Με ξαφνιάζει ακόμα. • Την περασμένη Κυριακή έκλεινα τη στήλη μιλώντας για το θράσος του να εμφανίζεται ως «προστάτης και συνεχιστής» του περσινού Οχι στο δημοψήφισμα • τη στιγμή που το πρόδωσε και το ξεφτίλισε • -από Οχι Οχιά. • Κι όμως· μπορεί ακόμα να με αφήνει με το στόμα ανοιχτό. • Οπως μ’ αυτό που «τουίταρε» ανήμερα στην επέτειο: • «Το Οχι στο δημοψήφισμα, κορυφαία πράξη αντίστασης στο ευρωιερατείο της λιτότητας». • Τι αναισχυντία. • Αν και πιστεύω ότι πρόκειται για ψυχρή εφαρμογή μιας κεντρικής στρατηγικής τους • -να παίζουν σε δύο ταμπλό: • Διακηρύσσουν «αρχές» πράττοντας τα αντίθετα • λένε ότι «ματώνουν διαπραγματευόμενοι» ενώ έχουν πάει το δωμάτιο γύρω γύρω στα τέσσερα • ισχυρίζονται ότι παλουκώνουν τη διαπλοκή ενώ της υφαίνουν νέα προικιά • -τάκου τάκου ο αργαλειός μου- • δημηγορούν Υπέρ Αδυνάτων ενώ χαντακώνουν άπαντες • «ξαναστήνουν τη χώρα στα πόδια της» ενώ δημεύουν και το αναπηρικό της καροτσάκι. • «Ενα χρόνο μετά, συνεχίζουμε με ψηλά το κεφάλι» έγραψε ο Συριζοτσιπρίξ. • Να μας πέσει ο ουρανός στο κεφάλι δεν υπάρχει φόβος, • ήδη τον έχουμε δει σφοντύλι. •
Της ίδιας «στρατηγικής» γεννήματα είναι και τα υπουργικά καμώματα που μας φαίνονται κουφά κι αλλοπρόσαλλα. • Κάτι Σπιρτζο-δριτσο-σκουρλέτειες «αντιστάσεις στο ξεπούλημα» • κάτι κατρουγκαλοπαπάριες κορόνες περί «αναδιανεμητικού ασφαλιστικού» • κάτι παπα-τζήδικες παρόλες για «εκδημοκρατισμό του τηλεοπτικού τοπίου». • Ο οποίος Παππάς, παρεμπιπτόντως, δεν διστάζει να δηλώνει σήμερα • σήμερα! • ότι αν έπιαναν τη διαπραγμάτευση από εκεί που την είχε αφήσει η κυβέρνηση Σαμαρά «θα ήταν μια οδυνηρή επιλογή • την οποία ευτυχώς • (ευτυχώς λέει ο άθλιος) • αποφύγαμε…». • Και μετά ήρθε ο έρωτας, ε; •
Ενα από τα τρία -δεν υπάρχει άλλη περίπτωση: • ή ακολουθούν τυφλά τη «στρατηγική» που λέγαμε • ή χαίρε θράσος απροσμέτρητον • ή και πολύ γκαγκά οι άνθρωποι. • Και στις τρεις περιπτώσεις όμως κοινός ο παρονομαστής: • Οι αυταπάτες μπρε, οι αυταπάτες. •
Εντωμεταξύ, με τέχνη αντάξια του λαϊκισμού που μας κυβερνά άνοιξε κι η Επίδαυρος φέτος. • Και πώς αλλιώς αφού ο αριστοφανικός «Πλούτος» παρουσιάστηκε σε «διασκευή και σκηνοθεσία» Γιώργου Κιμούλη. ω
Να μη του βγει το συριζέικο στην παράσταση; • Του βγήκε • αντάμα με ολίγον Μπέκετ • -το κιμούλειο «απέλπιδο» προφανώς-, • περισσότερη φλυαροσοφία γνησίως κιμουλική • (εξ ου και φουλ μπακαλιάροι διδακτισμοί του στιλ «Πλούτος είναι να είσαι πάνω απ’ όλα άνθρωπος») • και ακόμα περισσότερη «επιθεώρηση», κι ας δηλώναν «απαπά» • -βλέπεις με μπακαλιάρους δεν γεμίζει το πουγκί στην περιοδεία. • Ετσι, μετατράπηκε η θεά Πενία σε Κριστίν Λαγκάρντ • -αφού αυτή μας έφερε τη φτώχεια, ντε- • την οποία και «σκατοχλεμπονιάρα» αποκάλεσαν • και «δολοφόνα» βεβαίως • και ποικιλοτρόπως την «επιθεώρησαν» • ιδίως με λαϊκίστικες κορόνες του στιλ «μας δανείζεις για να πληρώνουμε τα κέρδη σου» • ή «ως και τη χώρα μας μας ανάγκασαν να βάλουμε ενέχυρο». • Αριστοφάνης γιαχνί. • «Πολιτικό» όμως. • Και «με προοδευτικό πρόσημο». •
Στο μετά Λούκον φεστιβάλ μετέχουν κι άλλοι διακεκριμένοι θαυμαστές του θαυμαστού πρωθυπουργού μας, • και Τσανακλίδου, και Κραουνάκης, • πέραν του Κιμούλη -τον οποίο μάλιστα προσκάλεσε και το Εθνικό για συνεργασία. • Κάτι μου λέει ότι του χρόνου θα δούμε στην Επίδαυρο την Αννα Βαγενά «Εκάβη» σε σκηνοθεσία Λάκη Λαζόπουλου. • Επειδή είναι συλλαρισαίοι εννοώ • όχι τίποτ’ άλλο. •
Ως εδώ για Ιούλιο: • Η στήλη θα λείψει τον υπόλοιπο μήνα • -ετήσιο σέρβις κ.λπ. • Απ’ Αύγουστο πάλι.