Αν αυτό που ζούμε ήταν ιταλική φαρσοκωμωδία, κάπου εδώ θα πεταγόταν ο Ιταλός κωμικός, ο Φράνκο, και θα φώναζε απελπισμένος: «Υπουργέ! Το λιμάνι φεύγει!». Δεν είναι όμως. Κι έτσι, ο Θ. Δρίτσας έδωσε το δικό του σόου στα κανάλια πριν αποδεχθεί το μοιραίο: από το «δεν θα μας πάρουν την πόλη της πειραιώτικης μπέσας» που πόσταρε στο twitter, φτάσαμε στην πώληση του λιμανιού στους Κινέζους, που στην ούγια γράφει «Δρίτσας». Κι ας κάνει ο υπουργός τον Κινέζο στα κανάλια.
Κάπου εκεί έξω οι Πειραιώτες πρώην βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, ο Π. Λαφαζάνης και ο Στ. Λεουτσάκος ράβουν ευτυχείς το νέο λάβαρο της ΛΑΕ. Οταν εκείνοι έφυγαν από την Κουμουνδούρου, ο Θ. Δρίτσας έμεινε πίσω να τους κοιτά απ’ το ωραίο του γραφείο, στον 5ο της Ακτής Βασιλειάδη. Οι διχαλωτές συριζικές γλώσσες, μάλιστα, που τελευταία αυξάνονται σαν τις νεροφίδες του λιμανιού, λένε πως για να μην πικραθεί ο Θ. Δρίτσας και χάσει το κόμμα τον τελευταίο του λιμανίσιο Μοϊκανό, αναγκάστηκε ο ΣΥΡΙΖΑ να βάλει τη σύντροφό του, την Τ. Χριστοδουλοπούλου στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας, παρότι στα γκάλοπ η δημοτικότητά της έξυνε τον πάτο του Πειραιά. Περιττόν να πει κανείς πως τώρα πλέον οι συντροφικές αυτές πρακτικές αποτελούν παρελθόν. Καθώς το καλοκαίρι πλησιάζει, η δημοτικότητα του υπουργού ψάχνει κι εκείνη κοράλλια στον πειραϊκό βυθό.
Λογικά ο Θ. Δρίτσας θα δυσκολευτεί να συνυπάρξει με την κυβερνητική παρέα της Αίγινας. Οι λοιποί υπουργοί μάλλον θα κάνουν σλάλομ μπρος στο σπίτι του στο λιμάνι. Αν, πάντως, ξεκινήσει για διακοπές στην Αίγινα, ο υπουργός θα πρέπει ν’ αναζητήσει νέους ναυτικούς δρόμους. Μια ιδέα θα ήταν να ναυλώσει πλοίο απ’ το Λαύριο. Γιατί στον Πειραιά ήδη εντοπίστηκαν αφίσες με τη φυσιογνωμία του συνοδευόμενες απ’ την ερώτηση «Πούλησες τον ΟΛΠ, θα πουλήσεις και τους συνταξιούχους;». Οπότε, η προοπτική της διάσχισης του λιμανιού με βαλίτσα θα πρέπει έντονα να θυμίζει στον Θ. Δρίτσα το όνομα του δημοτικού δικτύου για το οποίο κάποτε ήταν ιδιαίτερα περήφανος. Οπως ίσως θυμάστε, λεγόταν «Πειραιάς: το λιμάνι της αγωνίας».