Με επιχείρηση υπό την κωδική ονομασία «Σοκ και Δέος» ομοιάζει για την εθνική αντιπροσωπεία η κορυφούμενη σήμερα κοινοβουλευτική διαδικασία έγκρισης του πολυνομοσχεδίου με τα προαπαιτούμενα για την ολοκλήρωση της αξιολόγησης σκληρά μέτρα. Η ένταση στους χώρους συνεδρίασης των επιτροπών και της Ολομέλειας ήρθε από την πρώτη στιγμή να καταδείξει το οριακό των καταστάσεων που διαδραματίζονται εντός του ναού της Δημοκρατίας τις ημέρες αυτές και οι οποίες, όπως σχολιάζεται στους διαδρόμους από τους παλαιότερους, δεν έχουν ανάλογο στα έξι δύσκολα μνημονιακά χρόνια.
Λόγω των πολιτικών συσχετισμών, ασφαλώς, η προσοχή όλων είναι επικεντρωμένη στην κυβερνώσα πλειοψηφία και ειδικότερα στους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι δείχνουν φοβισμένοι από τον χαρακτήρα της πολιτικής που στηρίζουν. Κυρίαρχο χαρακτηριστικό μεταξύ των 144 είναι ότι δεν ξεπερνούν τους 10 εκείνοι οι οποίοι εντός και εκτός Βουλής με «θέρμη» υπερασπίζονται τα προτεινόμενα μέτρα. Κομματικοί αξιωματούχοι (ο Σωκράτης Φάμελλος, κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος, και η Αφροδίτη Θεοπεφτάτου, γραμματέας της Κ.Ο.) αλλά και βουλευτές με έντονη παρουσία στις τηλεοπτικές συζητήσεις (όπως η κ. Ελένη Αυλωνίτου) είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα μεταξύ αυτών των περιπτώσεων.
Καθώς, όμως, ούτε είναι και ούτε θεωρούνται «αρκετοί» για να αμυνθούν έναντι των μαζικών επιθέσεων, επιστρατεύεται ένας πολυπληθέστερος κύκλος συναδέλφων τους, οι οποίοι είναι πιο δεκτικοί στην κυβερνητική επιχειρηματολογία που αποτυπώνεται σε δύο επίπεδα:
• Στο πρώτο και επίσημο, αυτό που λέγεται είναι πως τα μέτρα αυτά είναι τα τελευταία και αμέσως μετά θα ξεδιπλωθεί το πρόγραμμα ΣΥΡΙΖΑ προς την ανάπτυξη.
• Στο δεύτερο επίπεδο, το ανεπίσημο, εκείνα που λέγονται στους ανησυχούντες και δυσφορούντες βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ από πλευράς κυβερνητικών στελεχών συνοψίζεται στη φράση «Δεν είναι αυτό που νομίζεις, σύντροφε».
Στη σκιά αυτών, και πάντα υπό την αγωνιώδη προσπάθεια να διατηρηθεί όσο υψηλότερα γίνεται υπό τις παρούσες συνθήκες το κομματικό φρόνημα, καταγράφονται και άλλα, όπως ότι «οι προηγούμενοι δημιούργησαν αδιέξοδα και τετελεσμένα», ή πως «από τη δύσκολη διαπραγμάτευση πήραμε όσα μπορούσαμε και όσα οι άλλοι δεν θα σκέφτονταν καν να διεκδικήσουν». Αυτά, όμως, ελάχιστους πείθουν πλέον.
Τίποτε από το σύνολο των παραπάνω, ωστόσο, δεν μπορεί να καλύψει, όπως προκύπτει από τις παρασκηνιακές συζητήσεις:
1. Την εντονότατη φόρτιση από τη συνειδητοποίηση εκ μέρους των βουλευτών του κυβερνώντος κόμματος πως όσα κατήγγειλαν με πάθος το προηγούμενο διάστημα τώρα κάνουν οι ίδιοι και μάλιστα σε ακραία εκδοχή (πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, μνημόνιο κ.ά.). Ειδικότερα στην παρούσα φάση αγκάθια είναι για τους συγκεκριμένους βουλευτές το μεγάλο εύρος των προβλέψεων για τις ιδιωτικοποιήσεις – «υπερταμείο», καθώς και το ζήτημα του ΕΝΦΙΑ.
