Η ελληνική κυβέρνηση, με πρωτεργάτη και εμπνευστή τον Υπουργό Επικρατείας, κ. Παππά, είχε θέσει εξαρχής ψηλά στις προτεραιότητές της το θέμα της αδειοδότησης των ελληνικών καναλιών. Έτσι, παρά το δεδομένα δύσκολο του εγχειρήματος και μάλλον υπό το βάρος της καταφανούς αποτυχίας της σε όλους τους νευραλγικούς τομείς διακυβέρνησης (πραγματική οικονομία, ανάπτυξη, ανεργία, μεταναστευτικό, παιδεία, υγεία κ.λπ.), αποφάσισε να υλοποιήσει τον εν λόγω Διαγωνισμό, επιχειρώντας να μεταφέρει την ατζέντα στο δήθεν προνομιακό της πεδίο, αυτό της μάχης με τα συμφέροντα.
Τί αφήνει πίσω του, εντούτοις, η εν λόγω διαδικασία; Σίγουρα μία τσαλακωμένη εικόνα της κυβέρνησης γενικά και των εμπλεκόμενων προσώπων ειδικότερα, καθώς και μία έντονη οσμή διαπλοκής, ανομίας και απόπειρας επέμβασης στη Δικαιοσύνη.
Τούτο, δε, αρχικά διότι ο εν λόγω Διαγωνισμός βρίθει νομικών πλημμελειών. Η (κακή) αρχή έγινε με τον παντελώς έωλο περιορισμό των αδειών τηλεοπτικών καναλιών πανελλαδικής εμβέλειας σε numerous clausus. Ο καθ’ ύλην αρμόδιος Υπουργός απεφάνθη –άδηλο ακόμα και σήμερα πώς, δεδομένου ότι αφενός μεν το επιχείρημα περί τεχνικών περιορισμών κατερρίφθη εν τη γενέσει του, αφετέρου δε τα σχετικά με το εύρος της διαφημιστικής πίτας επιχειρήματα είναι παντελώς αυθαίρετα και –σε κάθε περίπτωση- μη προσιδιάζοντα σε κράτη ελεύθερης οικονομίας- ότι οι προκηρυχθησόμενες άδειες πρέπει να είναι 4.
Όπερ μεθερμηνευόμενον, προκατέβαλε ότι σε βάθος δεκαετίας (όση είναι, δηλαδή και η διάρκεια ισχύος των αδειών) το τηλεοπτικό τοπίο της χώρας μπορεί να «σηκώσει» μόνο 4 κανάλια πανελλαδικής εμβέλειας. Απότοκο αυτού ήταν να είναι εκ προοιμίου δεδομένο ότι ακόμα και οικονομικά υγιείς τηλεοπτικοί οργανισμοί θα οδηγούνταν σε αναγκαστικό κλείσιμο, εάν δεν υπερθεμάτιζαν για κάποια από τις 4 άδειες (γεγονός που –δοθείσης της πέραν των 20 ετών συναπτούς λειτουργίας τους- παραβιάζει την αρχή της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης του διοικουμένου). Η συνέχεια, δε, ξεπέρασε κάθε αρνητική προσδοκία. Και τούτο διότι, παρά τις διθυραμβικές διακηρύξεις του Υπουργού Επικρατείας, κ. Παππά, περί πρωτοφανούς διαφάνειας του Διαγωνισμού, έλαβαν χώρα τερατώδεις παραλείψεις, οι οποίες διακριβώθηκαν μεν κατά το στάδιο του (a posteriori!!) ελέγχου του πόθεν έσχες των οριστικών υπερθεματιστών, είχαν, ωστόσο, εντοπισθεί –έστω και εμμέσως- αρκετά νωρίτερα και –μάλιστα- από κυβερνητικά χείλη, εκείνα του Υπουργού Εθνικής Άμυνας και «συγκυβερνήτη» της χώρας, κ. Καμμένου, ο οποίος λίγες μόλις ημέρες προ της διενέργειάς του έκανε δημοσία λόγο για «μαύρα λεφτά» ενός εκ των υποψηφίων και συγκεκριμένα του προνομιακού συνομιλητή της κυβέρνησης, κ. Καλογρίτσα! Έτσι, παρά τις προειδοποιήσεις του εν λόγω κυβερνητικού εταίρου, κατά τον –επαναλαμβάνω (νομικά ανεπίτρεπτο) a posteriori διενεργηθέντα- έλεγχο του πόθεν έσχες του αυτού ως άνω επιχειρηματία (ο οποίος, εν τω μεταξύ, είχε υπερθεματίσει για μία εκ των προκηρυχθεισών αδειών) απεδείχθη με κρότο ότι αυτό ήταν –τουλάχιστον- διάτρητο. Αναφύεται, λοιπόν, το εύλογο (ή –μάλλον- ρητορικό) ερώτημα τί είδους έλεγχο επάρκειας των περιουσιακών του στοιχείων και προέλευσης των οικονομικών μέσων, τα οποία θα διετίθεντο για την αποπληρωμή του τιμήματος της προκηρυχθείσης άδειας, είχε διενεργήσει η Ειδική Επιτροπή Διενέργειας του Διαγωνισμού, πριν εισηγηθεί την ανάδειξή του ως οριστικού υπερθεματιστή?
