Την κρισιμότητα να διασαφηνιστούν άμεσα οι όροι της ελάφρυνσης του χρέους ανέδειξε στην ομιλία του στο συνέδριο του Fletcher School για την Ελλάδα ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Γιώργος Χουλιαράκης. Παρότι η περίοδος εφαρμογής της μεσοπρόθεσμης ελάφρυνσης (αναπροσαρμογή χρεών προς το EFSF, δανείων του Greek Loan Facility κ.ά.) ξεκινά μετά το τέλος του προγράμματος, είπε, πρέπει οι όροι να τεθούν ρητά τώρα. Τη διαύγεια για το μέλλον που θα δημιουργήσει αυτή η κίνηση, σύμφωνα με τον κ. Χουλιαράκη, την χρειάζονται τόσο οι αγορές, όσο και το ΔΝΤ αλλά και η ΕΚΤ, «ώστε να συμπεριληφθούμε στην ομπρέλα του QE [του προγράμματος ποσοτικής χαλάρωσης]».
Ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών, αναφερόμενος στη χθεσινή ομιλία του κ. Μητσοτάκη στο συνέδριο, κατηγόρησε τη ΝΔ για «οικονομικό λαϊκισμό». Όπως ανέφερε, αμφισβητώντας τη δημοσιονομική αριθμητική του αρχηγού της ΝΔ, οι φοροελαφρύνσεις που πρότεινε ο κ. Μητσοτάκης (ΕΝΦΙΑ, φορολογία επιχειρήσεων) θα κοστίσουν 4,1 δισ. ευρώ το χρόνο στο δημόσιο ταμείο (2,2% του ΑΕΠ). «Οι φοροελαφρύνσεις δεν αυτοχρηματοδοτούνται», είπε – η εφαρμογή των συγκεκριμένων μέτρων θα δημιουργήσει «δημοσιονομικό κενό» και «έλλειμμα αξιοπιστίας».
Ο κ. Χουλιαράκης ισχυρίστηκε ότι το τρίτο μνημόνιο είναι σαφώς πιο βιώσιμο, γιατί σχεδιάστηκε με σκοπό να αποφευχθούν τα λάθη των πρώτων δύο προγραμμάτων. Μεταξύ αυτών των λαθών ανέδειξε την υπερβολικά επιθετική και εμπροσθοβαρή δημοσιονομική προσαρμογή και την εσφαλμένη προτεραιοποίηση των παρεμβάσεων στην αγορά εργασίαε έναντι των διαρθρωτικών αλλαγών στις αγορές προϊόντων. Τόνισε ότι πρέπει ο στόχος για το πρωτογενές πλεόνασμα να μειωθεί μετά το 2018, και ο δημοσιονομικός χώρος που θα δημιουργηθεί να χρησιμοποιηθεί για μείωση των ασφαλιστικών εισφορών και της φορολογίας των επιχειρήσεων.
Ο κ. Χουλιαράκης παραδέχθηκε ότι εξακολουθεί να υπάρχει σκεπτικισμός μεταξύ των επενδυτών για την ελληνική οικονομία. Όπως είπε χαρακτηριστικά, σημειώνοντας ότι συναντιέται συχνά με εκπροσώπους επενδυτικών οίκων, «πρέπει να εργαστούμε πιο ενταντικά» για την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης και τη «μείωση του θορύβου» από υπουργούς που αντιστέκονται στην εφαρμογή του προγράμματος.
Τέλος, σε ερώτηση από το ακροατήριο για την περίοδο Βαρουφάκη, απέφυγε να τοποθετηθεί όσον αφορά το κόστος της στρατηγικής της συγκρουσιακής διαπραγμάτευσης της περιόδου εκείνης. Περιορίστηκε στην παρατήρηση ότι η δουλειά που έγινε μεταξύ Απριλίου και Αυγούστου (αφού παραγκωνίστηκε δηλαδή ο κ. Βαρουφάκης) επέτρεψε να καταλήξουν οι διαπραγματεύσεις σε ένα πιο βιώσιμο πρόγραμμα προσαρμογής.