Μια «γκρίζα τρύπα» στο λεγόμενο κόστος της Δημοκρατίας αναδεικνύεται στους εξαιρετικά δυσχερείς δημοσιονομικά καιρούς, μέσα από τα στοιχεία τα οποία το υπουργείο Οικονομικών δημοσιοποίησε αναφορικά με τις συντάξεις εκείνων οι οποίοι διετέλεσαν κατά το παρελθόν βουλευτές και συνταξιοδοτήθηκαν έχοντας εκλεγεί πριν από τον Νοέμβριο του 2012.
Ειδικότερα, σύμφωνα με τα στοιχεία που κατέθεσε στη Βουλή ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών, Γ. Χουλιαράκης, στο πλαίσιο του κοινοβουλευτικού ελέγχου, το Δημόσιο καταβάλλει 753 συντάξεις σε πρώην βουλευτές και «επιζήσαντα μέλη οικογενειών αυτών» με ετήσια δαπάνη ύψους 19.141.368 ευρώ. Επιπρόσθετο ενδιαφέρον έχει το γεγονός ότι υπάρχουν συνταξιούχοι βουλευτές οι οποίοι, σύμφωνα με το σχετικό έγγραφο Χουλιαράκη –το οποίο, πάντως, δεν παρουσιάζει συγκεκριμένο αριθμό τέτοιων περιπτώσεων– λαμβάνουν δεύτερη ή και τρίτη σύνταξη.
Ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών επισημαίνει, με την ευκαιρία, πως βάσει του νόμου 4093/2012, «όσοι αποκτούν την ιδιότητα του βουλευτή από τις 12/11/2012 και μετά, δεν έχουν δικαίωμα βουλευτικής σύνταξης».
Στα αξιοσημείωτα είναι ότι ο κ. Χουλιαράκης μνημονεύει και πως από το 2010 έως σήμερα, εξαιτίας της κρίσης, ελήφθησαν αποφάσεις οι οποίες έχουν ως αποτέλεσμα τη μείωση των βουλευτικών συντάξεων «κατά ποσοστό 51,11%». Τούτο σημαίνει, σε συνδυασμό με τα ισχύοντα σήμερα, ότι προ κρίσης η βουλευτική σύνταξη ανερχόταν περίπου στις τέσσερις χιλιάδες ευρώ. Υπενθυμίζεται ότι πολλοί συνταξιούχοι βουλευτές, κατά καιρούς εγείρουν αξιώσεις προσαρμογής των αποδοχών τους με τις αντίστοιχες των δικαστικών, κάνοντας χρήση σχετικής παλαιότερης πρόνοιας, προκειμένου να αυξήσουν τις συντάξεις τους. Το έπραξαν, ως γνωστόν, και εν μέσω κρίσης.