«Ο νέος διευθυντής και η ομάδα του έφτιαξαν μια εξαιρετική χρονιά για το Φεστιβάλ». • Τάδε έφη Μπαλτάς, ο μπανταρισμένος ακόμα με τσιρότα από το ατύχημα Γιαν Φαμπρ. • Την «έφτιαξαν» κιόλας. • Από τώρα ξέρει ο φιλόσοφος ότι θα είναι «εξαιρετική» η φετινή χρονιά του Φεστιβάλ Αθηνών. • Ή δεν ξέρει να μιλάει ο φιλόσοφος; • Να πει ότι «εξαιρετικό» του φαίνεται το πρόγραμμα του Φεστιβάλ • -που μόλις παρουσιαζόταν, • αργοπορημένο όσο ποτέ, εξαιτίας του. •
Αλλά καλά, άσε τον Μπαλτά, • για να δούμε το «εξαιρετικόν» του προγράμματος. • Οπου οι μισές από τις 70 εκδηλώσεις είναι παραστάσεις ελληνικών ομάδων «που υπηρετούν το είδος της ανοιχτής δραματουργίας, • του θεάτρου της επινόησης • ή της lecture performance» • δηλαδή, για να καταλαβαινόμαστε, παραστάσεις του συρμού «χωρίς έργο, χωρίς ειρμό, χωρίς έρμα –τι έχει το έρμο και ψοφάει». • Οπου συνήθως βγαίνουν κάτι ηθοποιοί εκεί και λένε ό,τι κατεβάσει η κούτρα τους • ή η πυρίπνους κούτρα του «εμψυχωτή της ομάδας» • -κι ό,τι καταλάβει κανείς. • Αυτού του συρμού που είχε ενθαρρύνει υπέρμετρα • αν όχι προκαλέσει • ο προηγούμενος διευθυντής του Φεστιβάλ, • ο κατά τα άλλα άξιος Γιώργος Λούκος, • εξ ου και βρήκε τώρα ο Θεοδωρόπουλος στο Φεστιβάλ ντουζίνες τις προτάσεις για τέτοιες «παραστάσεις» • από τις οποίες και «επέλεξε» καμιά τριανταριά για να παραγεμίσει τις σκηνές της «Πειραιώς» • -όπου θα πλαντάξουν πάλι στο χειροκρότημα κάτι αφρόψαρα • κατενθουσιασμένα από τον ειρμό και το έρμα του devise theater • -άσε δε της lecture performance, αυτήν πού τη βάζεις. •
Επιλέγω χαρακτηριστικά μερικές φράσεις «επεξηγηματικές» του περιεχομένου τριών τέτοιων παραστάσεων: • «Σπαράγματα σκέψεων, κύματα λόγου, ρεύματα λέξεων, • όλα σκόρπια, • αφήνουν τις συνδέσεις να δημιουργούνται και να διαλύονται μπροστά στα μάτια μας». • Aλλο: • «Κείμενα, εικόνες, ήχοι, λόγια συνθέτουν το υλικό της παράστασης για τους τέσσερις περφόρμερ, • οι οποίοι τα χρησιμοποιούν ως πρώτη ύλη στην υποτιθέμενη συνέντευξη Τύπου που θα παρακολουθήσουν οι θεατές». • Κι αλλού: • «Οι θεατές παίζουν το ρόλο των εξωγήινων • (εμ) • ενώ δύο περφόρμερ, • γυμνοί επί σκηνής, • εν μέσω προβολών και ήχων, • θέτουν σε αμφισβήτηση όλα αυτά που ο κυρίαρχος πολιτισμός θεωρεί δεδομένα» • -μεταξύ των οποίων προφανώς και τα ρούχα. •
Oμως. • Oμως, μας λέει η νέα ηγεσία του Φεστιβάλ, • «από το πρόγραμμα δεν λείπουν και οι κλασικοί, με έμφαση στον Σαίξπηρ». • Υπάρχουν όντως κάτι ελάχιστοι • μόνο που θα ’ναι αγνώριστοι κι αυτοί. • Στην παράσταση λ.χ. του φημισμένου «προκλητικού» Καστελούτσι που παίρνει αμπάριζα • (πώς αλλιώς να το πω;) • από το σαιξπηρικό «Ιούλιος Καίσαρ», διαβάζουμε ότι • «μια ενδοσκοπική κάμερα φτάνει μέχρι τις φωνητικές χορδές του ενός ηθοποιού καθώς μιλάει, • όσο ο άλλος ηθοποιός στέκεται ανίκανος να εκφέρει λόγο (εξαιτίας της εγχείρησης αφαίρεσης λάρυγγα που έχει υποστεί)» • -μας διευκρινίζεται παρενθετικά, δεν το λέω εγώ. • Κι οι διευκρινίσεις καταλήγουν: • «Η παράσταση μελετά πώς ο αέρας μετασχηματίζεται σε ήχο» • -και το θέατρο σε αέρα κοπανιστό. •
Οσο για την Επίδαυρο, • παίζεται το πράγμα. • Σημαντικοί σκηνοθέτες • -Χουβαρδάς, Λιβαθινός, Μαρμαρινός, Καραθάνος, άντε κι ο Κιμούλης ως σκηνοθέτης- • και δύο ξένοι (Τσέζαρις Γκραουζίνις και Ρίμας Τούμινας) • ανεβάζουν τρεις παραστάσεις κωμωδίας και τέσσερις τραγωδίας. • Αν και με τους συρμούς που μας δέρνουν δεν είναι καθόλου σαφές πού γελάς και πού κλαις στην Επίδαυρο. • Και πού αναβλύζει αβίαστο ένα «ασιχτίρ επιτέλους».