«Τι έγινε πάλι; Τι είπε;», στο Μέγαρο των Ιλισίων δεν ξέρουν πώς να περιορίσουν τη ζημιά που έχουν προκαλέσει οι επιπολαιότητες του προέδρου τους. Δεν υπάρχει καμία επίσημη ανακοίνωση με την οποία να διαψεύδονται αυτά που είπε ο Φρανσουά Ολάντ στους Ζεράρ Νταβέ και Φαμπρίς Λομ, στο βιβλίο «Ενας πρόεδρος δεν έπρεπε να πει κάτι τέτοιο».
Η αλήθεια είναι πως ο Γάλλος πρόεδρος λατρεύει τους δημοσιογράφους. Τους τελευταίους έξι μήνες έδωσε 93 συνεντεύξεις. Για το τελευταίο βιβλίο προχώρησε σε 61 συναντήσεις με τους 2 συγγραφείς, διάρκειας 90 λεπτών η κάθε μία, δηλαδή κάτι παραπάνω από εντατική ψυχοθεραπεία… Το θέμα είναι ότι κάθε φορά που εκδίδεται ένα βιβλίο, οι συνεργάτες του με κόπο προσπαθούν να περιορίσουν τον αντίκτυπο των λεγόμενών του διότι «μιλάει πολύ», εμπιστεύεται στην «Κ» ένας από τους συμβούλους του νιώθοντας άβολα.
Στην περίπτωση του τελευταίου βιβλίου, ο ίδιος ο Φρανσουά Ολάντ επέλεξε τους δημοσιογράφους. Ηθελε να κάνει τον απολογισμό της θητείας του και να δείξει ότι είναι ο κατάλληλος υποψήφιος για τις εκλογές του 2017. Τελικά, συνέβη ακριβώς το αντίθετο.
Για το θέμα που δημιουργήθηκε με την Ελλάδα, ο γαλλικός Τύπος προβαίνει σε αυστηρά σχόλια. Για τον Ρομαρίκ Γκοντέν της οικονομικής εφημερίδας La Tribune «ο Φρανσουά Ολάντ αποδέχτηκε από ρεαλισμό να συζητήσει τους όρους εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ με τον Γερμανό ΥΠΟΙΚ. Ενστερνίστηκε την ύπαρξη αυτής της προοπτικής και συζήτησε με τη Γερμανία για το ενδεχόμενο ενός Σχεδίου Β, βασισμένου στην έξοδο της Ελλάδας. Είναι ακόμη πιο αστείο να βλέπουμε στη συνέχεια τον πρόεδρο να ταράζεται για ένα ενδεχόμενο ελληνικό αίτημα προς τη Ρωσία, που αφορά την εκτύπωση δραχμών σε ρωσικά τυπογραφεία, την ώρα που ο ίδιος εργαζόταν για την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ. Είναι ακόμη πιο εντυπωσιακό να βλέπουμε τον Ολάντ και τους συγγραφείς του να εξηγούν ότι “μέσω της πειθούς, η Γαλλία θα κάνει τα πάντα για να αποφευχθεί το χειρότερο”, όταν το χειρότερο είναι μια εκδοχή που η Γαλλία έχει ήδη αποδεχτεί».
Σημειώνει επίσης ότι «Διαβάζοντας, μαθαίνουμε ότι τις μέρες που ακολούθησαν το δημοψήφισμα, η Γαλλία βοήθησε –χάρη στην “επίβλεψη που προσέφερε στην ελληνική Δημόσια Διοίκηση” και τη “δύναμη της πειθούς” της– την Ελλάδα να παραμείνει στο ευρώ. Τίποτε δεν είναι λιγότερο ακριβές. (…) Ακόμη και η θετική προσέγγιση της Γαλλίας κατά τις διαπραγματεύσεις είναι ελάχιστα πειστική. Πώς ακριβώς έπαιξε ο Ολάντ τον ρόλο του διαμεσολαβητή; Το κεφάλαιο ξεκινά με τον Γάλλο Πρόεδρο να στηρίζει τον Ελληνα πρωθυπουργό λίγο πριν από τη συνεδρίαση της Ευρωομάδας στις 9 Μαρτίου 2015, κατά την οποία έπρεπε να εγκριθεί το ελληνικό σχέδιο μεταρρυθμίσεων. Αυτό, όμως, που δεν λένε οι δύο συγγραφείς είναι ότι η Ευρωομάδα θα απορρίψει κάθε ελληνικό σχέδιο και μάλιστα θα εξακολουθεί να το κάνει επί δύο μήνες. Η Ευρωομάδα ζητάει μειώσεις στις συντάξεις και η Γαλλία δεν αντιτίθεται σε αυτό το αίτημα. Δεν προσπαθεί καν να αντιδράσει. Ο Ολάντ, λοιπόν, δεν διαδραματίζει κανένα ρόλο “διαμεσολαβητή”. Διαβάζοντας τους συγγραφείς μένουμε με την εντύπωση ότι η Ελλάδα έμεινε αδρανής, ενώ στην πραγματικότητα, από τον Μάρτιο έως τον Μάιο, η Ελλάδα ενέτεινε τις προσπάθειές της και παρουσίασε πολλαπλά σχέδια μεταρρυθμίσεων, τα οποία συστηματικά απέρριπτε η Ευρωομάδα μέχρι να αποσπάσει τη μείωση των συντάξεων. Και η Γαλλία στήριξε αυτήν την πολιτική».
Η συνάντηση του Αλέξη Τσίπρα με τον Γάλλο πρόεδρο στις Βρυξέλλες δεν μπόρεσε να αλλάξει το κλίμα. Για την προσκείμενη στην αριστερή παράταξη ιστοσελίδα Mediapart «Θα μπορούσε κανείς να αναρωτηθεί για την ψυχική υγεία του Φρανσουά Ολάντ, ο οποίος παραδίδει κρατικά μυστικά σε δημοσιογράφους, στο πλαίσιο των καθηκόντων του. Εκμυστηρεύσεις οι οποίες τοποθετούν την ελληνική κυβέρνηση σε αμηχανία».