Το Σύνταγμά μας υπήρξε εξαιρετικά γενναιόδωρο σε σχέση με τις δυνατότητες διάλυσης της Βουλής. Eτσι, πριν από την ολοκλήρωση της τετραετούς περιόδου χωρεί διάλυση της Βουλής με πρωτοβουλία της κυβέρνησης για κρίσιμο εθνικό θέμα, με πρωτοβουλία του Προέδρου της Δημοκρατίας αν έχουν παραιτηθεί ή και καταψηφισθεί από αυτή δύο κυβερνήσεις και η σύνθεσή της δεν εξασφαλίζει κυβερνητική σταθερότητα, εάν δεν είναι δυνατόν να αναδειχθεί κυβέρνηση έπειτα από εκλογές και αν δεν είναι δυνατή η εξασφάλιση της απαιτούμενης αυξημένης πλειοψηφίας για την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Συνέπεια της θεσμικής αυτής γενναιοδωρίας είναι ότι μόνο μία από 16 κοινοβουλευτικές θητείες στη μεταπολίτευση ολοκληρώθηκε. Για να συμβεί αυτό υπήρξε προφανής κατάχρηση της επίκλησης κρίσιμου εθνικού θέματος (λόγος που ουσιαστικά ισοδυναμεί με προνομία της κυβέρνησης να επιλέγει τον πολιτικά κατάλληλο χρόνο των εκλογών) και ευτελισμός των συνταγματικών θεσμών για την πρόκληση εκλογών με προσχηματική αδυναμία εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας (λόγος που ισοδυναμεί με αρνησικυρία της αντιπολίτευσης, ώστε να προκαλέσει εκλογές εφόσον αυτό είναι κατά τον κρίσιμο χρόνο πολιτικά συμφέρον). Κατ’ αποτέλεσμα, η προσφυγή σε πρόωρες εκλογές ουδόλως ή ελάχιστα ωφέλησε τα πολιτικά πράγματα της χώρας.
Η πρόταση για ένα καινοτόμο Σύνταγμα, που δημοσίευσε η «Καθημερινή», εισηγείται με σκοπό να εμπεδωθεί ένα κλίμα θεσμικής συνέχειας και κανονικότητας, τακτό χρόνο διενέργειας των εκλογών και περιστολή των λόγων διάλυσης. Διάλυση συνεπώς θα επέρχεται μόνον εφόσον η ίδια η Βουλή το αποφασίσει με αυξημένη πλειοψηφία ή με πρωτοβουλία του Προέδρου της Δημοκρατίας μια φορά μόνο στη θητεία του, αν η σύνθεσή της βρίσκεται σε προφανή δυσαρμονία προς το λαϊκό αίσθημα ή δεν εξασφαλίζει την κυβερνητική σταθερότητα. Στις περιπτώσεις αυτές η θητεία της νέας Βουλής θα διαρκεί όσο η υπολειπόμενη θητεία της προηγούμενης, ώστε να μη διαφοροποιείται ο τακτός χρόνος των εκλογών. Στο ζήτημα αν θα πρέπει η διάρκεια της βουλευτικής περιόδου να αποσυνδεθεί από επιλογές της πολιτικής εξουσίας και σε ποιον βαθμό, ακολουθούν απόψεις που τέμνουν το δίκαιο, την πολιτική και την οικονομία.
• Την επόμενη Κυριακή: Οικονομία: Τα όρια του δικαστικού ελέγχου.