Εξάλλου, εντεύθεν συνέπεια της ως άνω εγκληματικής αμέλειας της Επιτροπής του Διαγωνισμού και της –όπως αποδείχθηκε- παράνομης και παράτυπης συμμετοχής του κ. Καλογρίτσα σε αυτόν, ήταν ότι, με τις εικονικές προσφορές του, προδήλως νοθεύτηκε ο ανταγωνισμός, τούτου έχοντος άμεσο αντίκτυπο στους ανθυποψηφίους του, οι οποίοι εκλήθησαν –τελικά- να καταβάλλουν σημαντικά υψηλότερο τίμημα για την απόκτηση μίας εκ των προκηρυχθεισών αδειών, παρασυρόμενοι από τις εικονικές προσφορές του –τελικώς αποκλεισθέντος- κ. Καλογρίτσα.
Και, μολονότι οι ως άνω εγκληματικές αμέλειες και παραλείψεις στο κεφαλαιώδους σημασίας ζήτημα της αδειοδότησης των καναλιών θα μπορούσαν να αποδοθούν από κάποιον καλοπροαίρετο στη συνήθη προχειρότητα και την οικεία σε όλους –πλέον- ασχετοσύνη των κυβερνητικών στελεχών, που επωμίστηκαν τη διενέργεια του σχετικού Διαγωνισμού, κάθε αμφιβολία περί των αληθών κινήτρων της κυβέρνησης ήρθη μετά το θλιβερό συμβάν, που έλαβε χώρα την προηγούμενη Παρασκευή, κατά τη διάσκεψη του ΣτΕ για το θέμα των τηλεοπτικών αδειών. Και τούτο διότι η πρωτοφανής διακοπή της διάσκεψης της Ολομελείας του ανώτατου Διοικητικού Δικαστηρίου, ελέω του κλίματος που είχε δημιουργηθεί για το ζήτημα, όπως αναφέρει η επίσημη ανακοίνωση του Προέδρου του, κ. Σακελλαρίου, αναδίδει οσμή κυβερνητικής παρέμβασης και ανεπίτρεπτης κατάλυσης της συνταγματικής περιωπής αρχής της διάκρισης των εξουσιών, γεγονός στο οποίο –εικάζω ότι- αντιτέθηκαν, δια της παραιτήσεώς τους από την Ένωση Δικαστικών Λειτουργών του ΣτΕ, οι Αντιπρόεδροί του, κκ. Σακελλαροπούλου και Ράμμος.
Και εδώ ακριβώς είναι που τέμνονται οι προπεριγραφείσες νομικές πλημμέλειες του προκηρυχθέντος Διαγωνισμού με τις ηθικές παρεκβάσεις της παρούσας κυβέρνησης. Γιατί, όταν σε όλους τους τομείς διακυβέρνησης οι επιδόσεις σου είναι -κατ’ αντικειμενική κρίση- άθλιες, αλλά επιφυλάσσεις για τον εαυτό σου το μονοπώλιο της ηθικής και της μάχης με τη διαπλοκή και τα συμφέροντα (προκειμένου να εφεύρεις έναν λόγο παραμονής σου στην εξουσία) πρέπει -αν μη τι άλλο- τουλάχιστον να φαίνεσαι τίμιος…
Ο κ. Χρήστος Ι. Θεοδωρόπουλος είναι Δικηγόρος, LL.M., ΜΔΕ, Εκπρόσωπος Τύπου Ε.Α.Ν.Δ.Α.