Το ζήτημα της δυσκολίας με την οποία ένα Σύνταγμα αναθεωρείται έχει σημαντικές παράπλευρες συνέπειες όχι μόνο σε επίπεδο θεσμών αλλά και κοινωνίας και οικονομίας. Ενα Σύνταγμα που αναθεωρείται εύκολα («ήπιο») είναι εξ ορισμού πιο προσαρμοστικό στις αλλαγές των πραγματικών συνθηκών, οι οποίες σήμερα συμβαίνουν με εξαιρετική συχνότητα και μεγάλη ταχύτητα, εντούτοις δεν παρέχει θεσμική ασφάλεια και μπορεί να χειραγωγηθεί από την εκάστοτε συγκεκριμένη κυβερνητική πλειοψηφία. Ενα Σύνταγμα που αναθεωρείται δύσκολα («αυστηρό») συνιστά μεγαλύτερη δέσμευση για την πολιτική εξουσία, που εξ ορισμού είναι μια σημαντική λειτουργία του καταστατικού χάρτη, εντούτοις λόγω της ανελαστικότητάς του μπορεί να δημιουργήσει αδιέξοδα τα οποία θα κληθούν τα όργανα του κράτους, και ιδίως οι δικαστές, να διαχειριστούν, θυσιάζοντας κάποιες φορές ένα μέρος της ακεραιότητας του Συντάγματος και ερχόμενοι σε ένταση με προγενέστερες κρίσεις για τα ίδια θέματα. Ιδίως στην Ελλάδα το αυστηρό Σύνταγμα ενέχει δύο πρόσθετα κρίσιμα στοιχεία, την ύπαρξη αιώνιων διατάξεων, δηλαδή εκείνων που δεν αναθεωρούνται παρά μόνο με θραύση του συνταγματικού πλαισίου, και τη μεσολάβηση εκλογών μεταξύ της Βουλής που προτείνει τις διατάξεις προς αναθεώρηση και της Βουλής που αποφασίζει σε σχέση με το οριστικό περιεχόμενό της.
Η πρόταση για ένα καινοτόμο Σύνταγμα, που δημοσίευσε η «Καθημερινή», εισηγείται την αναθεώρηση του συστήματος προτείνουσας και αποφασίζουσας Βουλής, ώστε μία Βουλή, σε δύο διαφορετικές συνόδους, να μπορεί να αποφασίσει την αναθεώρηση του Συντάγματος. Σε αντιστάθμισμα αυτού θα απαιτείται αυξημένη πλειοψηφία 180 βουλευτών και στις δύο ψηφοφορίες, ώστε να αναζητούνται ευρύτερες συναινέσεις.
Στη σκοπιμότητα ενός νέου μοντέλου αναθεώρησης και τη μηχανική που πρέπει αυτό να προσλάβει τοποθετούνται με άρθρα τους εκπρόσωποι της νομικής και της πολιτικής επιστήμης. Τελειώνοντας τον πρώτο κύκλο των παρεμβάσεων για τη συνταγματική αναθεώρηση που κράτησε ένδεκα εβδομάδες, καλό είναι να υπενθυμίσουμε ένα απόσπασμα από την εισαγωγή στην πρόταση των έξι: «Το ισχύον Σύνταγμα άντεξε τη δοκιμασία των Μνημονίων. Για τη χρεοκοπία της Χώρας όμως, που έφερε τα Μνημόνια, φταίει και το Σύνταγμα. Γι’ αυτό έχει ωριμάσει το αίτημα για μια τολμηρή αναθεώρηση, που θα θέσει τέρμα στα κακώς κείμενα και θα διευκολύνει την έξοδο της Χώρας από την κρίση και, πιο μακροπρόθεσμα, την ανάκαμψη».