Το πνεύμα των μελλοντικών Χριστουγέννων τού παρουσιάστηκε πρώτη φορά με τη μορφή του Αλέκου Φλαμπουράρη. Τον Οκτώβριο, στη διαδικασία εκλογής προέδρου της Βουλής, ο φακός έπιασε τον συριζαίο μέντορα να γράφει στο χαρτί του «Λεβέντης. Στην πορεία, όχι τώρα». Αν ο Κάρολος Ντίκενς ζούσε στην Αθήνα του 2015, σίγουρα θα ενθουσιαζόταν: με τις αναλογίες των καταστάσεων βλέπετε, ο Βασίλης Λεβέντης θα μπορούσε να είναι ο Σκρουτζ της πολιτικής μας σκηνής. Ο Αλ. Φλαμπουράρης, ως πνεύμα απ’ το μέλλον, με μια σημείωση μονάχα του έδειξε πόσο μπορεί ν’ αλλάξει η μοίρα του. Πρώτη φορά οι κυβερνώντες τον προσέγγιζαν μήπως και τους συντρέξει, όπως οι άποροι τον Σκρουτζ στη «Χριστουγεννιάτικη ιστορία». Ποιος να το φανταζόταν αυτό έως πέρυσι;
Τότε ακόμα τον Βασίλη Λεβέντη τον κατέτρεχε το φάντασμα των προηγούμενων 20 ετών: το πνεύμα του Καναλιού 67 με τους είρωνες θεατές στοίχειωσε τα νιάτα του. Ολ’ αυτά, μέχρι τις εκλογές του Ιανουαρίου.
Τότε πρώτη φορά χτύπησε την πόρτα της Ενωσης Κεντρώων το πνεύμα της κρίσης και ακούμπησε ως δώρο στο κατώφλι το 1,79% στις εκλογές. Οταν ο Β. Λεβέντης άνοιξε, είδε απ’ τη χαραμάδα τον ψηφοφόρο ως πνεύμα να του χαμογελά. Στο βάθος, το χαλί της Βουλής τον περίμενε να το πατήσει. Αλλά όπως συνέβη και με τον Σκρουτζ, θα έπρεπε πρώτα ο ίδιος να βρει τρόπο ν’ αλλάξει την εικόνα του.
Από μια άποψη, η αλλαγή για τον στριμμένο φιλάργυρο του Ντίκενς ήταν πολύ ευκολότερη. Ο Β. Λεβέντης, βλέπετε, το μόνο που είχε να παρουσιάσει για ν’ αποδείξει πως το κόμμα του δεν είναι το ανέκδοτο που έκανε όλη την Ελλάδα να κρυφογελά ήταν η πανθομολογούμενη τιμιότητά του κι εκείνα τα βιντεάκια του Ιντερνετ στα οποία χρόνια πριν προέβλεπε την καταστροφή που θα ξεσπάσει στις πλάτες μας. Κι έτσι, όσο ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ακόμη δυνατός, τα πνεύματα δεν είχαν κανέναν λόγο να τον επισκεφθούν. Μόνο που στην πορεία ήρθαν οι εκλογές του Σεπτεμβρίου, και ο Β. Λεβέντης μπήκε στη Βουλή – ό,τι δηλαδή του είχε υποσχεθεί το πνεύμα της κρίσης απ’ τον Ιανουάριο. Οπως ακριβώς συνέβη και με τον Σκρουτζ, είχε έρθει και για τον Β. Λεβέντη η ώρα που τα πνεύματα ετοιμάζονταν ξανά να τον επισκεφθούν. Και καθώς το φιζίκ του Αλ. Φλαμπουράρη παραπέμπει σε βιβλική φιγούρα πνεύματος απ’ το μέλλον, ο συριζαίος μέντορας απ’ τη μέρα που εμφανίστηκε με τις σημειώσεις του μπρος στον Β. Λεβέντη, δεν σταμάτησε να τον περιτριγυρίζει ποτέ.
Στις αρχές Δεκεμβρίου είπε πως κάποια απ’ τα αιτήματα που έχει θέσει ο Β. Λεβέντης για να στηρίξει την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ «θα μπορούσαν να γίνουν δεκτά». Δύο εβδομάδες αργότερα θυμήθηκε πως «ο Β. Λεβέντης έδινε 35 χρόνια μάχη για τα συμφέροντα των αδύναμων». Με τη θέρμη του παρέσυρε και τον Δ. Μάρδα, που αποφάσισε πως «το κόμμα του Λεβέντη δεν έχει καμία σχέση με το παρελθόν». Και ακόμα και στην πίτα του ΤΕΕ ο Αλ. Φλαμπουράρης, με τον απρόσμενο τρόπο που τα πνεύματα εμφανίζονται τις πιο απίθανες στιγμές, παρουσιάστηκε μπροστά στον αρχηγό της Ενωσης Κεντρώων για να φάνε οι δυο τους μαζί το γαρδουμπάκι των πολιτικών μηχανικών.
Κατόπιν αυτού, είναι μάλλον λογικό που ο Β. Λεβέντης αρνείται ευγενικά να υποκύψει στις παραινέσεις του καλού του πνεύματος για να συγκυβερνήσουν, αφού, όπως λέει, «η συνεργασία θα ήταν μια βλακώδης συναλλαγή», αλλά έχει πάντα έναν καλό λόγο να πει για το ίδιο το πνεύμα που τον τριγυρίζει. «Ο Αλ. Φλαμπουράρης», λέει ο κ. Λεβέντης, «δεν είναι φιλόδοξος, κι αγαπά τον Τσίπρα, γι’ αυτό δεν θέλει να τον δει να καταρρέει». Για τα πνεύματα του παρελθόντος, βέβαια, σαν τον Ν. Παππά, τον Π. Σκουρλέτη ή την Ολ. Γεροβασίλη, που κάθε τόσο ξεπηδούν απ’ το συριζικό διήγημα και του ξαναθυμίζουν την εποχή της δικής του γραφικότητας, δεν έχει τόσο καλή γνώμη. «Δεν συμβουλεύουν τον Τσίπρα σωστά», επιμένει, «και τρίζουν οι καρέκλες τους»!
Γιατί τώρα πλέον, περίπου σαν τον Σκρουτζ που λευτερώθηκε απ’ τη μίζερη ύπαρξή του στην τελευταία σελίδα της «Χριστουγεννιάτικης Ιστορίας», ο Β. Λεβέντης μπορεί να χαμογελά καθισμένος στο έδρανό του στη Βουλή, να μοιράζει υποσχέσεις και προφητείες. Μέσα στο 2015, με λίγη βοήθεια απ’ τα πνεύματα της πολιτικής, ο ρόλος του αδιαμφισβήτητα άλλαξε. Στα διηγήματα του Ντίκενς, βλέπετε, μόνο οι κομπάρσοι που δουλεύουν για τον Σκρουτζ και ψηφίζουν Λεβέντη έχουν πάντα τον ίδιο ρόλο…