Είναι περίπου σαν τις νοικοκυρές που αποφεύγουν να σηκώσουν το χαλί. Η σκόνη μαζεύεται από κάτω, αλλά όσο δεν τη βλέπει ο καλεσμένος, η νοικοκυρά ποσώς ενοχλείται. Με τις αναλογίες των καταστάσεων, ο «καλεσμένος» είναι ο αριστερός ψηφοφόρος. Στον ρόλο της απρόθυμης νοικοκυράς, οι συριζαίοι κυβερνώντες κοιτούν αδιάφορα το αριστερό χαλί. Ή, όπως το είπε ο Νίκος Βούτσης αυτή την εβδομάδα: «Δεν έχουμε δημοσιοποιήσει πολλά πράγματα, για να μη φτύνει ο κόσμος την Αριστερά». Μόνο που η σκόνη ενίοτε προκαλεί αλλεργίες. Οσο κι αν δεν θες, την ανασαίνεις κάθε που φυσάει αέρας αλλαγής. Κι έτσι, ο δύστυχος ψηφοφόρος που δέχτηκε πέρυσι την πρόσκληση του ΣΥΡΙΖΑ στην κάλπη, κινδυνεύει εφέτος από αναφυλαξία. Τα σωματίδια ίπτανται, καθώς ο πρόεδρος της Βουλής λέει πως «φλερτάραμε με πολλές αυταπάτες, για Κινέζους, για Ρώσους, για τον Ντράγκι…». Ο ΣΥΡΙΖΑ φτερνίζεται και τα ακάρεα της εξουσίας τινάζονται παντού: «η Ζωή έκανε τέρατα και σημεία», λέει τώρα ο κ. Βούτσης, «είχε απασφαλίσει που λέμε. Συνεδριάσεις μέχρι το πρωί, bullying, απίστευτα πράγματα που δεν είναι κι αυτά γνωστά».
Πλην, τα πολιτικά ακάρεα έχουν κι εκείνα φωνή. Κι έτσι η Ζωή Κωνσταντοπούλου ξεπροβάλλει απ’ τα κρόσια της συριζικής φλοκάτης και απειλεί να δείξει τα μηνύματα των τότε συντρόφων της που τη φοβέριζαν πως θα «καθαρίσουν» εκείνη, αντί για το χαλί. Πράγμα που στον κόσμο της αριστερής νοικοκυροσύνης θεωρείται προφανώς ανεπίτρεπτο. Ο ΣΥΡΙΖΑ ψέγει τώρα τον Γ. Βαρουφάκη, όχι επειδή τριγύριζε με το μαγικό χαλί του κόμματος και σκόρπιζε (χρυσο)σκόνη παντού, αλλά γιατί μίλησε για τη στραβοβελονιά στην πλέξη. «Είναι αδιανόητο να μιλάει κανείς όταν τελειώνει την υπουργική του θητεία» λέει ο κ. Βούτσης. «Εμείς που ξέραμε πραγματικά γελάμε και κλαίμε». Μόνο που ο κλαυσίγελως, σαν τον σκόρο τρώει το χαλί της εμπιστοσύνης πόντο-πόντο. Ισχύει πάντα αυτό που οι νοικοκυρές, αριστερές και μη, ξέρουν καλά: αν δεν τινάξεις το χαλί όσο είναι καιρός, στο τέλος δεν σου μένει άλλη επιλογή παρά να το πετάξεις στα σκουπίδια.