2. Τη δυσφορία από τον τρόπο λειτουργίας πολλών υπουργών – πρωταγωνιστών στην ακολουθούμενη κυβερνητική πολιτική. Η εγγραφή μόλις οκτώ βουλευτών για να μιλήσουν υπέρ του πολυνομοσχεδίου στην κοινή συνεδρίαση τριών επιτροπών είναι ενδεικτικό στοιχείο του κλίματος.
Η άλλη πλευρά
Ακριβώς αυτά, αλλά από την αντίθετη πλευρά, είναι που χρησιμοποιούνται εκ μέρους σημαντικού τμήματος της αντιπολίτευσης όσον αφορά τη δική τους στάση: Βουλευτές που ανήκουν σε κόμματα τα οποία κυβέρνησαν βρίσκουν στην τρέχουσα συγκυρία ιδανική ευκαιρία «να πάρουν τη ρεβάνς» για όσα είχαν υποστεί κατά την περίοδο 2010-2015 από τον ΣΥΡΙΖΑ. Με φωνές στις συνεδριάσεις και με άσκηση διαρκούς πίεσης στοχεύουν να προκαλέσουν την κατάσταση σοκ και δέους στην οποία έχουν περιέλθει οι της πλειοψηφίας. Τα χαμόγελα των επιτιθέμενων μετά στους διαδρόμους καταδεικνύουν το πόσο απολαμβάνουν αυτήν τη νέα κατάσταση.
Δύο, ωστόσο, φαίνεται πως είναι τα αρνητικά αυτής της επιλογής για τους πρωταγωνιστές της: Αφενός ότι δείχνει να έχει τα αντίθετα αποτελέσματα, καθώς οι μαζικές επιθέσεις αποδεικνύεται ότι είναι η ισχυρότερη αιτία συσπείρωσης της πλειοψηφίας. Αφετέρου ότι αρκετές φορές το πάθος των επιθέσεων μοιάζει να συντονίζεται με το ακραίο της συμπεριφοράς των χρυσαυγιτών, «θολώνοντας» την εικόνα.
Τούτων δοθέντων, με αυτές τις αντίρροπες δυνάμεις να έχουν τεθεί σε τροχιά πλήρους ανάπτυξης και παρά το γεγονός ότι ουδείς βάσιμα πιστεύει πως στην αποψινή ψηφοφορία θα υπάρξουν εκπλήξεις και ανατροπές, η συγκεκριμένη διαδικασία κάθε άλλο παρά χάνει την ειδική βαρύτητά της. Οι πλέον δυσφορούντες βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζονται στους διαδρόμους και στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις να λένε χαμηλόφωνα ότι «είναι η τελευταία φορά που ψηφίζουν τέτοια μέτρα».
Δείχνουν, με άλλα λόγια, στάση αναμονής για όσα προ ολίγων εικοσιτετραώρων έλεγαν η κυβερνητική εκπρόσωπος και ο πρόεδρος της Βουλής, περί κοινωνικού και προοδευτικού χαρακτήρα νομοθετημάτων που «έρχονται» αμέσως μετά το κλείσιμο της αξιολόγησης. Και είναι ακριβώς αυτό το επιχείρημα που αντιστρέφουν για προφανείς επικοινωνιακούς λόγους οι πολιτικοί τους αντίπαλοι, για να υποστηρίξουν ότι «το μοναδικό συνδετικό στοιχείο για την πλειοψηφία έναντι τέτοιων μνημονιακών πολιτικών είναι το να διατηρηθούν στην εξουσία».