Μια απλή ματιά στα στοιχεία του ασφαλιστικού προβλήματος της χώρας αρκούσε για να πείσει ότι το σημερινό αδιέξοδο ήταν αναπόφευκτο, εδώ και χρόνια. Και το Ταμείο των δημοσιογράφων δεν μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση, καθώς, αντί του εξορθολογισμού και της αναδιάρθρωσής του, λανθασμένες επιλογές και ρουσφετολογικές πολιτικές συνιστούσαν τη βασική προτεραιότητα. Ηδη, από τον Νοέμβριο του 2011, η διοίκηση της «Κ» είχε κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου, καθώς το Ταμείο δαπανούσε πόρους που ξεπερνούσαν σημαντικά τα ετήσια έσοδά του. Και επεσήμαινε την ανάγκη λήψης δραστικών μέτρων, αφού το σύστημα έχει φθάσει σε σημείο όπου οι εύκολες επιλογές ήταν αδιέξοδες, καθώς, ούτως ή άλλως, οδηγούσαν σε συνεχείς περικοπές δικαιωμάτων και παροχών, χωρίς κανένα αντίκρισμα.
Το γεγονός ότι σήμερα, όπως και παλιότερα, λίγο πριν από την ψήφιση ενός σχεδίου νόμου που επιφέρει νέα μεγάλα «κουρέματα» συντάξεων, κάποιοι διαμαρτύρονται ότι «εξαπατήθηκαν», δεν τους καθιστά άμοιρους ευθυνών. Ειδικά στο Ταμείο των δημοσιογράφων είναι χαρακτηριστική η επιστολή της διοίκησης της «Κ» προς τα Ταμεία ΕΤΑΠ-ΜΜΕ και ΕΔΟΕΑΠ, η οποία κοινοποιήθηκε και στο αρμόδιο υπουργείο Εργασίας, από τις 11 Νοεμβρίου 2011. Σε αυτήν γινόταν ξεκάθαρο ότι παρατηρείται δραστική και άκρως ανησυχητική μείωση της διαφημιστικής δαπάνης αλλά και των εσόδων των Ταμείων. Επισημαίνονταν οι εγγενείς παθογένειες του ασφαλιστικού του κλάδου, καθώς ήταν φανερό πως δεν εφαρμόζονταν και δεν εξαντλούνταν από τις διοικήσεις των δύο ταμείων όλα όσα προέβλεπε ο νόμος για τον έλεγχο και την είσπραξη των εσόδων. Το αποτέλεσμα; Τα τελευταία χρόνια να παρατηρείται συνεχής μείωση παροχών υγείας προς τους ασφαλισμένους.
Η «Κ» εφιστούσε σε όλους τους εμπλεκόμενους φορείς την προσοχή, έδειχνε το πραγματικό πρόβλημα και ζητούσε άμεσες λύσεις για τα έσοδα, επισημαίνοντας ότι, εάν δεν ελάμβαναν όλα τα απαιτούμενα και αναγκαία μέτρα για την είσπραξη των εισφορών από όλους τους υπόχρεους, θα ήταν οι ίδιοι υπόλογοι για παράβαση των καθηκόντων τους, σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία. Παρότι η επιστολή έφθασε στις διοικήσεις των Ταμείων, καμία ουσιαστική αντίδραση δεν υπήρξε, με αποτέλεσμα να φθάσουμε στη σημερινή κατάσταση. Ενδεικτική είναι και η αντίδραση της τότε γενικής γραμματέως του υπουργείου Εργασίας Αθηνάς Δρέττα, η οποία με επιστολή της προς ΕΤΑΠ-ΜΜΕ και ΕΔΟΕΑΠ καλούσε τις διοικήσεις να ερευνήσουν τις αναφορές της διοίκησης της «Κ», ιδιαίτερα ως προς την είσπραξη επί ίσοις όροις από όλους τους υπόχρεους των εισφορών. Αλλά και η διοίκηση του ΕΔΟΕΑΠ με επιστολή της αναγνώριζε το πρόβλημα, παραδεχόμενη αφενός τη συνεχή μείωση των εσόδων, αφετέρου τη μεγάλη αύξηση των μελών του Ταμείου.
Στην πράξη, όμως, πέντε χρόνια μετά, καμία ουσιαστική απάντηση δεν δόθηκε…