Οι εκλογές κερδίζονται στο Κέντρο. Το αξίωμα αυτό της πολιτικής ήταν ένα από τα βασικά συνθήματα της υποψηφιότητας του Κυριάκου Μητσοτάκη. Τότε πορευόταν ως «αουτσάιντερ» στον δρόμο προς τον πρώτο γύρο των εσωκομματικών εκλογών. Την περασμένη Πέμπτη, ο πρόεδρος της Ν.Δ. το επανέλαβε στη συνέντευξή του στον ΣΚΑΪ. Μίλησε για «μετριοπαθές κέντρο», ενώ έκανε άνοιγμα σε όσους έχουν «απαυδήσει» από την πολιτική της κυβέρνησης και κυρίως στον φιλελεύθερο μετριοπαθή χώρο και στην Κεντροαριστερά. Η διεύρυνση, εξάλλου, και το κεντρώο στίγμα αποτελούν στρατηγική επιλογή του κ. Μητσοτάκη.
Κάποιοι έχουν χαρακτηρίσει το Κέντρο «Ελβετία» του πολιτικού συστήματος. Οπως και αν προσδιοριστεί –μεσαίος χώρος, φιλελεύθερο κέντρο, ριζοσπαστικό κέντρο– πρόκειται για ένα χώρο μικρό μεν, αλλά με δυσανάλογα πολλαπλάσια σημασία για την εκλογική νίκη. Το Κέντρο ήταν αυτό που έδωσε στον Κώστα Σημίτη τη νίκη σε δύο εκλογικές αναμετρήσεις, μετακινήθηκε προς τον Κώστα Καραμανλή το 2004, κατόπιν πίστεψε στον Γιώργο Παπανδρέου, ενώ το 2012 μεγάλο μέρος του κινήθηκε προς τον Αντώνη Σαμαρά.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο οποίος ήδη πριν αναδειχθεί πρόεδρος της Ν.Δ. έχει δώσει στίγμα μετριοπαθούς πολιτικού με σαφές φιλοευρωπαϊκό και μεταρρυθμιστικό πρόσημο, επιδιώκει να εμπνεύσει κατ’ αρχάς το κομμάτι που θεωρεί ότι του αναλογεί. Αυτό δεν είναι άλλο από τον κεντρικό κορμό του ελληνικού ευρωπαϊσμού που τοποθετείται στην πλειονότητά του στις ενδιάμεσες θέσεις του άξονα Αριστερά – Δεξιά. Τα κόμματα, εξάλλου, που το εκφράζουν, αναμένεται να συμπιεστούν –αν δεν συντριβούν– στις συνθήκες πόλωσης και ακραίου διπολισμού ανάμεσα στη Ν.Δ. και στον ΣΥΡΙΖΑ που φαίνεται ότι θα διαμορφωθούν στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση, όποτε κι αν αυτή γίνει.
Πεδίον δόξης λαμπρόν για τον κ. Μητσοτάκη, ο οποίος αναμένεται σε χρόνο μεταγενέστερο της εμφάνισής του στη ΔΕΘ να κάνει κινήσεις –συμβολικές και ουσίας– που θα σηματοδοτούν τη διεύρυνση της Ν.Δ.
Στενοί συνεργάτες του, εξάλλου, θεωρούν ότι οι κινήσεις αυτές, είτε αφορούν συνεργασία με τη Ν.Δ., είτε ένταξη στα ψηφοδέλτια, είτε απλώς άνοιγμα σε πρόσωπα που θα μπορούσαν να αναλάβουν θέσεις σε μια επόμενη κυβέρνηση της Ν.Δ., θα πρέπει να γίνουν σε ουδέτερο πολιτικά χρόνο και, πάντως, όχι λίγο πριν από τις εκλογές. Αυτό προκειμένου να απορροφηθούν τυχόν κραδασμοί στο εσωτερικό του κόμματος, αλλά, κυρίως, ώστε να μην εκληφθεί η διεύρυνση ως ευκαιριακή «συγκόλληση» της τελευταίας στιγμής.
