Αν κάποιος ήθελε να εκφράσει το όλον της Νέας Δημοκρατίας, όπως αποτυπώθηκε στις κάλπες της Κυριακής, θα έπρεπε να ονομάζεται Βαγγέλης Μητσοτάκης ή έστω Κυριάκος Μεϊμαράκης. Διότι, βάσει της πρώτης επεξεργασίας από τα επιτελεία των υποψηφίων, οι δύο βασικοί διεκδικητές της ηγεσίας λειτουργούν εμφανώς συμπληρωματικά, προσελκύοντας διαφορετικές ομάδες ψηφοφόρων σε ιδεολογικό, κοινωνικό και εισοδηματικό επίπεδο. Η, με άλλα λόγια, προϋπόθεση για ευρεία κεντροδεξιά Νέα Δημοκρατία είναι η συνύπαρξη εντός της και των δύο τάσεων.
Αρχικό συμπέρασμα. Αν η Ελλάδα περιοριζόταν σε όλες τις υπόλοιπες περιφέρειες, πλην Αττικής, Κεντρικής Μακεδονίας και Κρήτης, ο κ. Μεϊμαράκης θα ήταν σήμερα αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας. Συγκέντρωσε ποσοστά από 44% έως και πλέον του 50%, έναντι του 24% έως 26% του κ. Μητσοτάκη. Στην Κρήτη, απ’ όπου και οι δύο αντλούν την καταγωγή τους, υπήρξε ντέρμπι, με τον κ. Μητσοτάκη να προηγείται οριακά.
Η Κεντρική Μακεδονία, πάλι, λόγω της υποψηφιότητας του κ. Απόστολου Τζιτζικώστα, έχει το δικό της ενδιαφέρον. Ο περιφερειάρχης επικράτησε με υψηλά ποσοστά άνω του 40% σε Ημαθία, Κιλκίς, Πέλλα και Β΄ Θεσσαλονίκης, ενώ κέρδισε και την πόλη της Θεσσαλονίκης, αλλά με διαφορά μόνον 4 μονάδων από τον κ. Μεϊμαράκη. Σημειωτέον, στη συμπρωτεύουσα κατέγραψε και το υψηλότερο ποσοστό του στον βορρά ο κ. Μητσοτάκης, φθάνοντας το 24%. Ομως η υποψηφιότητα Τζιτζικώστα ουδέποτε έφτασε στα επίπεδα που αρχικώς υπολογιζόταν, ενώ σε κάποιους νομούς υπήρξε ισοδυναμία (Πιερία) ή καθαρή ήττα από τον κ. Μεϊμαράκη (Σέρρες, Χαλκιδική).
Στην Αττική
Εκεί όπου δόθηκε η μεγαλύτερη μάχη, και αναμένεται να είναι και το βασικό θέατρο επιχειρήσεων και στις 10 Ιανουαρίου, ήταν η Αττική. Συνοπτικά, ο κ. Μεϊμαράκης κερδίζει στην πόλη της Αθήνας, στο Υπόλοιπο, στη Δυτική Αττική και στις δύο περιφέρειες του Πειραιά. Ο κ. Μητσοτάκης στη Β΄ Αθήνας. Ωστόσο, ο «διάβολος» κρύβεται στις λεπτομέρειες και αυτές είναι άκρως ενδιαφέρουσες. Ο κ. Μητσοτάκης κυριαρχεί στα αστικά βόρεια προάστια (Ψυχικό, Κηφισιά, Παπάγου, κ.ο.κ.) και στις αστικές νότιες περιοχές του Λεκανοπεδίου (Βάρη, Βούλα, Βουλιαγμένη, Γλυφάδα). Στις ίδιες περιοχές καταγράφονται και πολύ υψηλά ποσοστά για τον κ. Αδ. Γεωργιάδη, σε σημείο να «απειλεί» τον κ. Μεϊμαράκη.
Ο κ. Μεϊμαράκης θριαμβεύει σε Δυτική Αθήνα, Δυτικό Υπόλοιπο Αττικής, Β΄ Πειραιά, σε περιοχές δηλαδή με πιο λαϊκά χαρακτηριστικά και χαμηλότερα εισοδήματα. Σε πρώτη ανάγνωση το να κερδίζει ο κ. Μεϊμαράκης σε πυκνοκατοικημένες περιοχές μοιάζει ως μήνυμα καθαρής νίκης του. Η διαφορά είναι ότι οι πρωτιές Μεϊμαράκη καταγράφονται σε περιοχές όπου ο ΣΥΡΙΖΑ κυριαρχεί, με αποτέλεσμα και οι «γαλάζιοι» που προσήλθαν στις κάλπες να είναι αναλογικά λίγοι. Αντιθέτως ήταν πολλοί στα βόρεια και νότια προάστια που πήγαν να ψηφίσουν, με αποτέλεσμα η νίκη Μητσοτάκη στο «μικρό» Ψυχικό να εξισορροπεί την κυριαρχία Μεϊμαράκη στο πολυπληθές Περιστέρι! Ο κ. Τζιτζικώστας δεν μπόρεσε να «σπάσει» την τριάδα Μεϊμαράκη, Μητσοτάκη, Γεωργιάδη στην Αττική, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, όπως ο Ασπρόπυργος και η Φυλή.
Ενδιαφέροντα είναι και τα συμπεράσματα –ενόψει β΄ γύρου– για τον βαθμό που μπορεί η στήριξη βουλευτών και άλλων παραγόντων να απογειώσει μία υποψηφιότητα. Στην Α΄ Πειραιά, όπου ο κ. Απ. Τζιτζικώστας εφέρετο να έχει τη στήριξη του κ. Κ. Αρβανιτόπουλου αλλά και δημοτικών ή άλλων παραγόντων, κατετάγη μόλις τέταρτος. Στην Αχαΐα και την Κόρινθο τρίτος, ενώ ενδιαφέρον έχουν δύο νησιά του Βορείου Αιγαίου.
Στη Χίο, αν και ο κ. Ν. Μηταράκης υπήρξε στενός του συνεργάτης και εκπρόσωπός του στην ΚΕΦΕ, έλαβε μόλις 16%, ενώ λίγο πιο βόρεια στη Λέσβο, όπου ο έτερος υποστηρικτής του κ. Χαρ. Αθανασίου, έλαβε το αξιοσημείωτο 33%.