε το Μέγαρο Μαξίμου για την υπόθεση της δήλωσης «πόθεν έσχες» του υπουργού Οικονομίας Γιώργου Σταθάκη, στην οποία εντοπίστηκαν και νέες παραλείψεις και αποφασίστηκε επιπλέον έλεγχος, ήταν ότι «δεν υπάρχει θέμα Σταθάκη». Ωστόσο, στην κυβερνητική ηγεσία το θέμα προκάλεσε έναν επιπλέον πονοκέφαλο και ήρθε να αθροιστεί στα ζητήματα αρνητικής δημοσιότητας που η κυβέρνηση προσπαθεί διαρκώς να αποφύγει ή να υποβαθμίσει, αλλά επιμένουν να την κυνηγούν. Η κεντρική κυβερνητική γραμμή είναι ότι «κάθε έλεγχος είναι θεμιτός». Υπό το βάρος των εντυπώσεων που προκάλεσε η νέα διάσταση της υπόθεσης και προκειμένου να μη φανεί ότι επιχειρείται συγκάλυψη, επελέγη ο ίδιος ο κ. Σταθάκης να προβεί σε άμεση δήλωση, με την οποία επιχείρησε να εξηγήσει τις νέες διαφορές που ανέκυψαν μετά τον αρχικό έλεγχο και δημοσιοποιήθηκαν από την αρμόδια επιτροπή της Βουλής. Τα νέα στοιχεία αφορούν ελλιπή δήλωση αναφορικά με καταθέσεις και ακίνητα. Ο υπουργός Οικονομίας είπε ότι οι καταθέσεις αφορούν λογαριασμούς της μητέρας του, στους οποίους εμφανιζόταν ως συνδικαιούχος μαζί με τον αδελφό του το 2013 και το 2014 είχε αποσυρθεί από αυτούς. Αναφορικά με τα μη δηλωθέντα ακίνητα, εξήγησε ότι πρόκειται για ορισμένα αγροτικά ακίνητα της συζύγου του, που τελούν υπό δικαστική διεκδίκηση και στα οποία η σύζυγός του δεν συμμετέχει σε ποσοστό περισσότερο του 3% και τα οποία έχουν δηλωθεί κανονικά το 2013 και το 2014.