Τα πρόσωπα
Ο πρόεδρος της Ν.Δ. αρνείται να μπει σε ονοματολογία, επαναλαμβάνοντας ότι η διεύρυνση αφορά «ιδέες και όχι πρόσωπα». Η σεναριολογία –την οποία είχε αναζωπυρώσει ο Αντώνης Σαμαράς αναφερόμενος σε συνέντευξή του σε συγκεκριμένα πρόσωπα, όπως ο Γιάννης Μανιάτης και η Αννα Διαμαντοπούλου– θέλει τον πρόεδρο της Ν.Δ. να εξετάζει ήδη τη στελέχωση της κυβέρνησής του και πρόσωπα που βρίσκονται εκτός Βουλής τα τελευταία χρόνια (δεν ήταν τυχαία η αναφορά του σε πρόσωπα «εκτός εκλεγμένης πολιτικής») – ενώ σε ό,τι αφορά τις λίστες, δεν πρέπει να αποκλείονται στελέχη του Ποταμιού (όχι απαραιτήτως προβεβλημένα), ακόμη και πρόσωπα από το ΠΑΣΟΚ που θα μπορούσαν να προσελκύσουν ψήφους σε συγκεκριμένους νομούς (όπως, για παράδειγμα, ο Λεωνίδας Γρηγοράκος στη Λακωνία, σύμφωνα με τη σχετική φημολογία), ή και απλώς νέα πρόσωπα (όπως του Γιάννη Καλλιάνου, σύμφωνα, τουλάχιστον, με τον Βασίλη Λεβέντη). Συνεπώς, δεν θα κριθούν όλα τα πρόσωπα με το ίδιο κριτήριο.
Η διεύρυνση, όπως το έθετε στενός συνεργάτης του κ. Μητσοτάκη, αποτελεί «στρατηγική επιλογή και επιχειρεί να ανοίξει μια βεντάλια που θα απευθύνεται σε όλους τους Ελληνες». Αυτό διότι τα προβλήματα είναι πολύ μεγάλα, όπως είπε ο πρόεδρος της Ν.Δ. και προκειμένου να μπορέσει να προχωρήσει στις σοβαρές μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη η χώρα, θα χρειαστεί ευρεία πλειοψηφία, η οποία θα επιτευχθεί μόνον αν συσπειρωθεί γύρω από τη Ν.Δ. μια ευρεία κοινωνική και πολιτική βάση.
Το Κέντρο, όμως, εξακολουθεί να είναι κομβικής σημασίας για τη διεύρυνση, καθώς, συμβολίζει, σύμφωνα με τον πρόεδρο της Ν.Δ., «το μέτρο και τη λογική».
Ενδεικτικά αναφέρεται ότι σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα που διαχειρίστηκε ο Γεράσιμος Μοσχονάς, σε ό,τι αφορά τον ιδεολογικό αυτοπροσδιορισμό των Ελλήνων, οι αυτοχαρακτηριζόμενοι ως φιλελεύθεροι – Δημοκρατικό Κέντρο (33,3%), ως σοσιαλδημοκράτες (19,6%), ως νεοφιλελεύθεροι (15,8%) και ως δημοκράτες σοσιαλιστές (10,1%) αποτελούν τη συντριπτική πλειονότητα του κεντρικού κορμού του ελληνικού ευρωπαϊκού ρεύματος. Η σύνθεση, συνεπώς, του κεντρικού πυλώνα του ελληνικού ευρωπαϊσμού κυριαρχείται από τις ενδιάμεσες τοποθετήσεις στον άξονα Αριστερά – Δεξιά και από ιδεολογικές ταυτότητες που τείνουν προς τη μετριοπάθεια και τον πολιτικό πραγματισμό. Ωστόσο, πιο ισχυρές και λιγότερο «κεντρώες» πολιτικές ταυτότητες, όπως οι νεοφιλελεύθεροι και οι δημοκράτες σοσιαλιστές, ανήκουν στον κεντρικό ευρωπαϊκό κορμό με σημαντικά ποσοστά, γεγονός που υποδεικνύει τη σύνθετη και πολυσυλλεκτική υφή του πυλώνα που υποστηρίζει την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας.
Το «μετριοπαθές Κέντρο» του κ. Μητσοτάκη είναι το μέτωπο του μέτρου, της λογικής και των μεταρρυθμίσεων. Οι αναφορές του ότι δεν θα κάνει «εκπτώσεις» για να πετύχει τον στόχο του, ούτε θα προχωρήσει στη ΔΕΘ σε υποσχέσεις «χωρίς αντίκρισμα», δεν θα πρέπει να εκληφθούν ως συγκυριακές.