Υποβολείο

2' 47" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Με ξαφνιάζει ακόμα. • Την περασμένη Κυριακή έκλεινα τη στήλη μιλώντας για το θράσος του να εμφανίζεται ως «προστάτης και συνεχιστής» του περσινού Οχι στο δημοψήφισμα • τη στιγμή που το πρόδωσε και το ξεφτίλισε • -από Οχι Οχιά. • Κι όμως· μπορεί ακόμα να με αφήνει με το στόμα ανοιχτό. • Οπως μ’ αυτό που «τουίταρε» ανήμερα στην επέτειο: • «Το Οχι στο δημοψήφισμα, κορυφαία πράξη αντίστασης στο ευρωιερατείο της λιτότητας». • Τι αναισχυντία. • Αν και πιστεύω ότι πρόκειται για ψυχρή εφαρμογή μιας κεντρικής στρατηγικής τους • -να παίζουν σε δύο ταμπλό: • Διακηρύσσουν «αρχές» πράττοντας τα αντίθετα • λένε ότι «ματώνουν διαπραγματευόμενοι» ενώ έχουν πάει το δωμάτιο γύρω γύρω στα τέσσερα • ισχυρίζονται ότι παλουκώνουν τη διαπλοκή ενώ της υφαίνουν νέα προικιά • -τάκου τάκου ο αργαλειός μου- • δημηγορούν Υπέρ Αδυνάτων ενώ χαντακώνουν άπαντες • «ξαναστήνουν τη χώρα στα πόδια της» ενώ δημεύουν και το αναπηρικό της καροτσάκι. • «Ενα χρόνο μετά, συνεχίζουμε με ψηλά το κεφάλι» έγραψε ο Συριζοτσιπρίξ. • Να μας πέσει ο ουρανός στο κεφάλι δεν υπάρχει φόβος, • ήδη τον έχουμε δει σφοντύλι. •

Της ίδιας «στρατηγικής» γεννήματα είναι και τα υπουργικά καμώματα που μας φαίνονται κουφά κι αλλοπρόσαλλα. • Κάτι Σπιρτζο-δριτσο-σκουρλέτειες «αντιστάσεις στο ξεπούλημα» • κάτι κατρουγκαλοπαπάριες κορόνες περί «αναδιανεμητικού ασφαλιστικού» • κάτι παπα-τζήδικες παρόλες για «εκδημοκρατισμό του τηλεοπτικού τοπίου». • Ο οποίος Παππάς, παρεμπιπτόντως, δεν διστάζει να δηλώνει σήμερα • σήμερα! • ότι αν έπιαναν τη διαπραγμάτευση από εκεί που την είχε αφήσει η κυβέρνηση Σαμαρά «θα ήταν μια οδυνηρή επιλογή • την οποία ευτυχώς • (ευτυχώς λέει ο άθλιος) • αποφύγαμε…». • Και μετά ήρθε ο έρωτας, ε; •

Ενα από τα τρία -δεν υπάρχει άλλη περίπτωση: • ή ακολουθούν τυφλά τη «στρατηγική» που λέγαμε • ή χαίρε θράσος απροσμέτρητον • ή και πολύ γκαγκά οι άνθρωποι. • Και στις τρεις περιπτώσεις όμως κοινός ο παρονομαστής: • Οι αυταπάτες μπρε, οι αυταπάτες. •

Εντωμεταξύ, με τέχνη αντάξια του λαϊκισμού που μας κυβερνά άνοιξε κι η Επίδαυρος φέτος. • Και πώς αλλιώς αφού ο αριστοφανικός «Πλούτος» παρουσιάστηκε σε «διασκευή και σκηνοθεσία» Γιώργου Κιμούλη. ω

Να μη του βγει το συριζέικο στην παράσταση; • Του βγήκε • αντάμα με ολίγον Μπέκετ • -το κιμούλειο «απέλπιδο» προφανώς-, • περισσότερη φλυαροσοφία γνησίως κιμουλική • (εξ ου και φουλ μπακαλιάροι διδακτισμοί του στιλ «Πλούτος είναι να είσαι πάνω απ’ όλα άνθρωπος») • και ακόμα περισσότερη «επιθεώρηση», κι ας δηλώναν «απαπά» • -βλέπεις με μπακαλιάρους δεν γεμίζει το πουγκί στην περιοδεία. • Ετσι, μετατράπηκε η θεά Πενία σε Κριστίν Λαγκάρντ • -αφού αυτή μας έφερε τη φτώχεια, ντε- • την οποία και «σκατοχλεμπονιάρα» αποκάλεσαν • και «δολοφόνα» βεβαίως • και ποικιλοτρόπως την «επιθεώρησαν» • ιδίως με λαϊκίστικες κορόνες του στιλ «μας δανείζεις για να πληρώνουμε τα κέρδη σου» • ή «ως και τη χώρα μας μας ανάγκασαν να βάλουμε ενέχυρο». • Αριστοφάνης γιαχνί. • «Πολιτικό» όμως. • Και «με προοδευτικό πρόσημο». •

Στο μετά Λούκον φεστιβάλ μετέχουν κι άλλοι διακεκριμένοι θαυμαστές του θαυμαστού πρωθυπουργού μας, • και Τσανακλίδου, και Κραουνάκης, • πέραν του Κιμούλη -τον οποίο μάλιστα προσκάλεσε και το Εθνικό για συνεργασία. • Κάτι μου λέει ότι του χρόνου θα δούμε στην Επίδαυρο την Αννα Βαγενά «Εκάβη» σε σκηνοθεσία Λάκη Λαζόπουλου. • Επειδή είναι συλλαρισαίοι εννοώ • όχι τίποτ’ άλλο. •

Ως εδώ για Ιούλιο: • Η στήλη θα λείψει τον υπόλοιπο μήνα • -ετήσιο σέρβις κ.λπ. • Απ’ Αύγουστο πάλι.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή